Με αφορμή της παραμονής μας –λόγω των εορτών του Πάσχα- στο χωριό του Στράτου, σκεφτήκαμε να επισκεφτούμε την περιοχή που εκτίνεται στα σύνορα των δύο γειτονικών νομών: Αιτωλοκαρνανίας - Ευρυτανίας. Ο Στράτος είχε πραγματοποιήσει στο παρελθόν τμήμα της διαδρομής, που θέλαμε να κάνουμε, και την πρότεινε ανεπιφύλακτα!
Κατά τις 12 το μεσημέρι, αφήσαμε το χωριό Βαρειά το οποίο βρίσκεται στην όχθες της λίμνης Τριχωνίδας, της μεγαλύτερης λίμνης της Ελλάδος. Διαθέτει αρκετά όμορφα σημεία με θέα και πλατάνια. Εντούτοις, η τουριστική ανάπτυξη δεν είναι μεγάλη. Με κατεύθυνση την Παραβόλα -και πριν βγούμε από το χωριό-, ακολουθήσαμε τον στενό δρόμο που περνάει από την μικρή εκκλησία της Βαρειάς. Ενδεχομένως, είναι λίγο δύσκολο να τον βρει κάποιος που δεν γνωρίζει τα μέρη. Παρόλα αυτά, υπάρχει πολλή καλή σήμανση από το χωριό Παραβόλα (πινακίδες για Προυσσό). Η διαδρομή προσέφερε πολλά σημεία με εντυπωσιακή πανοραμική θέα της λίμνης. Η βλάστηση ήταν χαμηλή αποτελούμενη από ελιές και πουρνάρια.
Σύντομα δισχίσαμε το χωριό Νερομάνα (4χλμ.). Η παλαιά ονομασία του ήταν «Σουμπόλικο», πιθανότατα προερχόμενη από τις τουρκικές λέξεις: « su»(=νερό)+« bol»- ικο(=άφθονο), δηλαδή «άφθονο νερό», γεγονός που οφείλεται στην παρουσία πολλών τρεχούμενων νερών! Έχοντας διανύσει περίπου 10χλμ. από την Βαρειά και λίγο μετά το χωριό Καλλιθέα, μπήκαμε σε μια περιοχή με εντονότερη βλάστηση και πολλά πλατάνια. Οδηγούσαμε παράλληλα με ένα ορμητικό ρέμα, το «Μακριαλογγά». Ο ελικοειδής –σχετικά στενός- δρόμος ακολουθούσε το απότομο γεωγραφικό ανάφλυφο της περιοχής. Ήταν πραγματικά εντυπωσιακός!
Περάσαμε το μικρό χωριό Λαμπίρι και μετά από μερικά χιλιόμετρα βρεθήκαμε στο σημείο «Αραποκέφαλα», που σηματοδοτεί τα όρια των 2 νομών. Η ονομασία της περιοχής οφείλεται στην παρουσία κάποιων μεγάλων μαύρων βράχων -που υπήρχαν στο παρελθόν- τους οποίους οι κάτοικοι παρομοίοζαν σαν « κεφάλια αράπηδων». Με την κατασκευή του δρόμου, οι συγκεκριμένοι βράχοι ανατινάχτηκαν, οπότε –πλεον- μόνο το όνομα μένει να θυμίζει την παρουσία τους. Κάναμε μια μικρή στάση για απολαύσουμε την θέα, σε υψόμετρο 1400μ. περίπου. Από εκεί και πέρα ο δρόμος κατηφόριζε σε μια περιοχή γεμάτη από έλατα και πλατάνια. Οδηγώντας 6-8χλμ. φτάσαμε στην διασταύρωση που οδηγούσε στο χωριό Προυσσό. Στρίψαμε δεξιά προς Τόρνο και μετά από λίγο βρεθήκαμε στην είσοδο ενός μικρού φαραγγιού. Αφήσαμε τις μοτοσικλέτες και πεζοί, ακολουθήσαμε το μονοπάτι.
Το τοπίο ήταν εκπληκτικό αποτελούμενο από πλατάνια και πυκνή βλάστηση. Σύντομα φτάσαμε στον καταρράκτη. Αποτελεί ένα σημαντικό αξιοθέατο του φαραγγιού και όχι άδικα! Συνεχίζοντας, το μονοπάτι κατέληγε στην «Μαύρη Σπηλιά». Πρόκειται για ένα μεγάλο άνοιγμα του βράχου, το οποίο κατά την περίοδο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, αποτέλεσε καταφύγιο για τους κατοίκους της περιοχής. Το τοπίο είναι μοναδικό και εντυπωσιάζει και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη!!! Το συγκεκριμένο μονοπάτι (διάρκειας 20-30 λεπτά), αποτελεί μέρος ενός δικτύου μονοπατιών της περιοχής με αμέτρητα και εντυπωσιακά αξιοθέατα.
Επόμενος προορισμός μας ήταν η Ιερά Μονή Προυσσού. Είναι χτισμένη σε ένα τοπίο επιβλητικό, σε απόκρημνη, βραχώδη περιοχή μεταξύ των βουνών Χελιδόνα, Καλιακούδα και της οροσειράς του Τυμφρηστού, η οποία είναι κατάφυτη από έλατα. Το όνομα της Μονής οφείλεται στη θαυματουργή εικόνα της « Παναγίας Προυσιώτισσας». Η εικόνα αυτή κατάγεται από την Προύσα της Μικράς Ασίας. Η Ιερά Μονή Προυσσού είναι ένα από τα λίγα μοναστήρια που σώζονται στην Ευρυτανία. Το καθολικό της είναι ενδιαφέρων ναΐσκος, σταυροειδής με τρούλλο. Στα δυτικά του, στη ρίζα του βράχου, υπάρχει κρύπτη διαμορφωμένη σε παρεκκλήσι. Το Σκευοφυλακίου της Μονής περιέχει πλήθος πολύτιμων χειρόγραφων Κωδίκων, εικόνες, ιερά σκεύη, λειψανοθήκες και βιβλία. Έξω από τη Μονή υπάρχουν δύο κάστρα αριστερά και δεξιά, οι «πύργοι του Καραϊσκάκη».
