Πέμπτη 21.8.2008
Ο χτύπος του ξυπνητηριού μας έκανε να σηκωθούμε σιγά σιγά και να αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε. Για τη σημερινή ημέρα είχαμε στο μυαλό μας εκτός από το να αλωνίσουμε την πόλη του Salzburg όσο περισσότερο μπορούσαμε, να προλάβουμε να κάνουμε και μια εκδρομή στις κοντινές λίμνες ανατολικά του Salzburg.
Έτσι λοιπόν κατεβήκαμε και ξεκινήσαμε βγαίνοντας στην εθνική και ακολουθήσαμε τις ταμπέλες για Linz. Στο πρώτο βενζινάδικο κάναμε στάση για ανεφοδιασμό αλλά και για να τσιμπήσουμε κάτι για πρωινό, καθώς στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο η κράτηση ήταν η μοναδική του ταξιδιού που δεν το περιελάμβανε. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε ένα ζευγάρι Αυστριακών γύρω στα 60 που καθόταν στο απέναντι τραπέζι και για πρωινό είχαν πάρει λουκάνικο, ψωμί και μπύρα!
Συνεχίζοντας τη βόλτα μας προχωρήσαμε για μερικά χιλιόμετρα στον αυτοκινητόδρομο και στην έξοδο για Mondsee βγήκαμε, για να κατευθυνθούμε προς την ομώνυμη λίμνη. Σε λίγο βρισκόμασταν στο δρόμο παράπλευρα της λίμνης με τα γαλαζοπράσινα νερά. Οι λοξές ματιές αυτή τη φορά κατά τη διάρκεια της οδήγησης, ήταν προς το δρόμο, καθώς το κεφάλι δε μπορούσε να αντισταθεί στο να γυρίσει προς τη μεριά της λίμνης… Οι στάσεις που κάναμε στη διάρκεια της βόλτας μας αυτής στις λίμνες είτε για να βγάλουμε φωτογραφίες είτε για να κάτσουμε σε κάποιο παγκάκι και να απολαύσουμε το όλο σκηνικό ήταν αμέτρητες!
Αφού κάναμε το πέρασμα μας από όλη την ανατολική πλευρά της Modsee, την αφήσαμε πίσω για να συναντήσουμε μετά από λίγα λεπτά τη λίμνη Attersee η οποία είναι και η μεγαλύτερη που υπάρχει στην περιοχή. Η γαλήνη αυτού του μέρους ανταγωνιζόταν την ομορφιά του! Από τη μία μεριά του δρόμου υπήρχαν καταπράσινα λιβάδια με παραδοσιακά σπιτάκια και από την άλλη μια πανέμορφη λίμνη με γαλαζοπράσινα νερά. Αυτή τη φορά το πρόσωπο κοιτούσε το δρόμο αλλά τα μάτια… αλληθώριζαν! Πραγματικά δεν ήξερες που να πρωτοκοιτάξεις!
Μέχρι στιγμής στο ταξίδι μας είχαμε περάσει από πολλά όμορφα μέρη, αλλά το συγκεκριμένο ήταν το πρώτο που έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται πως θα ήταν να ζω εδώ… Έχοντας περάσει από όλη τη ανατολική μεριά της Attersee φτάσαμε στην κορυφή και αποφασίσαμε να καθίσουμε σε ένα καφέ για να απολαύσουμε την υπέροχη θέα. Απέναντι κάποιοι αυστριακοί έκαναν το μπάνιο τους στη λίμνη, καθώς παρέλειψα να σας πω ότι ο καιρός σήμερα ήταν υπέροχος με τον ουρανό ηλιόλουστο και πολύ λίγα διάσπαρτα συννεφάκια για πινελιά στο υπέροχο τοπίο.
Παραδίπλα μια μαμά με το παιδάκι της άρχισαν να πετάνε ψωμάκια στη λίμνη για να ταΐσουν τους κύκνους και τα παπάκια. Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα είχαν μαζευτεί όλα τα ζωάκια που υπήρχαν γύρω-γύρω στη λίμνη… Η ώρα είχε περάσει κι εμείς είχαμε σχεδόν ξεχάσει ότι είχαμε και μια πόλη πίσω να δούμε στο υπόλοιπο της ημέρας… Έτσι με βαριά καρδιά σηκωθήκαμε για να γυρίσουμε προς τα πίσω, επιλέγοντας ωστόσο να συνεχίσουμε στον περιμετρικό προς τη λίμνη δρόμο από την απέναντι πλευρά για να ολοκληρώσουμε τον κύκλο, από το να βγούμε στην εθνική…
Στη διάρκεια αυτής της διαδρομής κάναμε άλλες τρεις στάσεις και κάθε φορά που ξανά ξεκινάγαμε λέγαμε ο ένας στον άλλο ότι δεν έχουμε χρόνο για άλλη στάση…! Την επίσκεψη στις λίμνες την προτείνω ανεπιφύλακτα σε οποιονδήποτε πάει στο Salzburg έστω και για μια μέρα…Καταφθάνοντας στο κέντρο της πόλης παρκάραμε και καθίσαμε δίπλα στο ποτάμι για να τσιμπήσουμε κάτι ελαφρύ, ίσα-ίσα για να κόψουμε την πείνα μας ώστε να έχουμε ώρα για να βολτάρουμε.
Δύο είναι τα στοιχεία που χαρακτήρισαν την πόλη του Salzburg από τα παλιά χρόνια δίνοντάς του τελικά και το ίδιο του το όνομα! Το ορυκτό αλάτι, χάρις το οποίο απέκτησε μεγάλο πλούτο (γερμανικά: Salz) και το κάστρο το οποίο προστάτευε πάντα την πόλη (γερμανικά: Burg).
