Η θερμοκρασία ήταν ανεβασμένη το σαββατοκύριακο. Δυστυχώς κοινωνικές υποχρεώσεις μας εμπόδισαν στο να εξορμήσουμε από την Παρασκευή. Έτσι λοιπόν, αν και το σαββατόβραδο περιελάμβανε ξενύχτι, κανονίσουμε ένα εκδρομικό στην περιοχή των Δερβενοχωριών. Την παρέα αποτελούσαν η Πλουμιστή, ο Δημήτρης, ο Αποστόλης και ο Μανώλης. Το ραντεβού δόθηκε στο Περίπτερο, μετά το Δαφνί, στις 11.30πμ.
Ακολουθώντας την εθνική Αθηνών-Κορίνθου, περάσαμε τον κόμβο της Μάντρας και στρίψαμε δεξίά στην πινακίδα «ΘΗΒΑ - ΕΛΕΥΣΙΝΑ». Η διαδρομή μέχρι τα Βίλια (33χλμ.), που ήταν ο προορισμός μας, ήταν απολαυστική με αρκετό πράσινο κατά μήκος της. Στο όμορφο χωριό γευτήκαμε την παραδοσιακή τυρόπιτα του μικρού φούρνου που λειτουργεί από το 1932! Ευτυχώς καταφέραμε να πάρουμε τα τελευταία 3 κομμάτια του ταψιού! Τον πρώτο καφέ της ημέρας ήπιαμε σε ένα από τα καφενεία που φιλοξενούνται στον κεντρικό δρόμο του χωριού.
Αναχωρήσαμε από τα Βίλια για τις Πλαταιές (20χλμ.). Επιστρέψαμε στον δρόμο Θήβας – Ελευσίνας (5χλμ.) και ακολουθήσαμε την κατεύθυνση για Θήβα. Ο δρόμος διασχίσει το όρος Πάστρα, δίνοντάς μας την δυνατότητα να απολαύσουμε την πανοραμική θέα της πεδιάδας των Πλαταιών. Το τοπίο διαφορετικό... πεδιάδα χωρίς την παρουσία δέντρων, παρά μόνο απέραντους σιτοβολώνες. Στην είσοδο των Πλαταιών βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος. Πέτρινα απομεινάρια μένουν για να θυμίζουν μια από τις πιο γνωστές και σημαντικές μάχες της Αρχαίας Ελλάδας.
Συνεχίσαμε, διασχίζοντας το χωριό (που διαθέτει ταβέρνες, καφετέριες και βενζινάδικο), με προορισμό το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας (5χλμ.). Δυστυχώς το βρήκαμε κλειστό (ωράριο μεσημεριανής ραστώνης 13.00-16.00). Παρόλα αυτά μας δόθηκε η ευκαιρία να έχουμε μια πανοραμική άποψη της ευρύτερης περιοχής. Εν συνεχεία επιστρέψαμε στο χωριό και κατευθυνθήκαμε για Καπαρέλλι (3χλμ.) – Μελισσοχώρι (6χλμ.).
Ο Αποστόλης μας πρότεινε να επισκεφτούμε ένα πρωτότυπο πάρκο (AFRICA PARK) που είχε ανακαλύψει από το διαδίκτυο. Βρίσκεται μετά το Μελισσοχώρι στο δρόμο για Λεύκτρα (υπάρχει σχετική σήμανση). Ουσιαστικά πρόκειται για ένα εστιατόριο που διαθέτει διαμορφωμένους χώρους που φιλοξενούνται άλογα, ζέβρες, στρουθοκαμήλοι, ελάφια, πίθηκοι. Βεβαίως τα ζώα δεν βρίσκονται στους φυσικούς τους χώρους. Τα αισθήματά μας ήταν ανάμεικτα... Η ζέστη είχε φτάσει στο ζενίθ.
