Με αφορμή της ετήσιας συνάντησης μας στο χωριό του Αθανασίου Διάκου, πραγματοποιήσαμε μια όμορφη διαδρομή στην ευρύτερη περιοχή των Βαρδουσίων. Το χωριό διαθέτει 2 δρόμους πρόσβασης: ο ένας –κύριος- είναι μέσω του χωριού Κάτω Μουσουνίτσα και ένας μέσω των χωριών Μαυρολιθαρίου – Καστριώτισσας.
Η ασφαλτόστρωση της 2ης διαδρομής έχει ολοκληρωθεί προσφάτως, ενώ ούτε ο Σάκης –που επισκέπτεται συχνά το χωριό λόγω καταγωγής- δεν το γνώριζε. Η επίσκεψή μας αποτέλεσε την τέλεια ευκαιρία να κάνουμε μια μικρή εκδρομή ακολουθώντας τον συγκεκριμένο δρόμο.
Αφήσαμε λοιπόν τον Αθανάσιο Διάκο, κινούμενοι σε μια ελικοειδή διαδρομή που διέσχιζε ελατόδασος. Σε πολλά σημεία μπορούσαμε να απολαύσουμε την θέα των χιονισμένων βουνοκορυφών των Βαρδουσίων. Σε άλλα σημεία δημιουργούνταν μικροί καταρράκτες. Όπως ήταν αναμενόμενο, κάναμε πολλές στάσεις για φωτογραφίες, παρά το γεγονός πως η απολαστική οδήγηση και οι άνετες στροφές σε προέτρεπαν να μην σταματήσεις! Παρόλα αυτά –και κυρίως μετά το χωριό Καστριώτισσα- η διαδρομή διέθεται σημεία με πανοραμική θέα των βουνών: Βαρδούσια, Γκιώνα και Οίτη!
Ο καιρός ήταν σύμμαχός μας, δίνοντάς μας την ευκαιρία να χαρούμε περισσότερο την εκδρομή. Περάσαμε τα χωριά Μαυρολιθάρι και το μικρότερο Πυρά, προσεγγίζοντας το σχετικά νεόκτιστο σαλέ, στην περιοχή Βρύζες. Η στάση για καφέ ήταν επιβεβλημένη! Καθίσαμε στον εξωτερικό χώρο και, παρά το κρύο, ο ήλιος μας βοηθούσε να απολαύσουμε την θέα, που θύμιζε Άλπεις...
Μετά από αρκετή ώρα, συνεχίσαμε για το κοντινό χωριό Παύλιανη, που είναι χτισμένη στα 1050μ. Ο δρόμος προσεγγίζει Κάτω Παύλιανη. Στην κεντρική διασταύρωση, στρίψαμε αριστερά με κατεύθυνση Άνω Παύλιανη. Σε κοντινή απόσταση προσεγγίσαμε την είσοδο του Φυσικού Πάρκου που φιλοξενεί το χωριό.
Πρόκειται για ένα ψυχαγωγικό πάρκο που έχουν διαμορφώσει οι κάτοικοι του χωριού, δίπλα στο ποτάμι που δημιουργείται από τις πηγές του Aσωπού. Αρχικά, το μονοπάτι συναντά έναν νερόμυλο και ένα νεροπρίονο, τα οποία επισκεφτήκαμε. Στην συνέχεια το μαγευτικό μονοπάτι διασχίσει δάσος αιωνόβιων δέντρων, δίπλα σε τρεχούμενα νερά, καταλήγοντας στην καρδιά του φυσικού πάρκου. Σε αρκετά σημεία υπάρχουν κατασκευές, όπως κούνιες, αιώρες, γήπεδο βόλει, εξέδρες πάνω στο ποτάμι, σκοινιά για αναρρίχηση στα δέντρα, δεντρόπιστα, κα. Όλα αυτά, σε πλήρη συνύπαρξη με το περιβάλλον! Το μονοπάτι ήταν βατό και άνετο, ενώ η διάρκεια της πεζοπορία δεν ξεπερνούσε τα 20-30 λεπτά. Πραγματικά είχε τόσο ενδιαφέρον που δεν καταλάβαμε πως πέρασε η ώρα!
Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για τον Αθανάσιο Διάκο, ακολουθώντας την διαδρομή μέσω του χωριό Στρώμη, το οποίο αποτέλεσε μέρος που κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση. Η αφορμή ήταν ο ορμητικός μικρός καταρράκτης στην είσοδο του χωριού. Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και συνεχίσαμε. Η εκδρομή ολοκληρώθηκε στην πλατεία του χωριού που μας φιλοξενούσε τις ημέρες της ετήσιας συνάντησής μας. Επιλέξαμε να φάμε μια από τις ταβέρνες που υπάρχουν, απολαμβάνοντας ντόπιες γεύσεις. Ο Αθανάσιος Διάκος αποτελεί τουριστικό προορισμό, διαθέτοντας καταλύμματα και ταβέρνες που θα ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη. Το όνομά του προέρχεται από τον ήρωα της Επανάστασης του 1821, όπου μέχρι τις μέρες διασώζεται το ανακαινισμένο –πλέον- σπίτι που, όπως λέγεται, ζούσε για αρκετά χρόνια.
Σίγουρα αποτελεί έναν εκπληκτικό προορισμό με αρκετές διαδρομές στην ευρύτερη περιοχή... Ευχαριστούμε τα παιδιά Στέλιο και John Dom (από το Moto Adventures) και τους Μίμη και Γιώργο Κ. (από την Κοζάνη) για την εκπληκτική παρέα τους!!! Καλούς δρόμους σε όλους...
