Ήταν μία από αυτές τις ημέρες που λες ότι και να έχει άσχημο καιρό, εγώ θα πάω εκδρομή. Με αυτήν την σκέψη να τριγυρίζει στο μυαλό μου, ανταποκρίθηκα αμέσως στην πρόσκληση του Γιώργου Ζ. Έτσι, Κυριακή πρωί δώσαμε ραντεβού λίγο έξω από την Αθήνα, με προορισμό την Ορεινή Ναυπακτία.
Φύγαμε νωρίς, αφού έπρεπε να διανύσουμε αρκετά χιλιόμετρα. Η διαδρομή μέχρι το Ρίο είναι η γνωστή επικίνδυνη, διανύοντας την "εθνική οδό" Κορίνθου – Πατρών που -λόγω έργων- έχει γίνει ακόμα χειρότερη. Φθάσαμε στην πανέμορφη και εντυπωσιακή γέφυρα του Ρίου - Αντίρριου και αφού την διασχίσαμε, στρίψαμε δεξιά για Ναύπακτο. Μπαίνοντας στην πόλη της Ναυπάκτου, αμέσως αντικρίζεις το κάστρο στην πλαγιά του βουνού, ακριβώς πάνω από την πόλη, να σε καλωσορίζει. Κάναμε την πρώτη στάση της ημέρας στο υπέροχο ενετικό λιμανάκι της πόλης, πίνοντας ένα καφέ σε ένα από τα όμορφα μαγαζιά που διαθέτει. Ο υπέροχος ήλιος μας ανέβασε ιδιαιτέρα την διάθεση.
Φεύγοντας από την πόλη -μετά από 2-3χλμ.- συναντήσαμε τις πινακίδες προς Ορεινή Ναυπακτία - Άνω Χώρα και στρίψαμε δεξιά. Η διαδρομή από εκεί και πέρα αρχίζει και γίνεται ανηφορική με καταπληκτική θεά του Κορινθιακού Κόλπου. Στην συνέχεια συναντήσαμε τον Μόρνο ποταμό που οι πηγές του οποίου βρίσκονται στα Βαρδούσια Όρη. Λόγω εποχής κατέβαζε πολύ νερό. Μετά το όμορφο χωριό της Λιμνίστας το τοπίο άρχισε να αλλάζει, αφού βρισκόμασταν πλέον σε μεγάλο υψόμετρο, με τα έλατα να κυριαρχούν.
Λίγο πριν φθάσουμε στο χωριό Ελατού, βρήκαμε μια διχάλα και στρίψαμε αριστερά, προτιμώντας να πάρουμε ένα δασικό δρόμο -όπως αναφερόταν σε μία πινακίδα- παρά να περάσουμε μέσα από το χωριό, πριν φθάσουμε στην Άνω Χώρα. Η επιλογή μας ήταν σωστή αφού βρεθήκαμε σε ένα υπέροχο τοπίο, συναντώντας μάλιστα και τα πρώτα χιόνια! Ο πρόσφατα κατασκευασμένος ασφάλτινος δρόμος έκανε την οδήγησή μας απολαυστική. Φθάνοντας στο χωριό της Άνω Χώρας, η πρώτη εικόνα σε εντυπωσιάζει καθώς είναι αμφιθεατρικά χτισμένο. Περπατώντας στο εσωτερικό του συναντάς όμορφα πέτρινα δρομάκια, πετρόχτιστα σπίτια και μια υπέροχη τεράστια εκκλησία. Εκεί κάναμε και την δεύτερη στάση μας για φαγητό σε ένα ζεστό ταβερνάκι με θέα την ευρύτερη περιοχή.
Στο σημείο εκείνο έγινε η ανατροπή του ταξιδιού… Βάση του αρχικού πλάνου του Γιώργου Ζ. η Άνω Χώρα αποτελούσε τον τελευταίο προορισμό πριν την επιστροφή μας. Πέφτει λοιπόν η ιδέα «Πάμε βόρεια προς Καρπενήσι; …πρέπει να είναι πανέμορφα!». Φανταστείτε λοιπόν, στις 3 το μεσημέρι, μετά από ένα δυνατό φαγοπότι και αρκετά βουνίσια χιλιόμετρα, να σου προτείνουν να συνεχίσεις προς την αντίθετη κατεύθυνση, αντί της επιστροφής. Κοιτώντας τον χάρτη είδαμε ότι έπρεπε να διανύσουμε 90 χλ. μέσα από τα βουνά μέχρι το χωριό του Τυμφρηστού, λίγο έξω από το Καρπενήσι. Τελικά το τολμήσαμε…
Οδηγήσαμε περνώντας τα όμορφα χωριά, Λάλικα, Κρυονέρια (προσοχή έχει για 2 περίπου χιλιόμετρα βατό χωματόδρομο), Περδικόβρυση και μέχρι που συναντήσαμε το φράγμα του Ευήνου ποταμού που έχει δημιουργήσει μια πανέμορφη τεχνητή λίμνη. Συνεχίσαμε προς τα χωριά Κλέπα, Αράχωβα και λίγο μετά συναντήσαμε ένα πανέμορφο καταρράκτη όπου σταματήσαμε υποχρεωτικά για φωτογραφίες. Στην διαδρομή για το χωριό Δομνίστα ανεβήκαμε πάλι σε μεγάλο υψόμετρο. Γεγονός που επιβεβαιωνόταν από την μεγάλη παρουσία χιονιού. Σε εκείνο το σημείο μπορούσες να διακρίνεις τα χιονισμένα βουνά τριγύρω σου, τα Βαρδούσια Όρη.
Αφού περάσαμε μερικά χωριά ακόμα, βγήκαμε μια διασταύρωση στο επαρχιακό δρόμο Καρπενησίου – Λαμίας κοντά στο χωριό Τυμφρηστός και στρίψαμε δεξιά προς Λαμία. Στην συνέχεια φθάσαμε στην εθνική οδό Λαμίας – Αθηνών και επιστρέψαμε αργά το βράδυ. Θεωρώ ότι είναι η ωραιότερη και μεγαλύτερη μονοήμερη εκδρομή που έχω πραγματοποιήσει. Για μια ακόμη φορά επιβεβαίωσα στον εαυτό μου έναν από τους λόγους που λατρεύω αυτή την χώρα: τα υπέροχα και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους τοπία που διαθέτει.
Αυτή η εκδρομή περιείχε τα πάντα: θάλασσα, χιονισμένα βουνά, ποτάμια, πολλούς καταρράκτες, γραφικά χωριά και απολαυστικές διαδρομές. Σας την συνιστώ ανεπιφύλακτα!!!
