Χριστούγεννα 2005. Τι καλύτερο τέλος για το 2005, μια εκδρομούλα σε ένα από τα πιο γνωστά χειμερινά θέρετρα, την Αράχοβα! Τις προηγούμενες μέρες χιόνιζε, ακόμα και γύρω από την Αθήνα. Ανήμερα, όμως, των Χριστουγέννων, είχε μια λιακάδα που θύμιζε καλοκαίρι... μόνο θύμιζε καθώς η θερμοκρασία δεν ξεπερνούσε τους 10 βαθμούς! Υστέρα από μια περίοδο απραξίας, ήταν η καλύτερη ευκαιρία για μια εξόρμηση!
Τηλεφώνησα του Σάκη το πρωί και χωρίς δεύτερη σκέψη ξεκινήσαμε για μια βολτίτσα στην ευρύτερη περιοχή της Λιβαδειάς. Κατά τις 10πμ. βρισκόμασταν στην εθνική Αθηνών-Λαμίας. Στρίψαμε στην έξοδο για Θήβα. Φτάνοντας, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στο να επισκεφτούμε την όμορφη Αράχοβα... Δεν είχα πάει μέχρι τώρα, και παρά των επιφυλάξεων του Σάκη, μήπως και συναντήσουμε πάγο στην διαδρομή μας (από προηγούμενες φορές που είχε πάει), τελικά τον έπεισα... δεν χρειάστηκε και ιδιαίτερη προσπάθεια.
Η διαδρομή μέχρι την Αράχοβα καταπληκτική. Με ανοιχτές στροφές που δεν σε κουράζουν καθόλου-κυρίως μετά την Λιβαδειά. Η Αράχοβα, δικαίως, βρίσκεται στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων ως χειμερινό -και όχι μόνο- τουριστικό θέρετρο. Βρίσκεται χτισμένο στους πρόποδες του βουνού, κάτω από το γνωστό σε όλους χιονοδρομικό κέντρο. Η αρχιτεκτονική των σπιτιών αυτή των ορεινών πετρόχτιστων. Κατευθυνθήκαμε στην κεντρική πλατεία για να απολαύσουμε τον πρώτο καφέ της ημέρας και να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας. Η λιακάδα επιδρούσε μόνο για ψυχολογικούς λόγους... κατά τα άλλα το κρύο ήταν τσουχτερό! Σιγά-σιγά γέμισαν όλες οι καφετέριες... μάλλον εκείνη την ώρα ξυπνούσε ο πολύς κόσμος (1μμ.)
Κατά τις 2μμ. αποφασίσαμε να αναχωρήσουμε, αφού βγάλαμε μερικές φωτογραφίες. Αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς Γαλαξίδι για φαγητό, αφού πρώτα θα κάναμε μια στάση στην Ιτέα. Ο δρόμος από εκεί μέχρι τους Δελφούς, είναι πολύ καλός, φαρδύς και με ανοιχτές στροφές πλην μερικών "πετάλων". Στους Δελφούς κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση για να δούμε το Αρχαίο Μαντείο και να απολαύσουμε την θέα. Στην περιοχή υπάρχουν συναντήσαμε πολλές πανσιόν, ξενώνες, ξενοδοχεία ακόμα και κάμπινγκ. Για τιμές δεν μπορούμε να σας πληροφορήσουμε καθώς εμείς ήμασταν απλώς περαστικοί.
