Πριν ξεκινήσουμε από την Mende σκεφτήκαμε να ανεφοδιαστούμε με κάποια τρόφιμα για να μην έχουμε την τύχη της προηγούμενης ημέρας. Ο Στράτος -κλασικά- σηκώθηκε πρώτος και μέχρι να σηκωθώ και εγώ έκανε μια μικρή βόλτα στο ιστορικό κέντρο που είχαμε περπατήσει την προηγούμενη μέρα. Οταν επέστρεψε έφερε μαζί του πίτσα και φρέσκα κρουασάν που θα συνόδευαν το πρωινό μας. Μου είπε πως είχε βρει και ένα μαγαζί με μαγειρευτό φαγητό, οπότε σκεφτήκαμε πως ήταν μια πολλή καλή περίπτωση να προμηθετούμε για την συγκεκριμένη ημέρα. Ετοιμάσαμε λοιπόν τα πράγματά μας και σηκωθήκαμε να πάμε στο κέντρο.
Η εικόνα της Mende ήταν διαφορετική από εκείνη της προηγούμενης νύχτας. Κόσμος κυκλοφορούσε στα πλακόστρωτα σοκάκια και μικρά μαγαζάκια είχαν ανοίξει ή ετοιμάζονταν να ανοίξουν. Οι άνθρωποι φαίνονταν να έχουν χαλαρούς ρυθμούς. Σύντομα βρεθήκαμε στο μαγαζάκι, μαζί με άλλες κυρίες που είχαν βγει για τα πρωινά τους ψώνια. Ένοιωσα πως έμπαινα και εγώ στον ρυθμό της καθημερινότητας. Επιλέξαμε να πάρουμε κοτόπουλο σουβλάκι και μελιτζάνες, τύπου ιμάμ. Από έναν φούρνο παρακάτω αγοράσαμε και μια μπακέτα και επιστρέψαμε στις μοτοσικλέτες για αναχώρηση.
Πήραμε νότια πορεία προκειμένου να φτάσουμε στο χωριό Ispagna, που ήταν περίπου 10χλμ δυτικά από το Florac και –ουσιαστικά- σηματοδοτούσε την αρχή της διαδρομής του φαραγγιού Tarn. Επειδή όμως δεν θέλαμε να επιστρέψουμε προς το Florac, αποφασίσαμε να κάνουμε μια ορεινή διαδρομή -σχεδόν παράλληλη με αυτή που είχαμε κάνει την προηγούμενη μέρα. Ετσι, στο χωριό Balsieges, ακολουθήσαμε την σήμανση για Ispagna μέσω του δρόμου D31. Οδηγήσαμε μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο, αποτελούμενο κυρίως από έλατα. Βρεθήκαμε σε οροπέδιο με υψόμετρο περί τα 1000μ και μετά κατεβήκαμε μια ελικοειδή διαδρομή που κατέληγε στο χωριό Ispagna, που μπορούσες να το δεις από ψηλά!
Το Ispagna είναι ένα πολύ μαζεμένο και όμορφο χωριό, με στοιχεία τουριστικής ανάπτυξης, διαθέτοντας καταλύματα, campings, εστιατόρια, καταστήματα. Όταν το επισκεφτήκαμε, δεν συναντήσαμε κοσμοσυρροή, όπως συνέβαινε σε τουριστικούς προορισμούς των προηγούμενων ημερών. Ηταν πιο "ανθρώπινη" η κατάσταση! Κάναμε μια μικρή βόλτα εντός του και στην συνέχεια γυρίσαμε προς Sainte Enimie. Ο δρόμος βρισκόταν παράλληλα με τον ποταμό Tarn και ουσιαστικά βρισκόμασταν στο φαράγγι. Από την πρώτη στιγμή, τόσο ο δρόμος, όσο και το τοπίο μας έδωσαν την καλύτερη εντύπωση, ανοίγοντάς μας την όρεξη για την συνέχεια!
