22 Ιουλίου 2006:Το πρωινό ξύπνημά μου ήταν στις 8:30πμ. και κατευθείαν κάτω για πρωινό. Έπρεπε πριν πάει τις 9πμ. να πάω στο γνωστό μνημείο-σημείο “Hill Of Crosses” για λίγες φωτογραφίες. Το Hill Of Crosses αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Λιθουανίας και γι’ αυτό προσέλκυε πολύ κόσμο (ντόπιοι και τουρίστες) σε καθημερινή βάση για να χαζέψουν το αξιοθέατο.
Θεαματικό το σκηνικό, σε σημείο να σε πιάνει δέος. Χιλιάδες σταυροί -όχι, δεν ήταν νεκροταφείο! Ο ένας ήταν πάνω στον άλλο, αλλά και δίπλα - δίπλα, πάνω σ’ έναν λόφο. Ανάμεσά τους υπήρχαν δρομάκια για να περνάει ο κόσμος. Αφού, λοιπόν, έβγαλα αρκετές φωτογραφίες το πρωτότυπο αυτό θέαμα, πήρα το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο, όπου έπειτα θα ξεκίναγα για Palanga, την παραλία της Λιθουανίας.
Η διαδρομή για Palanga από Siauliai ήταν περίπου 150χλμ. Εν μέρει καλή, σε άλλα μέρη με μπαλώματα. Φτάνοντας κατά τις 1μμ. στην Palanga, το σκηνικό θύμιζε καλοκαιρινό θέρετρο. Κατάφερα και βρήκα μια καφετέρια με parking στον κεντρικό δρόμο της πόλης. Μια σερβιτόρα με μαγευτικά καταπράσινα μάτια μου σερβίρισε, κλασικά, έναν cappuccino. Μιλούσε καλά αγγλικά, λόγω των τουριστών.
Την ώρα που καθόμουν στην καφετέρια, ήρθε μήνυμα από τον Suzis με το τηλέφωνο του Tomas, του παιδιού που έμενε Palanga. Ο Tomas θα με βοηθούσε να βρω δωμάτιο για το βράδυ. Κανονίσαμε και δώσαμε ραντεβού κατά τις 2μμ. στο κεντρικό βενζινάδικο. Ήρθε με έναν φίλο του να με υποδεχθούν. Μου πρότεινε, αντί να πήγαινα σε ξενοδοχείο, να επέλεγα «guest house» για κατάλυμα, μιας και πρόσφερε τα ίδια. Εξάλλου τα ξενοδοχεία ήταν όλα γεμάτα λόγω του φεστιβάλ εκείνο το Σαββατοκύριακο.
Πήγαμε, λοιπόν, στο guest house που βρισκόταν σε κοντινή απόσταση από το βενζινάδικο που συναντηθήκαμε. Η ιδιοκτήτρια μίλαγε γαλλικά και λιθουανικά (ήταν Γαλλίδα). Μου έδινε το δωμάτιο με 180 Litas για δύο βραδιές. Με κουτσά στραβά αγγλικά, συμφώνησα. Το πρόγραμμα από εκεί και πέρα ήταν απλό. Την Κυριακή θα πήγαινα, χωρίς τα πράγματα, Klaipeda και Nida και θα ξαναγύρναγα Palanga για να φύγω την Δευτέρα με πορεία .... άγνωστη!
