23 Ιουλίου 2006: Το πρωί, επισκέφτηκα για μια ακόμα φορά την καφετέρια με την σερβιτόρα με τα απίστευτα πράσινα μάτια για να χαζέψω τα μάτια της για μια ακόμα φορά. Φυσικά, οι υπόλοιποι μόλις με είδαν, χασκογελούσαν ... καταλάβανε βεβαίως το λόγο της παρουσίας μου!
Μισή ώρα αργότερα ξεκίνησα για Klaipeda, η οποία απέχει από την Palanga περίπου 30χλμ. Η Klaipeda θεωρείται το εμπορικό λιμάνι της Λιθουανίας. Φτάνοντας εκεί, ανακάλυψα ότι είχαν κλείσει αρκετούς κεντρικούς δρόμους λόγω του «Φεστιβάλ της Θάλασσας» (Sea Festival) που πραγματοποιούνταν το συγκεκριμένο διήμερο. Αποφάσισα να αφήσω τη μηχανή μου στο parking ενός ξενοδοχείου, που πίστευα ότι θα ήταν πιο ασφαλής, από το να την αφήσω χύμα στο δρόμο. Το αντίτιμο ήταν 5 Litas.
Περπατώντας μπήκα στους κλειστούς δρόμους, γεμάτους κόσμο, για να δω το φεστιβάλ από κοντά. Ο κόσμος και η μπίρα έρεαν άφθονα. Κατά μήκος των δρόμων είχαν στήσει πρόχειρες μπυραρίες δεξιά και αριστερά και ο κόσμος δοκίμαζε. Πολλή ζωή και κίνηση. Στο λιμάνι είχε στηθεί μια πολύ μεγάλη σκηνή όπου δίνονταν συναυλίες από εγχώριους καλλιτέχνες όλο το 24ωρο. Στην άλλη μεριά του λιμανιού τα μικρά καραβάκια πλημμύριζαν με τουρίστες που ήθελαν να περάσουν στην απέναντι όχθη, όπου υπήρχαν παραλίες με θέα την Βαλτική. Στην απέναντι όχθη ξεκίναγε το «Curonian Spit». Πρόκειται για μια χερσόνησο μήκος 98 χιλιομέτρων, η οποία είναι αρκετά λεπτή και κυρτή, σαν φλούδα, αποτελούμενη από φυσικούς αμμόλοφους. Το πλάτος της κυμαίνεται από 400 μέτρα έως και 4 χιλιόμετρα. Έχει δημιουργηθεί φυσικά, χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση και πλέον θεωρείται υδροβιότοπος και προστατεύεται από την UNESCO. Περιλαμβάνει 4 πόλεις, μια από αυτές είναι η Nida, ένα πολύ γραφικό χωριό (σαν ένα καλοκαιρινό Μέτσοβο), στο οποίο παραθερίζουν αρκετοί Γερμανοί τουρίστες.
Κατά τις 1:30μμ., ήρθε λοιπόν η ώρα να ξεκινήσω για τη Nida, χρησιμοποιώντας το ferry boat, λίγο πιο κάτω. Βέβαια το λίγο πιο κάτω εξελίχτηκε πάλι σε 30χλμ. πέρα δώθε, λόγω έλλειψης πινακίδων και αφού αρχικά βρέθηκα σε λάθος λιμάνι. Μετά από 40 λεπτά, βρήκα το σωστό. Πλήρωσα στην είσοδο του λιμανιού 16 Litas, εισιτήριο για να περάσω στην απέναντι όχθη. Η απόσταση ήταν περίπου 500 μέτρα. Χρόνος; 10 λεπτά υπόθεση, από τα οποία τα 9 λεπτά ήταν να μπουν/βγουν τα αυτοκίνητα και το υπόλοιπο 1 λεπτό το «ταξίδι»!!! Η απόσταση από το σημείο που με άφηνε το ferry boat έως τη Nida ήταν περίπου 45χλμ. Αυτό που παρατηρούσα κατά τη διαδρομή ήταν το χώμα. Το χώμα δεν ήταν τίποτα άλλο από άμμος παραλίας. Και είχαν φυτρώσει δέντρα επάνω του, λίγο ανεξήγητο καθώς και αξιοπερίεργο μου φαινόταν, μιας και δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο ποτέ στη ζωή μου. Φτάνοντας στην πόλη, βρήκα μια ταβέρνα και έκατσα να φάω. Οι τιμές ήταν λίγο «τσιμπημένες» -γύρω στις 30 Litas- για ένα πλήρες γεύμα. Το χωριό ήταν πολύ γραφικό με τα παραδοσιακά και καλοδιατηρημένα σπίτια, ενώ οι παραλίες του θύμιζαν αντίστοιχες ευρωπαϊκές. Δυστυχώς, τότε ήταν που ανακάλυψα ότι μου είχε μείνει μόνο 1 φωτογραφία να βγάλω με την ψηφιακή μου, καθώς είχε γεμίσει η μνήμη της!
Η ώρα πλησίαζε τις 7μμ. και έπρεπε να πάρω το δρόμο της επιστροφής. Πλήρωσα το φαΐ και το «έβαλα στα πόδια». Φτάνοντας στο λιμάνι, ανακάλυψα ότι δεν πληρώνεις εισιτήριο, μιας και οι 16 Litas που πλήρωσα όταν ερχόμουν καλύπτουν και την επιστροφή. Από Klaipeda, έκανα 1 ώρα για Palanga, καθώς μπερδεύτηκα σε κάτι πινακίδες στο δρόμο και βγήκα σε λάθος εθνική. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο στην Palanga, φρεσκαρίστηκα και ξαναβγήκα στον πεζόδρομο και την παραλία για ένα καφεδάκι και ένα γλυκό. Ήθελα για τελευταία φορά τον όμορφο κόσμο και το ωραίο τουριστικό σκηνικό. Χωρίς να το πολυκαταλάβω, η ώρα έφτασε 11μμ. Σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να γυρίσω πίσω για να ξεκουραστώ. Την επόμενη μέρα ακολουθούσε ταξίδι για Vilnius, αλλά μέσω Jurbakas, όπου μου είπαν ότι η διαδρομή ήταν πολύ ωραία με τον δρόμο ακολουθεί τον ποταμό Nemunas, ιδανικό για φωτογραφίες.