Σάββατο 16.8.2008
Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν σηκώθηκα ήταν να ανοίξω το παντζούρι για να επιβεβαιώσω ότι αυτός ο ήχος προερχόταν από το ασταμάτητο ψιλόβροχο… Κατεβήκαμε για να πάρουμε το πρωινό μας σε ένα υπέροχα διαμορφωμένο χώρο και αφού φορτώσαμε τη μηχανή, βάλαμε τα αδιάβροχα, χαιρετήσαμε τους ιδιοκτήτες και ξεκινήσαμε. Σημερινός προορισμός η Nad Oslavou, μια περιοχή 30χλμ. περίπου πριν από την πίστα Automotodrom στο Brno, καθώς εκεί είχα βρει και είχα κάνει κράτηση* για την παραμονή του αγώνα…
Σε όλη μας τη διαδρομή θα κινούμασταν σε επαρχιακό δρόμο. Άλλωστε η Τσεχία στην ουσία διαθέτει μόνο ένα αυτοκινητόδρομο (Brno-Prague-Plzen). Η ψιχάλα σε αρκετά σημεία της διαδρομής έδινε τη θέση της σε κανονική βροχή με αποτέλεσμα να κινούμαστε με ιδιαίτερα χαμηλές ταχύτητες. Μία ακόμη αρνητική συνέπεια της βροχής ήταν ότι ήταν αδύνατο να δεις το χάρτη κάτω από το θαμπωμένο αδιάβροχο του τανκ-μπαγκ, πράγμα απολύτως απαραίτητο για τη συγκεκριμένη διαδρομή, καθώς συχνά ο δρόμος σε οδηγούσε σε έναν άλλο και έπρεπε συνεχώς να επιλέγεις κατεύθυνση, χωρίς όμως να γνωρίζεις κατά που πέφτουν τα μέρη που έγραφαν οι ταμπέλες… Έτσι υπό αυτές τις συνθήκες μοναδικός αρωγός ήταν το ακουστικό, του οποίου το καλώδιο ξεκινούσε από το κινητό μέσα στο τανκ-μπαγκ και μέσα από το μανίκι του μπουφάν κατέληγε μέσα στο κράνος και στο αυτί, όπου άκουγα και ακολουθούσα πιστά τις οδηγίες του gps! Φαντάζομαι ότι μπορείτε να καταλάβετε γιατί μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι όταν ξαφνικά άκουσα τον ήχο που κάνει το κινητό όταν ξεμένει από μπαταρία, (αμέσως θυμήθηκα ότι το βράδυ δεν το είχα φορτίσει), και αυτή η φωνή που ακουγόταν τόσο γλυκά στο αυτί έδωσε τη θέση της στην απόλυτη σιωπή…
Όπως καταλαβαίνεται η στάση μας στο επόμενο βενζινάδικο ήταν απαραίτητη, όχι μόνο για τον ανεφοδιασμό της μηχανής… Μετά από κανένα μισάωρο αναμονής ξεκινήσαμε και συνεχίσαμε να κινούμαστε βορειοανατολικά περνώντας από χωριά και μικρές πόλεις. Δυστυχώς από τη συγκεκριμένη διαδρομή δεν υπάρχει φωτογραφικό υλικό καθώς η βροχή δε σταμάτησε λεπτό. Μετά από μία ώρα και με το άγχος ότι μπορεί να αντιμετωπίζαμε και πάλι το ίδιο πρόβλημα με τη μπαταρία του κινητού, σταματήσαμε σε μια ταβέρνα που βρήκαμε στο δρόμο μας και καθίσαμε να φάμε. Στην τηλεόραση μάλιστα έδειχνε τα δοκιμαστικά που γίνονταν εκείνη την ώρα για τον αυριανό αγώνα!
Αφού φάγαμε συνεχίσαμε για το τελευταίο τμήμα της διαδρομής, η οποία λόγω τον συνθηκών ήταν ίσως η πιο κουραστική του ταξιδιού, άσχετα αν δεν περιελάμβανε πολλά χιλιόμετρα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο, μετά από ένα απαραίτητο χαλαρωτικό μπάνιο να την πέσουμε κατευθείαν. Όταν σηκωθήκαμε είχε περάσει αρκετά η ώρα με αποτέλεσμα να μην ξεκινήσουμε για μια σύντομη έστω επίσκεψη στην πόλη του Brno όπως είχαμε στο πρόγραμμα, καθώς έπρεπε να διανύσουμε μια απόσταση γύρω στα 45km και άλλα τόσα για να γυρίσουμε. Παρόλα αυτά ο καθοριστικός αποτρεπτικός παράγοντας δεν ήταν τόσο η απόσταση, όσο το ότι δεν υπήρχε περίπτωση να πάμε να ξαναβάλουμε τα αδιάβροχα καθώς η βροχή δεν έλεγε να σταματήσει με τίποτα!
Έτσι κατεβήκαμε από το δωμάτιο και πήγαμε στο εστιατόριο – μπαρ που διέθετε το ξενοδοχείο, το οποίο ήταν γεμάτο από μοτοσικλετιστές που είχαν γυρίσει από τα δοκιμαστικά και το είχαν ρίξει στις μπύρες! Η όλη ατμόσφαιρα έβγαζε μια προσμονή για τον αυριανό αγώνα...
*Hotel Monaco, Namest Nad. Oslavou. Ψάχνοντας για να κάνω κράτηση δυόμισι μήνες πριν, για την παραμονή του αγώνα, όλα τα καταλύματα μέσα στο Brno είχαν ξεφύγει πολύ οικονομικά… Έτσι κατέληξα να κάνω κράτηση στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο με 59 ευρώ. Μικρό απλό δωμάτιο, όχι κάτι το ιδιαίτερο. Περίπου 30χλμ. από την πίστα.
