Ο καιρός θυμίζει καλοκαίρι, ξεσηκώνοντάς μας για μια ακόμα απόδραση από την Αθήνα. Στην παρέα έπεσε η ιδέα ενός εκδρομικού που θα συμπεριλάμβανε και διανυκτέρευση σε ελεύθερο camping! Ο Κυριάκος πρότεινε τη νότια Εύβοια και ειδικότερα την παραλία του Ποταμού. Την Παρασκευή με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς πολλά περιθώρια σκέψης, αποφασίστηκε η αναχώρηση για το πρωινό της επόμενης μέρας.
Επιλέξαμε να περάσουμε στην Εύβοια με το πλοίο που πήραμε από την Ραφήνα (25χλμ. χρησιμοποιώντας την Αττική Οδό). Με τον τρόπο αυτό κερδίσαμε χρόνο στο περιπλανηθούμε περισσότερο στην Νότια Εύβοια, αλλά και να αποφύγουμε την κίνηση της εθνικής οδού της κυριακάτικης επιστροφής των εκδρομέων. Η διαδρομή Ραφήνα-Μαρμάρι διαρκεί 1 ώρα και κοστίζει περίπου 13 ευρώ (μοτοσικλέτα & αναβάτης). Τα δρομολόγια ξεκινούν από τις 7.30πμ. και τελειώνουν στις 9μμ.
Κατά τις 12.30 φτάσαμε στο μικρό λιμάνι του Μαρμαρίου. Αφού πήραμε μερικές προμήθειες ξεκινήσαμε με προορισμό την Κάρυστο (11χλμ.) Η βλάστηση στην νότια Εύβοια είναι σαφώς λιγότερη σε σχέση με το βόρειο τμήμα της. Περάσαμε την Κάρυστο χωρίς να σταματήσουμε και ακολουθήσαμε τις πινακίδες για «Πλατανιστό – Πάνω Αετό». Περίπου 2-3χλμ. (λίγο έξω από τον οικισμό Αετό) στρίψαμε δεξιά με κατεύθυνση τον Μπούρο. Επειδή η σήμανση είναι σχεδόν ανύπαρκτη το χαρακτηριστικό σημείο του κόμβου είναι το μικρό εκκλησάκι του Άγιου Στυλιανού.
Στο τέλος της παράκτιας διαδρομής των 6-7χλμ. βρίσκεται ο παραθαλάσσιος μικρός οικισμός. Το αξιοσημείωτο -και ταυτόχρονα περίεργο- ήταν πως συναντήσαμε εγκαταλελειμμένες ξενοδοχειακές μονάδες αλλά και νεόκτιστες πολυτελείς εξοχικές κατοικίες! Κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση στην παραλία του Μπούρου όπου βρίσκεται το χαρακτηριστικό άγαλμα του Κένταυρου.
Επιστρέψαμε από τον ίδιο δρόμο. Στην διασταύρωση στρίψαμε δεξιά ακολουθώντας την ανηφορική διαδρομή. Η κατάσταση του οδοστρώματος δεν είναι καλή ενώ το πλάτος του δρόμου είναι σχετικά στενό. Ευτυχώς η κίνηση ήταν ελάχιστη (συναντήσαμε το πολύ 2-3 οχήματα!). Αφού περάσαμε το Μετόχι, σύντομα φτάσαμε στο υψηλότερο σημείο της διαδρομής που προσφέρει καταπληκτική πανοραμική θέα.
Αξίζει να αναφερθεί πως στο σημείο αυτό ξεκινάει ένας βατός χωματόδρομος (στην αρχή είναι τσιμεντόδρομος) που οδηγεί στο καταφύγιο του όρους Όχη. Για τους φίλους της πεζοπορίας, από το καταφύγιο προσφέρεται μια 2ώρη διαδρομή μέχρι το «Δρακόσπιτο» στην κορυφή του βουνού.
Ακολουθώντας την κατηφορική διαδρομή –πλέον- φτάσαμε στον Πλατανιστό. Το μικρό αυτό χωριό βρίσκεται μέσα στα πλατάνια. Σε πολύ κοντινή απόσταση περνάει ένας ποταμός. Στην έξοδο του χωριού σχηματίζεται ένας καταρράκτης. Δεν ήταν δυνατόν να μην σταματούσαμε… και φυσικά ο Νικολάι δεν έχασε την ευκαιρία να βουτήξει στα τρεχούμενα κρύα νερά! Μπράβο στο κουράγιο του!!!
