Τετάρτη 13/8
Μετά το πρωινό ξύπνημα και το γρήγορο φόρτωμα καθίσαμε να πάρουμε το πρωινό μας. Εκεί μας έπιασε την κουβέντα ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου, ο οποίος βλέποντάς μας να φορτώνουμε τη μηχανή, μας διηγήθηκε το ταξίδι που είχε κάνει αυτός με τη γυναίκα του, το 2002 στην Ελλάδα με μοτοσυκλέτα. Ήταν έκδηλο ότι βλέποντάς μας αναπολούσαν τις δικές τους περιπέτειες, οι οποίες όπως μας είπαν δυστυχώς ανήκουν πια στο παρελθόν καθώς τώρα πλέον προτεραιότητα έχουν τα παιδιά τους και οι υποχρεώσεις…
Η ώρα κόντευε 9.00 με την κουβέντα και κάπου εκεί τους χαιρετίσαμε για να φύγουμε. Βγάλαμε κάποιες τελευταίες φωτογραφίες το υπέροχο λιβάδι και ξεκινήσαμε. Για να βγούμε στη εθνική πήραμε τον 211 με κατεύθυνση προς Ljubljana, και πριν μπούμε στην πόλη ακολουθήσαμε την ταμπέλα για Zagreb. Σε όλη τη διάρκεια της πορείας μας στο σλοβένικο αυτοκινητόδρομο μας έκανε εντύπωση το απέραντο και ατελείωτο πράσινο! Τελικά η Σλοβενία είναι ένα τεράστιο λιβάδι…
Μετά από 150 km και μιάμιση ώρα περίπου, φτάσαμε στο κέντρο του Zagreb και αρχίσαμε την περιπλάνησή μας, προκειμένου να βρούμε κατάλυμα καθώς ήταν ο δεύτερος προορισμός στον οποίο δεν είχαμε κάνει κράτηση. Μετά από δύο – τρεις αποτυχημένες προσπάθειες ακολουθήσαμε τη συμβουλή μιας ρεσεψιονίστ, η οποία μας εξήγησε ότι θα ήταν καλύτερα να κινηθούμε λίγο έξω από το κέντρο της πόλης για να βρούμε μια πιο οικονομική λύση, καθώς εκεί τα περισσότερα ξενοδοχεία ήταν πολλών αστέρων… Μας πρότεινε μάλιστα ένα συγκεκριμένο* ως ιδανική λύση, στο οποίο βρεθήκαμε μετά από 5 λεπτά χρησιμοποιώντας το gps. Όντως τελικά πήραμε ένα αρκετά μεγάλο και πολύ όμορφο δωμάτιο σε καλή τιμή, μόνο που ήταν στον τρίτο όροφο και δεν είχε ασανσέρ…
Μετά από λίγη ξεκούραση ξεκινήσαμε βιαστικά την περιπλάνηση μας στην πρωτεύουσα της Κροατίας, καθώς δεν θα είχαμε άλλη μέρα εκεί… Αρχικά επισκεφτήκαμε το μουσείο του Ντράζεν Πέτροβιτς. Εξωτερικά ήταν πολύ εντυπωσιακό με το άγαλμα του μεγάλου μπασκετμπολίστα να ξεχωρίζει και τις φωτογραφίες με τις φανέλες των ομάδων που έπαιξε. Για κακή μας τύχη όμως αρκεστήκαμε σε αυτό, καθώς το μουσείο βρίσκεται σε μακρά (όπως μας είπαν…) περίοδο ανακαίνισης… Πραγματικά κρίμα γιατί η επίσκεψη σε αυτό το μουσείο ήταν ένας από τους λόγους που είχαμε συμπεριλάβει το Ζάγκρεμπ στο ταξίδι μας…
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο και αφού παρκάραμε τη μηχανή, φτάσαμε στην κεντρική πλατεία της πόλης (Jelacic Square). Το Zagreb ήταν από το 1945 πρωτεύουσα της Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Κροατίας και από το 1991 είναι πρωτεύουσα της ανεξάρτητης Κροατίας. Έχει πληθυσμό περίπου 975.000 κατοίκους και βασικό μαζικό μέσο μεταφοράς είναι το τραμ.
