Ξυπνήσαμε έχοντας ξεκουραστεί αρκετά. Η αλήθεια είναι πως δεν είχαμε βάλει ξυπνητήρι. Κατεβήκαμε να πάρουμε το πρωινό και να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας. Πριν αφήσουμε την Parma, θελήσαμε να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη. Το όμορφο ιστορικό κέντρο έδειχνε εντελώς διαφορετικό με τα μαγαζιά ανοιχτά και το κόσμο να περπατά στους πλακόστρωτους δρόμους, δίνοντας μια αίσθηση χαλαρότητας, όσο αφορά τους ρυθμούς της πόλης. Σταματήσαμε στην κεντρική πλατεία Ειρήνης (Piazza Pace), που φιλοξενεί ένα τεράστιο ιστορικό κτίριο, ενώ μπροστά του εκτινέται ένα πάρκο, Σε κάποιο σημείο του υπάρχει μνημείο που απεικονίζει έναν στρατιώτη. Στην ευρύτερη περιοχή τριγύρω να περισσότερα κτίρια διαθέτουν μια εντυπωσιακή αρχιτεκτονική , με ύφος κλασικό ιταλικό. Οι δρόμοι μπορεί να είναι πλακόστρωτοι, αλλά είναι πολύ καλά συντηρημένοι και γενικά καθαροί. Τα σπίτια είναι στο ίδιο ύφος εποχής βαμμένα σε διάφορα χρώματα, δινοντάς σου μια όμορφη αίσθηση. Μικροί πεζόδρομοι έτεμναν κάθετα τον κεντρικό δρόμο και φιλοξενούσαν μικρά μαγαζάκια, που τα περισσότερα ήταν γεμάτα κόσμο που απολάμβανε τον πρωινό καφέ του.
Αφήσαμε την συμπαθητική Parma και πιάσαμε και πάλι τον αυτοκινητόδρομο με κατεύθυνση το Milano. Στην ίδια μονοτονία και πάλι, αλλά με λιγότερη κίνηση συνεχίσαμε διασχίζοντας απέραντες πεδιάδες, κυρίως αγροτικές περιοχές. Εντύπωση μου προκάλεσε η παρουσία συγκροτημάτων οικημάτων, που βρίσκονταν στο κέντρο μεγάλων επίπεδων εκτάσεων. Κάποια από αυτά έδειχναν να κατοικούνταν και άλλα όχι. Η αρχιτεκτονική τους έδινε την εντύπωση πως αποτελούσαν παλαιές επαύλεις που εκτός από το κεντρικό σπίτι, διέθεταν βοηθητικούς χώρους όπως στάβλους, αποθήκες, κτλ. Ηταν με τέτοιον τρόπο τοποθετημένα που δημιουργούσαν ένα προστατευτικό τείχος για όλα τα κτίρια.
Συνεχίσαμε ακολουθώντας τις πινακίδες διαδοχικά για Milano - Piancenza - Genova - Ventamiglia. Κάναμε ένα μικρό λάθος στον κόμβο για Piacenza - Genova αλλά επιστρέψαμε στο αντίθετο ρεύμα μια μικρή παρανομία χωρίς να βγούμε από τον αυτοκινητόδρομο. Μετά την πόλη Ovada το τροπίο άρχισε να αλλάζει! Ο δρόμος περνούσε μέσα από κατάφυτα βουνά χρησιμοποιώντας τούνελ και γέφυρες. Είπαμε να ανεφοδιαστούμε ξανα, καθώς στην Parma, δεν είχαμε καταφέρει να βρούμε ανοιχτό πρατήριο και χρησιμοποιήσαμε αυτόματο πωλητή και πάλι, οπότε δεν είχαμε φουλάρει εντελώς. Η τιμή ήταν αρκετά υψηλότερη 1,8ευρώ/λίτρο σε σχέση με τα υπόλοιπα.
Λίγο πριν το κόμβο της Genova είδαμε πάλι την Μεσόγειο και από εκεί και πέρα οδηγούσαμε δυτικά με θέα πάντα την θάλασσα στα αριστερά μας. Η θερμοκρασία ήταν κοντά στους 35 βαθμούς αλλά λόγω της θάλασσας είχαμε μια δροσούλα να μας συνοδεύει! Περίπου 40χλμ πριν την Ventimiglia, την τελευταία πόλη πριν την Γαλλία, κάναμε μια στάση σε ένα μικρό πάρκο από πεύκα, ειδικά διαμορφωμένο ως χώρος ξεκούρασης για τους ταξιδιώτες. Διέθετε τουαλέτες και νερό. Ενδεχομένως, σε φάση που κάποιος δεν βρίσκει να μείνει σε κάποιο κατάλυμα, θα μπορούσε να στήσει ένα αντίσκηνο για μια βραδιά. Φτιάξαμε ένα καφεδάκι και το απολαύσαμε αγναντεύοντας την θάλασσα.
