Ξεκινήσαμε σιγά - σιγά το ταξίδι της επιστροφής... Δεν μου αρέσει να το λέω, ούτε να το σκέφτομαι, καθώς όπως συνηθίζω να υποστηρίζω είναι πως "...το ταξίδι συνεχίζεται για αρκετό καιρό, ακόμα και μετά την επιστροφή..." Αυτός ήταν και ένας ακόμα λόγος που αποφασίσαμε τελικά, την επιπλέον ημέρα που είχαμε ως "ελαστική" μέρα του ταξιδιού, να την διαθέσουμε προκειμένου να "σπάσουμε" την μετάβαση μας από την δυτική στην ανατολική πλευρά της Ιταλίας.
Κοιτώντας το χάρτη και υπολογίζοντας τις διαδρομές, μας φάνηκε καλή λύση, να σπάσουμε την διαδρομή των 650+ χλμ στην μέση, ίσως και λίγο παράπανω, ώστε να οι 2 τελευταίες μέρες πριν το καράβι να είναι λιγότερο κουραστικές. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούσαμε να υπολογίσουμε την κατάσταση στο καράβι. Ετσι λοιπόν η Bologna ήταν η περιοχή που ενδείκνυταν για την διανύκτερευση πριν το Urbino (που θα διανυκτερεύαμε πριν την Ancona). Σε κοντινή απόσταση από την Bologna βρισκόταν η Ferrara. Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό ο φίλος Βαγγέλης Κ. Η Ferrara ήταν η πόλη των σπουδών του και πάντα μου μιλούσε με τα καλύτερα λόγια γεμάτα νοσταλγία στις συναντήσεις μας. Το πρότεινα στον Στράτο, που δεν έφερε καμιά απολύτως αντίρρηση και έτσι βρήκαμε ένα κατάλυμα στα περίχωρα της πόλης.
Το δίλημμα ήταν πλέον αν θα ακολουθούσαμε τον ιταλικό αυτοκινητόδρομο ή θα οδηγούσαμε τον SS (super strada). Βάζοντας τις εναλλακτικές διαδρομές στο GPS (που πλέον εμπιστευόμουν μετά από 20 μέρες χρήσης), διαπίστωσα πως ο αυτοκινητόδρομος εκτός από πιο σύντομος χρονικά, ήταν και χιλιομετρικά. Επιπλέον, δεν ξέραμε τι θα συναντούσαμε από κίνηση. Η διαφορά σε υπολογίσιμες ώρες ήταν +4, αν επιλέγαμε τον SS. Δεν χρειάστηκε περισσότερη σκέψη πως η επιλογή μας ήταν ο αυτοκινητόδρομος (autostrada).
Με χαλαρούς ρυθμούς αφήσαμε το συμπαθητικό κατάλυμά μας κατά τις 10.30πμ, ενώ σε ένα παρακείμενο κτήμα χαιρετήσαμε στα πεταχτά τον ιδιοκτήτη, την ώρα που έκανε κάποιες αγροτικές εργασίες. Σύντομα συναντήσαμε τον αυτοκινητόδρομο και ακολουθήσαμε τον άξονα Milano - Piacenza - Bologna - Padova, για περίπου 400χλμ. Συνολικά πληρώσαμε 6,8 + 1,9 + 28,6 ευρώ, μέχρι να βγούμε στην έξοδο για Ferrara, που απήχε περί τα 10χλμ. Ο καιρός, αν και ηλιόλουστος, δεν ήταν τόσο ζεστός για καλοκαίρι, λες και ήθελε να μας αποζημιώση για τα «τερτίπια» που μας έκανε σε κάποιες περιπτώσεις στην Γαλλία!
