Κυριακή 10.8.2008
Ξημερώνει η μέρα που στην ουσία ξεκινάει το ταξίδι, όσον αφορά τουλάχιστον τις μετακινήσεις μας με τη μηχανή. Πήραμε το πρωινό μας, μαζέψαμε τα πράγματα και κατευθυνθήκαμε προς το γκαράζ. Εκεί αφού πληρώσαμε (13 ευρώ για 24 ώρες) το συμπαθέστατο ιδιοκτήτη, ο οποίος παρόλο που δεν ήξερε λέξη στα Αγγλικά, έκανε φιλότιμες προσπάθειες για να μας εξηγήσει πως θα βγούμε στην Autostrada, ετοιμάσαμε τη μηχανή και ξεκινήσαμε.
Προορισμός μας η Rijeka, όμως βλέποντας τη διαδρομή στο χάρτη, αποφασίσαμε να περάσουμε και να κάνουμε μια στάση στην Trieste (Τεργέστη). Αφήνοντας πίσω τη Venice ακολουθήσαμε την ταμπέλα για Trevizo, (αψηφώντας την πρώτη ταμπέλα για Trieste, γιατί από εκεί πηγαίνει από Superstrada), ώστε να συναντήσουμε την Autostrada και μετά πήραμε κατεύθυνση για Undine - Trieste. Σχεδόν σε όλη μας τη διαδρομή σε αυτό το τμήμα του αυτοκινητόδρομου είχαμε θέα σε πράσινα λιβάδια και χωράφια καθώς και σε πολλά πολύ μικρά και πυκνά δασάκια. Επίσης οι Άλπεις φαίνονταν από μακριά επιβλητικές.
Μετά από περίπου 150 km βγήκαμε στην έξοδο για Trieste και ακολουθώντας την παραλιακή μετά από 15 km φτάσαμε στην κεντρική πλατεία. Η πόλη κινούταν σε πολύ χαλαρούς ρυθμούς, προφανώς επειδή ήταν Κυριακή. Αν και δεν είχαμε την ευκαιρία να κάτσουμε παρά μόνο για ένα καφέ, τόσο η κεντρική πλατεία, όσο και το λιμάνι μας άρεσαν αρκετά. Βγαίνοντας από την Trieste ακολουθήσαμε τις ταμπέλες με κατεύθυνση προς Σλοβενία.
Μπαίνοντας στη Σλοβενία έπρεπε να πάρουμε κατεύθυνση για Κροατία, η σήμανση όμως σε πολλά σημεία δε βοηθούσε ιδιαίτερα και εκεί ήταν που χρησιμοποιήσαμε για πρώτη φορά το gps. Παρόλο που δεν κάναμε πάρα πολλά χιλιόμετρα στη Σλοβενία, πήραμε μια πρώτη γεύση της φύσης, του πράσινου και των πραγματικά υπέροχων διαδρομών που προσφέρει… Μετά από λίγο περνάγαμε τα σύνορα και βρισκόμασταν μετά από ένα χρόνο και πάλι σε Κροατικό έδαφος. Συνολικά από την Trieste μετά από 120 km περίπου φτάσαμε στο κέντρο της Rijeka.
Η Rijeka βρίσκεται στον κόλπο Kvarner της Αδριατικής. Έχει περίπου 140.000 κατοίκους και είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Κροατίας. Η οικονομία της πόλης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις θαλάσσιες μεταφορές, τα ναυπηγεία και τον τουρισμό. Το λιμάνι της τη συνδέει με τα άλλα μεγάλα λιμάνια της χώρας (Ζαντάρ, Σπλιτ, Ντουμπρόβνικ) καθώς επίσης και με την Αλβανία, την Ιταλία και την Ελλάδα. Εδώ βρίσκεται το εθνικό θέατρο της Κροατίας, που χτίστηκε το 1765, καθώς και το πανεπιστήμιο της Rijeka, που ιδρύθηκε το 1632. Επίσης διασχίζεται από τον ποταμό Rjecina ο οποίος καταλήγει στην Αδριατική. Το ποτάμι αυτό με τις βαρκούλες και τις γέφυρες δίνει μια πολύ όμορφη πινελιά στην πόλη.
Η Rijeka ήταν ένας από τους προορισμούς που δεν είχαμε κλείσει δωμάτιο. Στην πρώτη μας απόπειρα σταθήκαμε άτυχοι καθώς η τιμή του ξενοδοχείου ήταν κάπως τσουχτερή, η ρεσεπσιονίστ όμως δεν είχε κανένα πρόβλημα στο να μας στείλει σε ένα άλλο πιο οικονομικό ξενοδοχείο, στο οποίο πήρε τηλέφωνο μάλιστα μπροστά μας για να τσεκάρει αν υπήρχε δωμάτιο!