Συμπωματικά, μάθαμε για την ύπαρξη μιας ωραίας τοποθεσίας. Σε λιγότερο από 1χλμ. βρίσκεται η κόμβος για «Πανοχώρι». Ακολουθώντας τον χωματόδρομο 1.300μ. συναντήσαμε τον πέτρινο παλιό νερόμυλο και τις πηγές του ποταμού, που βρίσκονται μέσα σε ένα καταπράσινο φαράγγι, κατάφυτο από τεράστια πλατάνια. Το τοπίο ήταν καταπληκτικό κάνοντάς μας να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε αλλαγή σχεδίων και το ενδεχόμενο διανυκτέρευσης εκεί!!!
Τελικά πήραμε την απόφαση να αναχωρήσαμε. Περάσαμε τους 2 μικρούς οικισμούς Μαστρογιανναίοι - Πηδουλαίικα και φτάσαμε στην διασταύρωση για Ποτάμι. Από εκεί και πέρα κινηθήκαμε σε έναν σχετικά βατό χωματόδρομο 5χλμ. μέχρι να βρεθούμε στο γραφικό ταβερνάκι του Κυρ-Τάκη, στην αριστερή πλευρά της παραλίας.
Η ώρα πλησίαζε 4.00μμ. και το πρώτο πράγμα που σκεφτόμασταν ήταν να βρούμε κάτι να φάμε. Για καλή μας τύχη το ταβερνάκι λειτουργούσε το συγκεκριμένο σαββατοκύριακο έκανε έναρξη για την φετινή καλοκαιρινή περίοδο! Για τον λόγο αυτό δεν είχε ιδιαίτερη ποικιλία φαγητών... παρόλα αυτά ότι είχε ήταν νόστιμα.
Ο κόσμος ήταν ελάχιστος –σε αντίθεση με ότι συμβαίνει τα καλοκαίρια. Παρόλα αυτά αυτούς που συναντήσαμε ήταν παρέες νέων που έκαναν ελεύθερο camping. Στήσαμε τις σκηνές μας κοντά σε δύο πλατάνια και περιμέναμε τον Κυριάκο και την Δήμητρα. Κατά τις 8.00μμ. έφτασαν και αμέσως έφτιαξαν την σκηνή τους όσο είχε ακόμα φως.
Εν συνεχεία πήγαμε στο ταβερνάκι για να πιούμε καφεδάκι αλλά καταλήξαμε σε τσίπουρα και μπίρες. Τότε ήταν που μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε τον Uli, έναν γερμανό μοτοσικλετιστή που εργάζεται στην Ελλάδα. Τον καλέσουμε στην παρέα μας. Ακολούθησε κουβέντα που συμπεριλάμβανε από σχολιασμό της ελληνικής και ευρωπαϊκής καθημερινότητας μέχρι αστεία, γέλια και πειράγματα. Τα τσίπουρα, οι μπίρες και το κρασί είχαν την τιμητική τους! Η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε. Αποφασίσαμε να αποχωρήσουμε προκειμένου να αφήσουμε τον ιδιοκτήτη της ταβέρνας να πάει για ύπνο, ο οποίος είχε προστεθεί και αυτός στην χαρούμενη παρέα μας. Αποχαιρετίσαμε τον Uli και συνεχίσαμε στην παραλία ανάβοντας μια μεταμεσονύκτια φωτιά! Απολαύσαμε την βραδιά που θύμιζε αντίστοιχη καλοκαιρινή...
Την επόμενη μέρα την περάσαμε στην παραλία, παίζοντας ρακέτες, πίνοντας καφέ, βολτάροντας στην ακτή, κάνοντας βαρκάδες (ας είναι καλά ο Νικολάι), ενώ κάποιοι πιο τολμηροί βούτηξαν παρόλο που τα νερά ήταν κρύα! Αργά το μεσημέρι στο ταβερνάκι δοκιμάσαμε τα φρέσκα ψάρια (μελανούρια) του κυρ-Τάκη! Φάγαμε και ο Κυριάκος με τη Δήμητρα αναχώρησαν. Οι υπόλοιποι προτίμησαμε την μεσημεριανή ραστώνη. Κατά τις 8.00μμ. αναχωρήσαμε για Μαρμάρι. Μόλις που προλάβαμε να φτάσουμε στην ώρα μας, παρόλο που η απόσταση Ποτάμι – Μαρμάρι είναι μόνο 45χλμ (εκ των οποίων 5χλμ. είναι χωματόδρομος). Γεγονός που οφείλεται στην άσχημη κατάσταση του δρόμου.
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε πως το συγκεκριμένο εκδρομικό ενδείκνυται για μονοήμερη/διήμερη απόδραση από την Αθήνα. Προσφέρεται για τους φίλους του ελεύθερου camping καθώς διαθέτει πολλές ήσυχες και όμορφες τοποθεσίες. Η νότια Εύβοια δεν διαθέτει την έντονη βλάστηση της βόρειας. Παρόλα αυτά μπορεί κανείς να απολαύσει καταπληκτικές διαδρομές και τοπία. Δοκιμάστε το...