Το ξενοδοχείο Β&Β Hotel Ferrara (48 euro) βρισκόταν περί τα 2,5χλμ από το κέντρο. Φτάσαμε κατά τις 4 παρά, έχοντας αρκετό καιρό για μια βόλτα στο ιστορικό κέντρο, για το οποίο μας είχε πει τόσα ο Βαγγέλης Κ. και μας είχε προτείνει και κάποια σημεία να επισκεφτούμε. Σε χαλαρούς ρυθμούς ξεκινήσαμε για εκεί μια ωρίτσα μετά.
Η πόλη διαθέτει πλατιούς δρόμους και κοσμείται από πολυάριθμα παλάτια πολλά από τα οποία χρονολογούνται από τον 14ο και τον 15ο αιώνα, όταν φιλοξενούσε την Αυλή του Οίκου του Έστε. Για την ομορφιά και την πολιτιστική σημασία της έχει χαρακτηρισθεί από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Περιβάλλεται ακόμη από 9 και πλέον χιλιόμετρα αρχαίων τειχών, χτισμένων κυρίως το 15ο και 16ο αιώνα. Μαζί με αυτά της Λούκκα είναι τα καλύτερα διατηρημένα Αναγεννησιακά τείχη στην Ιταλία.
Προσεγγίσαμε τα τείχη από την πύλη Porta Pavla, παρκάροντας τις μοτοσικλέτες σε παρακείμενο ελεύθερο parking. Ακολουθώντας την Via San Romano, με τα γραφικά σπίτια βρεθήκαμε στην πλατεία Piazza Trento e Trieste, που φιλοξενεί τον Καθεδρικό του Αγίου Γεωργίου (Cattedrale di San Giorgio Martire). Περιμετρικά την πλατεία κοσμούσαν επιβλητικά κτίρια και μικρά γουστόζικα cafe και osterie, δημιουργώντας μια χαλαρή ατμόσφαιρα, που σε ταξίδευε σε άλλες εποχές. Επισκεφτήκαμε το εντυπωσιακό εσωτερικό του Καθεδρικού που άρχισε να κατασκευάζεται το 1135 και υπέστει κάποιες ανακαινίσεις κατά καιρούς. Αποτελεί ένα ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα συνδυάζοντας διαφορετικά στυλ, ενώ περιμετρικά φιλοξενούνται μικρά καταστήματα κάτω από τις καμάρες που δημιουργούν οι κίονες.
Ο Βαγγέλης Κ. ένα από τα σημεία που μας πρότεινε να επισκεφτούμε ήταν η Osteria del Chiuchiolino, που χρονολογείται από το 1435 και η οποία αποτελούσε το στέκι του Νικόλαου Κοπέρνικου, την περίοδο που φοιτούσε στο πανεπιστήμιο της πόλης. Ηταν όμως πολύ νωρίς να την επισκεφτούμε, οπότε συνεχίσαμε να περπατάμε στα πλακόστρωτα δρομάκια, παρατηρώντα τα όμορφα κτίρια. Βρεθήκαμε στην Via Giuseppe Mazzini για να βρεθούμε στην Pizzaria da Armando, που είναι η παλαιότερη πιτσαρία της πόλης με συνεχή λειτουργία. Δυστυχώς ήταν κλειστή λόγω διακοπών, αποτελώντας την 2η πρόταση του Βαγγέλη Κ.
Αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στην πλατεία του Καθεδρικού για να απολαύσουμε το καφεδάκι μας σε ένα από τα καφέ παρατηρώντας την πλατεία και τον κόσμο! Πραγματικά ήταν μια απίστευτη φάση χαλάρωσης! Μετά από αρκετή ώρφα, συνεχίσαμε προς την Via Saraceno, όπου βρισκόταν το Bar Pizzeria Da Pippo, μια επιτυχημένη πρόταση του Βαγγέλη! Δοκιμάσαμε πίτσες από την μεγάλη ποικιλία που είχε και κατά τις 9μμ, πήραμε τον δρόμο για το ξενοδοχείο...
Ηταν μια πολλή όμορφη πινελία στο ταξίδι μας η συγκεκριμένη πόλη...