Μετά την έξοδο της Ventimiglia πληρώσαμε τα 34,5 ευρώ που μας αντιστοιχούσαν για την χρήση του αυτοκινητόδρομου από την Parma και μπήκαμε στην Γαλλία! Στα πρόσωπα και των δυο μας είχαν σχηματιστεί 2 τεράστια χαμόγελα! Συνεχίσαμε στον γαλλικό αυτοκινητόδρομο και ελάχιστα πράγματα σε έκαναν να αντιληφθείς πως είχες αλλάξει χώρα... ίσως οι πινακίδες και το γεγονός πως τα τούνελ ήταν καλύτερα φωτισμένα και πιο καλά συντηρημένα. Τα διόδια που πληρώσαμε ήταν 1,5 / 0,9 / 0,8 ευρώ μέχρι να βγούμε στην έξοδο 47 για VilleNouveu Loubet. Τα διόδια τα πλήρωνες είτε με κέρματα που έπρεπε ήδη να διαθέτεις το ακριβές ποσό, είτε με πιστωτική κάρτα... υπάλληλος πουθενά!
Μόλις αφήσαμε τον αυτοκινητόδρομο τα πράγματα άλλαξαν! Ο δρόμος στενότερος, όμως η οδήγηση ήταν απολαυστικότατη! Η διαδρομή περνούσε μέσα από κατάφυτες εκτάσεις, γραφικά χωριά και πολλά σημεία της είχε θέα της Μεσογείου από ψηλά! Σε ένα από τα χωριά σταματήσαμε να φάμε μια πίτσα και συνεχίσαμε στην εντυπωσιακή αυτή διαδρομή που σε 180χλμ, θα μας οδηγούσε στο Les Salles sur Verdon.
Η διαδρομή ανέβαινε υψομετρικά και σε κάποια φάση σταματήσαμε σε ένα σημείο με απίστευτη πανοραμική θέα! Εκεί βρισκόταν ένα ενημερωτικό περίπτερο (δυστυχώς κλειστό) που έδινε πληροφορίες για τον Δρόμο του Ναπολέοντα, τον δρόμο που οδηγούσαμε ήδη! Πρόκειται για τμήμα της διαδρομής που ακολούθησε ο Βοναπάρτης από την Nice μέχρι το Παρίσι το 1815. Εχει σημαντική ιστορική σημασία και δεν είναι λίγοι αυτοί που την οδηγούν ως τουριστικό αξιοθέατο! Οσο συνεχίζαμε τόσο περισσότερο μας εντυπωσίαζε ιδίως μετά την Grasse. Πραγματικά το τοπίο μας είχε συνεπάρει, ενώ η οδήγηση ήταν απολαυστική λόγω κατάστασης οδοστρώματος αλλά και χάραξης! Σύντομα μπήκαμε στον εθνικό δρυμό της Verdon.
Περίπου 50χλμ πριν το Castellane, ο Στράτος μου είπε πως του είχε ανάψει το λαμπάκι της βενζίνης. Μειώσαμε κάπως τους ρυθμούς μας γιατί υπήρχε κίνδυνος να μην βρούμε καύσιμα, τουλάχιστον μέχρι το Castallane, καθώς τα χωριά που συναντούσαμε ήταν μικρά. Και όντως έτσι συνέβει. Για καλή μας τύχη καταφέραμε να φτάσουμε μέχρι το εντυπωσιακό και γραφικό Castellane. Οπως διαπιστώσαμε αποτελεί γνωστό τουριστικό προορισμό. Διαθέτει καταλύματα και campings. Το χωριό βρίσκεται χτισμένο κάτω από έναν ψηλό βράχο στην κορυφή του οποίου είναι χτισμενός ένας ναός. Τα κτίριά του έχουν ωραία αρχιτεκτονική και η μικρή πλατεία με το δημαρχείο φιλοξενεί εστιατόρια, αποτελώντας την καρδιά του χωριού.
Διαθέτει 2 βενζινάδικα, αλλά και αυτά με αυτόματους πωλητές που δέχονταν μόνο κάρτα. Μετά από αρκετή ταλαιπωρία καταφέραμε να βάλουμε βενζίνη καθώς διέθεταν ένα περίεργο σύστημα προ-χρέωσης του ποσού. Η ώρα είχε φτάσει 8μμ και είχαμε ακόμα 80χλμ μέχρι τον τελικό προορισμό. Αποφασίσαμε πως θα ήταν καλύτερα να διανυκτερεύαμε στο Castellane, καθώς δεν θα είχε νόημα να οδηγήσουμε βιαστικά μια τόσο όμορφη διαδρομή, που έτσι κ αλλίως είχαμε σχεδιάσει να παραμείνουμε ακόμα μια μέρα στην περιοχή!
Τα campings που συναντήσαμε φαινόντουσαν οργανωμένα, οπότε είπαμε να αναζητήσουμε την τύχη μας σε ένα από αυτά. Επιλέξαμε το Notre Dame (24,5 ευρω) που μας παρείχε ρεύμα, τουαλέτες (καθαρές) και δωρεάν wifi. Στήσαμε στα γρήγορα την σκηνή και βγήκαμε μια βόλτα στην κεντρική πλατεία για φαγητό. Η ατμόσφαιρα ήταν ευχάριστη και δεν μετανιώσαμε καθόλου για την επιλογή μας! Το σίγουρο ήταν πως η γαλλική επαρχία μας είχε εντυπωσιάσει!!