Αφού ξεφορτώσαμε τη μηχανή και μεταφέραμε τα πράγματα στο δωμάτιο, αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς το κέντρο της πόλης για βόλτα και φυσικά για να φάμε, γιατί τα στομάχια μας είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται. Η ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου, μας εφοδίασε με έναν οδηγό – χάρτη της πόλης και κάθε χρήσιμη πληροφορία για το τι θα έπρεπε να δούμε σε μισή μέρα στη Rijeka. Έτσι λοιπόν μετά από 10 λεπτά περπάτημα βρεθήκαμε στον κεντρικό εμπορικό πεζόδρομο. Εδώ ξεχωρίζει το ρολόι της πόλης σε στυλ Μπαρόκ του 1876. Αφού κάναμε την πρώτη βόλτα, καθίσαμε να φάμε. Όλα τα εμπορικά βέβαια και εδώ ήταν κλειστά και η κίνηση λίγη, λόγω της ημέρας...
Στη διάρκεια της παραμονής μας στη Rijeka (αλλά και αργότερα στο Zagreb), δεν κάναμε συνάλλαγμα. Χρησιμοποιήσαμε ευρώ με τους πάντα φιλικούς και εξυπηρετικούς Κροάτες όχι μόνο να μην έχουν πρόβλημα, αλλά να μας εξηγούν ακριβώς πως έχει η αναλογία (1 euro = 7.2 Kuna), το ποσό που θα πληρώναμε σε euro και τα ρέστα που μας έδιναν σε Kuna.
Στη συνέχεια (και αφού περάσαμε από το ξενοδοχείο* για να ξαποστάσουμε λιγάκι), πήραμε τη μηχανή προκειμένου να ανέβουμε στην περιοχή Trsat (όχι περισσότερο από 10 λεπτά από το κέντρο), όπου βρίσκεται το κάστρο της πόλης. Εκεί συναντήσαμε ένα πολύ γραφικό μέρος. Στο τέλος της ανηφοριάς υπήρχαν πολλές καφετέριες που ήταν γεμάτες, από τουρίστες και Κροάτες που απολάμβαναν τον απογευματινό τους καφέ. Αφού παρκάραμε τη μηχανή αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την εκκλησία της Παναγιάς του Τρσατ ( Church of Our Lady of Trsat). Η εκκλησία αυτή αποτελεί προορισμό προσκυνήματος για πολλούς πιστούς, καθώς περιλαμβάνει μια θαυματουργή εικόνα της Παναγίας η οποία πιστεύεται ότι είναι έργο του Αγίου Λουκά και δωρίθηκε στην εκκλησία το 14ο αιώνα. Στο εσωτερικό του ναού επικρατούσε ευλάβεια με τους πιστούς να προσεύχονται και να προσκυνούν. Επίσης υπήρχαν φωτογραφίες από την επίσκεψη του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’, άγαλμα του οποίου βρισκόταν στο εξωτερικό του ναού.
Μετά την περιπλάνηση μας στους χώρους της εκκλησίας ακολουθήσαμε το πλακόστρωτο στενό που οδηγούσε στο κάστρο, το οποίο αρχικά κτίστηκε τον 13ο αιώνα αλλά από τότε υπέστη μεγάλης έκτασης ανακαινίσεις και μετατροπές, ιδιαίτερα την περίοδο του 19ου αιώνα, που πέρασε σε ιδιώτες. Ο προαύλιος χώρος ωστόσο έχει διατηρήσει την αρχική του μορφή. Το κάστρο προσφέρει πανοραμική άποψη της πόλης.
Αφού περιπλανηθήκαμε στους χώρους του, καθίσαμε στο καφέ που υπήρχε στην αυλή για να απολαύσουμε τη θέα πίνοντας ένα ποτό, πριν επιστρέψουμε στο κατάλυμά μας.
* Hotel Continental: Η επιβλητική του εξωτερική εμφάνιση, μαρτυρά ότι κάποτε αυτό το ξενοδοχείο ήταν το μεγαλύτερο και πολυτελέστερο της ευρύτερης περιοχής, ο χρόνος όμως έχει αφήσει τα σημάδια του και σε συνδυασμό με την εμφανώς ελλιπή συντήρηση το έχουν μετατρέψει σε ξενοδοχείο της σειράς…Ωστόσο το ευγενέστατο προσωπικό, η καθαριότητα, η θέα στο ποτάμι και ο πλούσιος μπουφές που υπήρχε για πρωινό, μας έκαναν να φύγουμε αρκετά ευχαριστημένοι. Τιμή: 70€. (Booking.com/HotelContinental).