Κάναμε μια στάση στο κόμβο για το χωριό Montbrun, που βρισκόταν αμφιθεατρικά χτισμένο στην απέναντι πλευρά του ποταμού. Και αυτό το χωριό ήταν πετρόχτιστο με την κλασική τοπική αρχιτεκτονική, αναδεικνύοντας μια ιδιαίτερη ομορφιά και συμβατότητα με το υπόλοιπο τοπίο! Σε μια ενημερωτική πινακίδα, διαβάσαμε πως σε κοντινή απόσταση υπήρχε το Castelbouc. Πρόκειται για έναν μικρό οικισμό, τα σπίτια του οποίου είναι κυριολεκτικά χτισμένα στην κόψη του βράχου, ενώ από κάτω περνάει ο Tarn. Το σημείο αναφέρεται πως είναι από τα στενότερα του ποταμού. Δεν χάσαμε την ευκαιρία να το επισκεφτούμε, ακολουθώντας μια στενή διαδρομή -μερικών χιλιομέτρων- από την απέναντι πλευρά του φαραγγιού από αυτή που οδηγούσαμε μέχρι εκείνη την στιγμή. Το θέαμα στο Castelbouc ήταν μοναδικό! Τα διατηρητέα γραφικά σπίτια ήταν χτισμένα σε σημείο, που νόμιζες πως αν αυξανόταν η στάθμη του ποταμού, θα τα γκρέμιζε! Κάποια από αυτά έχουν συντηρηθεί! Σε κοντινή απόσταση, η μείωση της στάθμης του νερού, έχει δημιουργήσει μια μικρή "παραλία" από βότσαλα, όπου κάποιοι έκαναν ηλιοθεραπεία ή κολυμπούσαν!
Επιστρέψαμε στην απέναντι πλευρά του φαραγγιού και συνεχίσαμε την δυτική πορεία μας, απολαμβάνοντας την οδήγηση και το τοπίο. Συναντούσαμε μικρούς γραφικούς οικισμούς ή χωριά. Όλα σε πλήρη αρμονία με το υπόλοιπο περιβάλλον! Καμιά κακογουστιά! Τουλάχιστον όσο ταξιδέψαμε στην Γαλλία μέχρι την συγκεκριμένη μέρα, κακογουστιές δεν αντιληφθήκαμε, ιδίως μετά την Κυανή Ακτή.
Το Sainte Enimie είναι ένα εντυπωσιακό κεφαλοχώρι, το οποίο οι περισσότεροι επισκέπτες του φαραγγιού το προτιμούν! Η επιβλητική γέφυρα, η εκκλησία και τα διατηρητέα παραδοσιακά σπίτια στο κέντρο του, τράβανε σίγουρα την προσοχή όσων το επισκέπτονται. Καφετέριες και εστιατόρια υπάρχουν κοντά στην γέφυρα προσφέροντας όμορφη θέα. Προτιμήσαμε να συνεχίσουμε, καθώς δεν είχαμε πολύ χρόνο στην διάθεσή μας και δεν ξέραμε πόσες ακόμα στάσεις θα κάναμε στην συνέχεια. Το φαράγγι είχε πάρα πολλά όμορφα σημεία και μάλλον θα πρέπει να το επισκεφτείς πολλές φορές για να μπορέσεις να τα δεις όλα, για να εκτιμήσεις τα καλύτερα.
Μερικά χιλιόμετρα παρακάτω, από το δρόμο αντικρύσαμε το Saint Chely du Tarn. Μας τράβηξε την προσοχή η γέφυρα και ένας καταρράκτης που σχηματιζόταν στην άκρη ενός βράχου. Δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στον πειρασμό να το δούμε από κοντά! Λίγο πριν το χωριό, περάσαμε από ένα άνοιγμα του βράχου, σαν μικρό τούνελ... Γενικά όλη η διαδρομή μέχρι το Le Rozier είχε πολλά μικρά τούνελ σε αυτό το στυλ!
Μετά το Les Vignes είπαμε να κάνουμε μια στάση σε ένα σημείο όπου ο δρόμος έφτανε μέχρι το ποτάμι και δεν ήταν χώρος camping. Δυστυχώς, στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό συνέβαινε... Εντούτοις ήταν σημείο, όπου εταιρείες με κανό, μεταφέρουν τους πελάτες τους, προκειμένου να ξεκινήσουν την διαδρομή τους στον Tarn. Και αυτό το διαπιστώσαμε άμεσα, καθώς τα φορτηγάκια με τις βάρκες, έρχονταν διαδοχικά το ένα μετά το άλλο! Τσιμπήσαμε την πρωινή πίτσα -που είχε μείνει- και φτιάξαμε έναν καφέ, χαζεύοντας τους ανθρώπους που ετοιμάζονταν να μπουν στο ποτάμι... όλες οι ηλικίες, από μικρά παιδιά μέχρι ηλικιωμένοι!