Αφού η ιδιοκτήτρια μου έδειξε το δωμάτιο, δώσαμε ραντεβού με τα παιδιά που θα έρχονταν με το αμάξι να με πάρουν για μια ξενάγηση στα αξιοθέατα. Αφού έκανα μπάνιο και ετοιμάστηκα, ήρθε με το αυτοκίνητο μαζί με τον φίλο του πάλι (τον Jonas, που δεν καταλάβαινε ούτε λέξη αγγλικά) να με πάρουν. Το πρώτο μέρος που πήγαμε ήταν ο γνωστός πεζόδρομος που βγάζει μέχρι την προβλήτα στη παραλία. Ο πεζόδρομος έμοιαζε πολύ με την Ερμού όταν έχει κίνηση. Εκεί γινόταν η όλη "πασαρέλα”. Ο κόσμος πηγαινοερχόταν όλες τις ώρες της ημέρας. Η θερμοκρασία γύρω στους 25 και όλοι/όλες με μαγιό. Φτάνοντας στην προβλήτα μετά από λίγο περπάτημα, ανακαλύπτω ότι έβλεπα πλέον για πρώτη φορά στη ζωή μου την Βαλτική Θάλασσα. Βέβαια, στην παραλία, τα πράγματα δεν αλλάζουν και πολύ από την Ελλάδα, ο ένας πάνω στον άλλο, αλλά κανείς δεν παραπονιόταν. Το πιο περίεργο ήταν ότι ενώ όλοι λιάζονταν, μόνο μερικοί αρκετά τολμηροί βούταγαν στην θάλασσα. Και αυτό γιατί η Βαλτική θεωρείται από τις πιο κρύες θάλασσες. Η θερμοκρασίες που έχει κυμαίνονται από 13oC, αν φυσάει Βοριάς και έως 22oC αν φυσάει Νοτιάς -αυτό στην καλύτερη των περιπτώσεων! Από ότι μου είπε ο Tomas, τα απογεύματα μαζεύεται κόσμος στην προβλήτα για να χαζέψει το ηλιοβασίλεμα. Αφού λοιπόν καθίσαμε λίγο στην προβλήτα απολαμβάνοντας την θέα, αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό.
Πήραμε το αμάξι και ξεκινήσαμε για ένα μέρος έξω από την Palanga, περίπου 8 χιλιόμετρα. Το εστιατόριο ήταν ουσιαστικά ένας πολυχώρος, διακοσμημένο σαν ένα πρότυπο χωριουδάκι της Λιθουανίας. Πολλά κιόσκια τριγύρω, όπου ο κόσμος μπορούσε να κάτσει να φάει. Φυσικά συμπεριλάμβανε παιδότοπο, τένις, ιππασία, paintball, basket, μαγαζιά για ψώνια και φυσικά φαΐ, σε αρκετά λογικές τιμές, σε σχέση με τον χώρο. Μετά από λίγο ανακάλυψα ότι φτιάχνανε ντόπια μπίρα σε δικά τους αποστακτήρια. Στο εστιατόριο δοκίμασα (αφού με έπεισαν τα παιδιά) κρύα σούπα, μια σπεσιαλιτέ της Λιθουανίας. Ενδιαφέρουσα λύση για το καλοκαίρι, κρύα για να δροσιστείς. Δεν μιλάμε για μια ζεστή σούπα που την κρυώνουν, αλλά πραγματικά κρύα, πολύ γευστική και χορταστική! Για να χορτάσω στα σίγουρα βέβαια, έφαγα και το κλασικό χοιρινό σε σουβλάκι. Οι μερίδες ήταν πολύ μεγάλες και αρκετά φτηνές, σε σχέση βέβαια με τα ελληνικά πρότυπα. Πλήρωσα 12 ευρώ για μια μπίρα 500ml, την κρύα σούπα και το σουβλάκι μερίδα, και τελικά επειδή ήταν πολύ μεγάλες οι μερίδες, δεν κατάφερα να τα φάω και όλα!
Αργότερα τα παιδιά με άφησαν στο ξενοδοχείο που έμενα. Από εκεί, βγήκα μόνος ξανά στον πεζόδρομο για καφέ και για να χαζέψω τα «αξιοθέατα». Μοναδική εμπειρία!! Βλέποντας πως κυμαίνεται το πρόγραμμά μου, αποφάσισα να ειδοποιήσω τα παιδιά στην πρωτεύουσα ότι θα πήγαινα από εκεί την Δευτέρα το μεσημέρι, για να τους αποχαιρετήσω.