Από τους Δελφούς μέχρι τον κόμβο Ιτέας-Άμφισσας συνεχίζει να είναι καλός, αν και λίγο στενότερος. Μόλις στρίψαμε αριστερά για Ιτέα, διανύσαμε μια απόσταση περίπου 10χλμ. μέσα σε έναν μεγάλο ελαιώνα, μέχρι να βρούμε την πρώτη είσοδο της πόλης. Κατευθυνθήκαμε προς το λιμάνι της Ιτέας. Πρόκειται για μια μικρή κωμόπολη. Δεν παρουσιάζει κάτι ιδιαίτερο και για τον λόγο αυτό θα σας προτείναμε να επισκεφτείτε για φαγητό ή καφέ το Γαλαξίδι που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 20χλμ. Ο Σάκης είχε επισκεφτεί παλιότερα το Γαλαξίδι και βρήκαμε εύκολα τον παραλιακό δρόμο του μικρού λιμανιού. Εκεί μπορείτε να βρείτε πληθώρα εστιατορίων, ψαροταβερνων και καφετεριών. Προσωπικά δεν περίμενα να δω τόσο κόσμο ακόμα και εκεί.
Αράξαμε σε ένα από αυτά και φάγαμε. Πριν φύγουμε μας περίμενε μια μικρή ευχάριστη έκπληξη: Τυχαία την περιοχή είχε επισκεφτεί -με αυτοκίνητο- και το μέλος Πάνος με την Μόνικα και κάτι φίλους τους. Καθίσαμε παρέα για αρκετή ώρα. Κατά τις 4 αποφασίσαμε να αναχωρήσουμε, καθώς θέλαμε να επισκεφτούμε και την Λιβαδειά, που την είχαμε αφήσει για το τέλος. Η διαδρομή μέχρι εκεί, είναι γύρω στα 70χλμ. από μια καταπληκτική διαδρομή, δίπλα στην θάλασσα για μεγάλο κομμάτι της. Παρατήρησα πως δεν προτιμάται από τους οδηγούς, καθώς είναι ζήτημα αν συναντήσαμε 10 αυτοκίνητα. Πάντως, θα σας την προτείναμε, στην περίπτωση που δεν θέλετε να πάτε μέσω Αράχοβα.
Η Λιβαδειά, απέχει γύρω στα 140χλμ. από την Αθήνα. Αποτελεί έναν πολύ αξιόλογο προορισμό. Μόλις μπαίνει μπορεί να θυμίζει μια τυπική κωμόπολη. Μόλις όμως επισκεφτείτε την περιοχή που βρίσκεται το Μεσαιωνικό Κάστρο και ο Νερόμυλος με το ποτάμι, θα εντυπωσιαστείτε!!! Οι κάτοικοι έχουν κάνει μια καταπληκτική διαμόρφωση που μπορείτε να περάσετε ευχάριστα την ώρα σας κάτω από τα πλατάνια. Δυστυχώς, όταν φτάσαμε, είχε αρχίσει να σουρουπώνει, οπότε και οι φωτογραφίες που τραβήξαμε ίσως να μην απεικονίζουν και τόσο την ομορφιά του τοπίου! Εκτός από εκείνο το σημείο, μπορείτε να επισκεφτείτε και την κεντρική πλατεία της πόλης, για να πιείτε τον καφέ σας σε μαγαζιά που δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τα αντίστοιχα της Αθήνας.
Η ώρα είχε πάει 7μμ. όταν πίναμε την τελευταία γουλιά του καφέ μας σε ένα από τα στέκια της πόλης. Φορέσαμε, λοιπόν, τα γάντια και τις κουκούλες μας, κουμπώσαμε κάλα τα μπουφάν μας και πήραμε τον "ψυχρό" δρόμο της επιστροφής... Ακολουθήσαμε την σήμανση για Ορχομενό και εν συνεχεία για Κάστρο, ώστε να βγούμε πιο γρήγορα στην εθνική. Εναλλακτική λύση είναι η διαδρομή που ακολουθήσαμε το πρωί, αλλά είναι περισσότερος επαρχιακός δρόμος και ίσως λίγο πιο κοντά. Δεν άξιζε το κόπο εκείνη την ώρα... Ευχόμαστε στο 2006, να τελειώσει το ίδιο όμορφα με την φετινή χρονιά και με μεγαλύτερο συνολικό αριθμό εκδρομικών...