Ξεκινώντας λοιπόν τη βόλτα μας περάσαμε από τον κεντρικό πεζόδρομο της παλιάς πόλης η οποία είναι διατηρημένη σε άψογη κατάσταση. Το 1996 μάλιστα ανακηρύχτηκε μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από την Unesco! Φτάνοντας στην κεντρική πλατεία είδαμε δύο τουρίστες να παίζουν σκάκι πάνω σε μια τεράστια ζωγραφισμένη σκακιέρα πάνω στο δρόμο με κάτι τεράστια πιόνια. Παραδίπλα μια μπάντα έπαιζε σε αυστριακούς ρυθμούς μαζεύοντας πλήθος τουριστών γύρω. Στο κέντρο της πλατείας υπήρχε μια τεράστια χρυσή μπάλα, στην κορυφή της οποίας ένας ανθρωπάκος κοίταζε προς το κάστρο.
Ακολουθήσαμε τον ανηφορικό δρόμο, πήραμε το τελεφρίκ και ανεβήκαμε στο κάστρο το οποίο φέρει το όνομα Hohensalzburg και αποτελεί ένα από τα βασικά αξιοθέατα της πόλης. Το πρώτο πράγμα που κάνεις μπαίνοντας, είναι να κατευθυνθείς προς τη μεριά της πόλης, για να τη δεις αμφιθεατρικά! Μέσα στο κάστρο υπάρχουν διάφορα κτήρια στα οποία μπορείς να περιπλανηθείς. Στο πρώτο που μπήκαμε υπήρχε μουσείο μαριονέτας. Στη συνέχεια περάσαμε από ένα πολεμικό μουσείο στο οποίο εκτός από διάφορα όπλα και στολές παρουσιάζονταν και αναπαραστάσεις μάχης με μακέτες φυσικού μεγέθους. Κατευθυνόμενοι προς το τελεφερίκ για να πάρουμε τον κατήφορο, δοκίμασα την τύχη μου στο σημάδι με όπλο… εποχής, με επιτυχία!
Αφού κατεβήκαμε περάσαμε μπροστά από το άγαλμα του γνωστού μουσικοσυνθέτη Μότσαρτ, καθώς το Salzburg αποτελεί τη γενέτειρά του και αυτό έχει σημαντική εμπορική και τουριστική σημασία για την πόλη. Το όνομά του φέρουν πολλά προϊόντα που κατασκευάζονται εδώ όπως λικέρ και σοκολατάκια. Στον κεντρικό δρόμο της παλιάς πόλης μάλιστα βρίσκεται το σπίτι που γεννήθηκε το οποίο έχει μετατραπεί σε μουσείο. Μεταξύ των πραγμάτων που είδαμε ήταν η κούνια του, το πρώτο του πιάνο, το εισιτήριο από το πρώτο του κονσέρτο… Πολύ εντυπωσιακό ήταν το ταβάνι ενός εκ των δωματίων στο οποίο είχαν φτιάξει τη μακέτα του Salzburg!
Στη συνέχεια περάσαμε από την πεζογέφυρα από την άλλη μεριά του ποταμού και κατευθυνθήκαμε προς τους κήπους του παλατιού Mirabell. Είχαμε δει και άλλους εντυπωσιακούς κήπους στη διάρκεια του ταξιδιού, αλλά αυτό εδώ ήταν το κάτι άλλο… Αφού σουλατσάραμε ανάμεσα στα τεράστια πολύχρωμα παρτέρια και τα σιντριβάνια, καθίσαμε να ξαποστάσουμε σε ένα παγκάκι. Το ταξίδι έφτανε στο τέλος του και όπως και να το κάνουμε η κούραση είχε συσσωρευτεί. Γύρω οι αυστριακοί απολάμβαναν την ηρεμία του πάρκου κάνοντας ένα διάλειμμα από την καθημερινότητά τους υπό τους ήχους ενός ακορντεόν που έπαιζε, τι άλλο; βαλς!
Μην έχοντας πολλές δυνάμεις αλλά ούτε και πολύ χρόνο για περαιτέρω εξερεύνηση της πόλης κατευθυνθήκαμε και πάλι στο κέντρο της παλιάς πόλης όπου φάγαμε και στη συνέχεια καθίσαμε σε ένα πλωτό σνακ-μπαρ μέσα στο ποτάμι για να πιούμε ένα ποτάκι πριν γυρίσουμε στο ξενοδοχείο. Καθώς το ποτάμι στο συγκεκριμένο σημείο είχε αρκετά δυνατή ροή, βλέποντας το νερό να περνάει από κάτω δημιουργείτο η ψευδαίσθηση ότι βρισκόσουν σε βάρκα εν κινήσει. Το τουριστικό σκάφος πέρασε από δίπλα μας και άρχισε να κάνει οχτάρια, χορεύοντας πάνω στο νερό στους ρυθμούς της μουσική που ακουγόταν από τα ηχεία του. Ακόμα και τα καραβάκια εδώ χορεύουν βαλς!
Καθώς τελειώναμε το ποτό μας συνειδητοποιούσαμε ότι και το ταξίδι μας πλησίαζε στο τέλος του. Το συναίσθημα της θλίψης ήταν δυνατό, δε μπορούσε όμως να επιβληθεί του συναισθήματος που νιώθαμε τόσο γεμάτοι με όλες αυτές τις εικόνες που είχαμε κρατήσει… Έτσι με αυτές τις σκέψεις να γαργαλάνε το μυαλό πήραμε το δρόμο προς το ξενοδοχείο για να μαζέψουμε τα πράγματα καθώς το πρωί είχε αναχώρηση για Venice.