Αναχωρήσαμε ακολουθώντας πορεία για Λουτούφι (7χλμ.) και Θήβα (12χλμ.). Στα περίχωρα της Θήβας με οδηγούς τις πινακίδες για ΕΛΕΥΣΙΝΑ φτάσαμε στις Ερυθρές (8χλμ.) μέσω ενός δρόμου αρκετής καλής ποιότητας. Στην είσοδο του χωριού Ερυθρές συναντήσαμε την πινακίδα για ΔΑΦΝΗ και ΔΕΡΒΕΝΟΧΩΡΙΑ. Στρίψαμε αριστερά, οδηγώντας σε μια ερημική στενή διαδρομή για 21χλμ. και ανεβαίνοντας υψομετρικά. Στα αριστερά μας απλωνόταν μια απέραντη πεδιάδα. Αφού περάσαμε τα χωριά Δάφνη και Δαφνούλα, φτάσαμε στην Πύλη, στο κεφαλοχώρι των Δερβενοχωριών. Αποφασίσαμε να κινηθούμε περιμετρικά στο οροπέδιο. Επισκεφτήκαμε το Πάνακτο, το Πράσινο και τη Στεφάνη, γνωστά Δερβενοχώρια. Είναι γνωστά για τις ψησταριές και τις χασαποταβέρνες που διαθέτουν. Πολλές από αυτές έχουν καταπληκτικούς μεζέδες και φρέσκα, ντόπια κρέατα. Πέρα από αυτό δεν διαθέτουν κάτι ιδιαίτερο ως φυσική ομορφιά, βλάστηση και αρχιτεκτονική... Η ώρα πλησίαζε 5.00μμ. και για τον λόγο αυτό δεν είχαμε και πολλές επιλογές στην αναζήτησή μας για μια ταβέρνα. Καταλήξαμε στην Σκούρτα σε μια συμπαθητική οικογενειακή ψησταριά που ήταν ανοιχτή.
Κατά τις 6μμ. αναχωρήσαμε για Οινόφυτα (22χλμ.) Λίγο έξω από το χωριό Σκούρτα, η ελικοειδής διαδρομή περνάει μέσα από μεγάλους πευκώνες μέχρι την διασταύρωση για το μοναστήρι της «Ανάληψης του Κυρίου» (5-7χλμ.) που δεσπόζει στην κορυφή ενός μικρού λόφου. Δεν χάσαμε την ευκαιρία να το επισκεφτούμε από κοντά. Μετά από μια ολιγόλεπτη στάση συνεχίσαμε για Οινόφυτα μέσω μιας σχετικά στενής διαδρομής μέτριας ποιότητας. Μετά τα Οινόφυτα επιλέξαμε το επαρχιακό δίκτυο (παλιά εθνική οδός) για Αυλώνα (10χλμ.).
Κάποια στιγμή –και ενώ μάλλον είχαμε ακολουθήσει μια εναλλακτική διαδρομή χωρίς να το καταλάβουμε- είδαμε μια κοσμοσυρροή (περίπου 1500 άτομα) σε ένα υπαίθριο γήπεδο. Πλησιάζοντας διαπιστώσαμε πως ήταν αλλοδαποί. Σταματήσαμε όλο περιέργεια να δούμε. Ο Δημήτρης ρωτώντας έναν συμπαθή νεαρό έμαθε πως επρόκειτο για αγώνα ενός άγνωστου προς εμάς αθλήματος. Μάλιστα το συγκεκριμένο ματς παρουσίαζε ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς συμμετείχαν ομάδες διαφορετικών χωρών: Ινδίας και Πακιστάν!. Ντέρμπι κορυφής θα μπορούσαμε να πούμε!!! Φυσικά δεν χάσαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια στάση για να το παρακολουθήσουμε, δίνοντας μας την εντύπωση πως έχει κάποια κοινά στοιχεία με το παιδικό παιχνίδι μας «αμπάριζα». Να σημειωθεί πως η μοναδική γυναικεία παρουσία ήταν η Πλουμιστή!
Συνεχίσαμε και μάλλον τυχαία καταφέραμε να φτάσουμε την Αυλώνα (λόγω παντελούς έλλειψης πινακίδων). Οδηγώντας πάντα στην παλαιά εθνική (παραλλήλως της νέας εθνικής) φτάσαμε στην Μαλακάσα (6χλμ.). Περάσαμε τις φυλακές και ακολουθώντας την πινακίδα για ΑΓΙΟ ΜΕΡΚΟΥΡΙΟ βρεθήκαμε σε μια ερημική διαδρομή που οδηγεί στην Αθήνα (40χλμ.). Ο δρόμος είναι πολύ στενός (μετά βίας χωράνε 2 οχήματα μαζί) με πολλές στροφές που κάνουν την οδήγηση απολαυστική!!! Πρόκειται για το δάσος του Τατοΐου. Πραγματικά δεν μπορούσα να φανταστώ την ύπαρξη μιας τέτοιας περιοχής τόσο κοντά στην πρωτεύουσα. Νομίζεις πως βρίσκεσαι σε παρθένο δάσος. Πραγματικά εντυπωσιακό!!!
Κατά τις 9μμ φτάσαμε στο κόμβο της Εθνικής Οδού με την Νέα Ερυθραία. Χαιρετηθήκαμε και επιστρέψαμε στα σπίτια μας έχοντας αποκομίσει πολλές θετικές εντυπώσεις από την μικρή αυτή μονοήμερη εκδρομή. Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε πως αξίζει τον κόπο να πραγματοποιήσετε την διαδρομή Τατόϊ – Άγιο Μερκούριο προκειμένου να επισκεφτείτε τα Δερβενοχώρια για φαγητό ή όχι.