Για να ξεκινήσουμε την περιπλάνησή μας και να δούμε τα αξιοθέατα της πόλης, συμβουλευτήκαμε έναν ταξιδιωτικό οδηγό, ο οποίος χώριζε την πόλη σε δύο περιπάτους και περιελάμβανε σημαντικές πληροφορίες για το κάθε αξιοθέατο. Για τον καθένα μάλιστα υπολόγιζε πόση ώρα χρειαζόσουν για να τον ολοκληρώσεις. Για τον ένα υπολόγιζε μία ώρα και για τον άλλο μιάμιση. Εμείς για τον πρώτο κάναμε δυόμιση ώρες…! Στη διάρκεια αυτού του περιπάτου περάσαμε από το επιβλητικό Εθνικό Θέατρο, κάποια μουσεία (Αρχαιολογικό, Μίμαρα, Φυσικών Επιστημών) και πανεπιστημιακές σχολές, πριν καταλήξουμε στους βοτανικούς κήπους, οι οποίοι περιελάμβαναν μια σειρά από πολύ σπάνια φυτά και ήταν το ιδανικό μέρος για να ξεκουραστούμε λίγο σε ένα δροσερό και ήσυχο περιβάλλον μέσα στη φύση. Στη συνέχεια περάσαμε από τον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, κάποια ιστορικά κτήρια, πλατείες με εντυπωσιακά σιντριβάνια και μεγάλους κήπους όπου πολλοί νέοι Κροάτες απολάμβαναν ξαπλωμένοι τη σκιά των ψιλών δέντρων μέσα στο μεσημέρι.
Μια πραγματικά πολύ όμορφη πόλη που αξίζει κανείς τον κόπο να την επισπευτεί και να απολαύσει τις ομορφιές της. Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι σε όλη μας την περιπλάνηση δεν είδαμε ούτε ένα τουρίστα. Ίσως η εξήγηση να οφείλεται στο γεγονός ότι η πρωτεύουσα της Κροατίας δεν είναι παραθαλάσσια, οπότε είναι φυσικό να μην αποτελεί θερινό τουριστικό προορισμό, τη στιγμή μάλιστα που η Κροατία έχει τόσες άλλες παραθαλάσσιες πόλεις και πολλά νησιά…
Ένα ακόμα πράγμα που μας έκανε εντύπωση ήταν η προφανής διαφορά συμπεριφοράς των ανθρώπων τόσο σε σχέση με τη Ριέκα, όσο και με τις πόλεις της νότιας Κροατίας που είχαμε επισκεφτεί το προηγούμενο καλοκαίρι (Dubrovnik, Split, Ζadar…). Όχι ότι ήταν αγενείς, αλλά είχαν μια συμπεριφορά πιο “πρωτευουσιάνικη” θα τη λέγαμε και σίγουρα το κοντράστ σε σχέση με τους πολύ φιλικούς και χαμογελαστούς Κροάτες που είχαμε γνωρίσει ως τότε ήταν ορατό.
Τελειώνοντας τον περίπατο λοιπόν κάτσαμε κάπου να φάμε και στη συνέχεια πήγαμε στο ξενοδοχείο για να αναπληρώσουμε λίγες δυνάμεις, ώστε το απόγευμα να επιστρέψουμε στο κέντρο και να συνεχίσουμε να δούμε ότι προλάβουμε… Έτσι μετά από δύο ώρες βρεθήκαμε και πάλι στο κέντρο να σουλατσάρουμε με το χάρτη στο χέρι επιχειρώντας να ξεκινήσουμε το δεύτερο περίπατο… Δυστυχώς είχε αρχίσει ήδη να σουρουπώνει, οπότε το μόνο που προλάβαμε να κάνουμε με το λιγοστό φως ήταν να επισκεφτούμε τον πολύ εντυπωσιακό και επιβλητικό Καθεδρικό ναό.
Στη συνέχεια κάναμε μια βόλτα στην κεντρική πλατεία χαζεύοντας τα τραμ που πέρναγαν το ένα μετά το άλλο απολαμβάνοντας ένα ωραιότατο παγωτάκι και αποφασίσαμε να μαζευτούμε νωρίς, γιατί η μετακίνηση της επόμενης μέρας περιελάμβανε πολύ χιλιόμετρο!
*Hotel Slisko: Το δωμάτιο μας ήταν πανέμορφο και πολύ μοντέρνο καθώς οι τοίχοι ήταν βαμμένοι σε διάφορα χρώματα. Τιμή 70€. Αρνητικό σίγουρα ήταν το γεγονός ότι δεν διέθετε ασανσέρ και κουβαλάγαμε…