Συνεχίσαμε και μόλις φτάσαμε στο τέλος της διαδρομής για το Gorges du Tarn, στο Le Rozier, ακολουθήσαμε την διαδρομή για Riviere sur Tarn και τον αυτοκινητόδρομο Α75. Ενώ βγήκαμε από το φαράγγι το τοπίο δεν έπαψε να είναι ενδιαφέρον! Στον κόμβο με τον αυτοκινητόδρομο συνεχίσαμε για Micropolis, ακολουθώντας ουσιαστικά τον D911 για Rodez. Βρεθήκαμε έτσι σε ένα άλλο μεγάλο εθνικό πάρκο, το Parc Naturel Regional des Grands Causses. Για διαδρομή ήταν πιο άνετη και η κατάσταση του οδοστρώματος εκπληκτική! Συνεχίσαμε χωρίς στάσεις, απολαμβάνοντας την οδήγηση με μια μόνο ενδιάμεση ολιγάλεπτη στάση στο μοντέρνο μνημείο (2015), Homo Faber, που απεικονίζει έναν άνθρωπο με σφυρί και βρίσκεται στην κορυφή ενός μικρού λόφου, που προσφέρει μια θαυμάσια θέα της ευρύτερης περιοχής.
Το Rodez περάσαμε περιφερικά και κάναμε μια μικρή στάση σε έναν φούρνο να φάμε από μια σαλάτα και να πιούμε ένα αναψυκτικό. Μετά το Rodez, οι πινακίδες για Figeac (D840), ήταν οι οδηγοί μας. Το τοπίο ευχάριστη και πάλι, που δεν σε άφηνε να πλήξεις, ιδίως μετά το Figeac, που εισήλθαμε στο Parc naturel des Causses du Quercy. Στο Rocamadour φτάσαμε κατά τις 7μμ και αφού ρωτήσαμε σε 3 ξενοδοχεία τελικά βρήκαμε στο Belleveau (57 ευρώ) στο κέντρο της νέου τμήματος του χωριού, με θέα το φαράγγι και το παλιό Rocamadour.
Είπαμε αυτή την φορά να μην καθυστερήσουμε και να βγούμε για μια βόλτα στο χωριό νωρίς, παρά το γεγονός πως είχαμε μεριμνήσει για το δείπνο μας από το πρωί! Ετσι κατά τις 8.30μμ ξεκινήσαμε για την παλιά πόλη του Rocamadour που απείχε κάτι λιγότερο από 1000μ από το ξενοδοχείο μας. Οι μοτοσικλετές για μια ακόμα φορά αποδείχθηκαν το ευκόλοτερο μέσο, καθώς βρήκαμε να παρκάρουμε εύκολα και γρήγορα. Περάσαμε την τοξοτή πύλη και μπήκαμε στο μεσαιωνικό χωριό! Ο κεντρικός δρόμος που οδηγούσε στην κεντρική σκάλα του χωριού. Σπίτια, καταστήματα (τα περισσότερα κλειστά), ξενοδοχεία, εστιατόρια αποτελούσαν ότι συναντούσαμε κατά μήκος της διαδρομής μας. Ολα ήταν τόσο γραφικά!
Φτάσαμε στην κεντρική σκάλα που τα 216 σκαλιά οδηγούσαν στην διάσημη εκκλησία της Sainte Marie. Η εκκλησία είναι αφιερωμένη στην Παναγία, το άγαλμα της οποίας βρίσκεται σε διπλανό παρεκκλήσι. Απεικονίζεται καθισμένη και είναι μαύρο. Θεωρείται θαυματουργή και για τον λόγο αποτελεί πόλο έλξης πλήθος πιστών! Μάλιστα, για το 2016 έχει κανονιστεί να ξεκινήσουν πεζοί χιλιάδες πιστοί από 8 διαφορετικά σημεία, εντός και εκτός Γαλλίας. Ο Καθεδρικός, τα παρεκκλήσια αλλά και όλοι οι βοηθητικοί χώροι είναι πέτρινοι, δίνοντας την εντύπωση φρουρίου! Παρατηρώντας το θέαμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό!!!
Πριν αναχωρήσουμε κάναμε μια στάση σε μια από της πλατίες του παλαιού Rocamadour, απολαμβάνοντας στιγμές χαλάρωσης. Πραγματικά η Γαλλία συνεχίζει να μας εντυπωσιάζει κάθε μέρα!!! Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και ετοιμάσαμε να φάμε... Από το μπαλκόνι μπορούσες να θαυμάσεις την θέα του φωταγωγημένου Rocamadour..