Αφού περιηγηθήκαμε για αρκετή ώρα στους χώρους του μοναστηριού, πήραμε τον δρόμο για το Καρπενίσι (35χλμ). Μέσα σε μια όμορφη διαδρομή συναντήσαμε το εικόνισμα όπου βρίσκονται τα "πατήματα της Παναγίας". Είναι ένα αξιοπερίεργο και για πολλούς ανερμήνευτο γεωλογικό φαινόμενο, καθώς στον κάθετο βράχο και ενσωματωμένο σ' αυτό φαίνονται επτά διαφορετικού χρώματος σχήματα που έχουν την μορφή πατημάτων. Από το σημείο αυτό, σύμφωνα με την παράδοση, πέρασε η Παναγία στο δρόμο της για τον Προυσσό. Η κεντρική πλατεία της Ευρυτανικής πρωτεύουσας μας φιλοξένησε για όσο μείναμε προκειμένου να απολαύσουμε τον απογευματινό καφέ μας. Το Καρπενίσι αποτελεί έναν πολύ όμορφο τουριστικό προορισμό, κυρίως τους χειμερινούς μήνες. Εντούτοις, για όσους αγαπούν τα βουνά, είναι επισκέψιμο και εντυπωσιακό κάθε εποχή!
Η ώρα είχε φτάσει 5μμ. όταν αποφασίσαμε να αναχωρήσουμε με προορισμό το χωριό Κρίκελλο, που βρίσκεται στους ορεινούς όγκους του όρους Καλιακούδα. Επιστρέφοντας, λοιπόν, στην διαδρομή από την οποία είχαμε προσεγγίσει το Καρπενίσι (κατεύθυνση για Αγρίνιο), μετά από 6χλμ. συναντήσαμε την διασταύρωση για «Κλαύσιο-Μουζίλο-Συγκρέλλος». Στρίψαμε αριστερά και οδηγήσαμε σε μια στενή ελικοειδή διαδρομή. Ο ερημικός δρόμος διέσχιζε μια κατάφυτη περιοχή από έλατα που μας έκαναν να νιώσουμε πως βρισκόμασταν στις Άλπεις... Δεν ήταν λίγες οι φορές που σκέφτηκα πως πολλοί από εμας αναζητούμε διαδρομές εκτός Ελλάδας προκειμένου να οδηγήσουμε σε διαδρομές, που υπάρχουν στην ίδια μας την χώρα!!! Δεν ήταν λίγες οι φορές που κάναμε στάση για να απολαύσουμε την θέα της περιοχής...
Έχοντας διανύσει 24χλμ. μπήκαμε στο Κρίκελλο. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1200μ. Το χωριό διαθέτει μακραίωνη ιστόρια, όπως αναφέρει το μνημείο που έχει κατασκευαστεί εις ανάμνηση της νίκης των Αιτωλών και Ευρυτάνων κατά των εισβολέων Γαλατών που έγινε το 279 π.Χ.! Χτισμένο μέσα σε ένα ελατόδασος, διαθέτει όμορφα πετρόχτιστα παραδοσιακά σπίτια και με κεντρική πλατεία που φιλοξενεί την πέτρινη εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Αν και η ώρα ήταν περασμένη και το σίγουρο ήταν πως θα μας έπιανε το σκοτάδι, με αποτέλεσμα να μην μπορέσουμε να απολαύσουμε μεγάλο τμήμα της υπόλοιπης διαδρομής, το Κρίκελλο μας μαγνήτισε, κάνοντάς μας να αποφασίσουμε να πιούμε ένα καφέ σε ένα από τα καφενεία της πλατείας. Κάτω από τα 2-3 μεγάλα πλατάνια, οι κάτοικοι του χωριού απολάμβαναν στιγμές χαλάρωσης... το ίδιο και εμείς! Είναι ένα πραγματικά όμορφο χωριό που αξίζει να το επισκεφτεί κανείς...
Αφήσαμε το Κρίκελλο και ακολουθήσαμε την διαδρομή Δομνίστα-Αράχωβα οδηγώντας σε ένα εκπληκτικό τοπίο. Στην Αράβωχα συναντήσαμε τον εντυπωσιακό δρόμο περνούσε περιμετρικά της Ευηνόλιμνης, καταλήγοντας στο ομόνυμο φράγμα. Έχοντας επισκεφτεί την περιοχή σε προηγούμενη εκδρομή (2 μέρες νωρίτερα) συνεχίσαμε με γοργούς ρυθμούς για Θέρμο, για να καταλήξουμε στην Βαρεία, το μέρος διαμονής μας. Είχε πλέον νυχτώσει για τα καλά, πλησιάζοντας το τέλος της διαδρομής. Μια σκέψη πλανιόταν στο μυαλό μου: «...πόσα άγνωστα και όμορφα μέρη υπάρχουν στην Ελλάδα που μας περιμένουν να τα επισκεφτούμε... Στο χέρι μας είναι, λοιπόν, να τα ανακαλύψουμε!»
