Ξημέρωσε ακόμα μια βροχερή μέρα. Από το παράθυρο μπορούσα να δω τον κατάλευκο ουρανό, χωρίς μου δημιουργείται έστω μια μικρή ελπίδα καλυτέρευσης. Η βροχή έπεφτε σε διάφορες εντάσεις, με κάποιες μικρές παύσεις, αλλά όχι έντονες μπόρες. Δυστυχώς, η τύχη μας είχε εγκαταλείψει όσο αφορά το θέμα του καιρού. Προσπαθήσαμε και οι δύο να εμψυχώσουμε ο ένας τον άλλον, ελπίζοντας ταυτόχρονα πως θα καταφέρναμε να επισκεφτούμε την Νορμανδία και ειδικότερα την παραλία της Doha και το Νεκροταφείο των πεσόντων του WW2. Φυσικά δεν μπορούσαμε να υπολογίσουμε πως θα ήταν εκεί η κατάσταση. Μαζέψαμε τα πράγματά μας και αποφασίσαμε τελικά να αναχωρήσουμε για το κέντρο του Saint Malo, όταν η βροχή είχε σταματήσει... παροδικά...
Το ιστορικό κέντρο του Saint Malo απείχε περί τα 5χλμ. Το προσεγγίσαμε πολύ εύκολα, ακολουθώντας τον δρόμο για το λιμάνι. Συναντήσαμε αρκετή κίνηση, ιδίως περνώντας την κινητή γέφυρα, που χωρίζει το κάστρο από την πόλη. Τα επιβλητικά τείχη και όσα κτίρια φαίνονταν από το εσωτερικό εντυπωσίαζαν. Ευτυχώς δεν αντιμετωπίσαμε πρόβλημα με το παρκάρισμα, καθώς βολευτήκαμε σε ένα πεζοδρόμιο. Τουλάχιστον, μέχρι στιγμής, οι Γάλλοι είναι πολύ ανεκτικοί με τις μοτοσικλέτες, τόσο στο θέμα της κίνησης στην πόλη, όσο και με την προσοχή που τους δίνουν εκτός πόλεων.
Μπήκαμε λοιπόν να περπατήσουμε την διατηρητέα αυτή μεσαιωνική καστροπολιτεία. Το Saint Malo είναι ένας από τους πιο διάσημους προορισμούς της χώρας. Πλήθος επισκεπτών έρχονται για να περαπατήσουν περιμετρικά των τειχών -προκειμένου να απολαύσουν την θέα- αλλά και στο εσωτερικό του κάστρου που σφύζει από ζωή. Διαθέτει πολλά ξενοδοχεία, το κόστος διαμονής των οποίων, ίσως να ξεφεύγει αρκετά τις περισσότερες φορές. Πολλά μαγαζιά με σουβενιρ, φαγητό, τοπικά προιόντα, καφέ και ποτά (συνήθως κρασιά) συμπληρώνουν το όλο σκηνικό, στημένα όλα αρμονικά μεταξύ τους. Τα κτίρια είναι καλοσυντηρημένα και αρκετά ψηλά, χτισμένα με σκούρα γκρι πέτρα και σκούρες πέτρινες πλάκες στις απότομες στέγες τους.
Το Saint Malo είναι γνωστό από τον Μεσαίωνα ήδη, καθώς βρισκόταν σε στρατηγική θέση για την περιοχή. Η οχύρωσή του επέτρεπε την άμυνα από τις κουρσαρικές επιδρομές και για τον λόγο αυτό είχε δοθεί στους κατοίκους το δικαίωμα να κρατούν το 1/3 των λαφύρων από λεία των Κουρσάρων. Η πόλη απέκτησε μεγάλη αίγλη και πλούτο. Λόγω της αυτής της σχέσης της με τους Κουρσάρους, πολλά από τα σουβενίρ που είδαμε σχετίζονταν με νεκροκεφαλές και ναυτικά σύμβολα.
Μπορεί να γλιτώσαμε από τους Κουρσάρους αλλά δεν καταφέραμε να γλιτώσουμε από τον καιρό, που άρχισε να βρέχει με μεγαλύτερη ένταση, αποτρέποντάς μας ανέβουμε στα τείχη. Για να περάσει η ώρα καθίσαμε σε ένα μικρό γουστόζικο καφέ και δοκιμάσαμε κρέπα Chocolat maison (με σπιτική σοκολάτα), που αποτελεί σπεσιαλιτέ της περιοχής. Ηταν πραγματικά πολλή νόστιμη! Κάποια στιγμή η βροχή κόπασε και ανεβήκαμε στα τείχη! Περπατήσαμε περιμετρικά, απολαμβάνοντας την εξωτερική θέα της γεμάτης μαρίνας με τα σκάφη και τον Ατλαντικό Ωκεανό και την εσωτερική θέα της καστροπολιτείας! Στην συνέχεια περπατήσαμε στα πλακόστρωτα σοκάκια, παρατηρώντας τα κτίρια, τα μαγαζιά, τους υπαίθριους πωλητές και τον κόσμο γενικότερα. Παρά την κακοκαιρία, οι επισκέπτες ήταν πολλοί, ντόπιοι και ξένοι! Το Saint Malo σίγουρα αποδεικνύει την φήμη του και μακάρι να είχαμε περισσότερο χρόνο στην διάθεσή μας για να το εξερευνήσουμε περισσότερο!
Αφήσαμε το Saint Malo, οδηγώντας για Νορμανδία και ειδικότερα τις ακτές, όπου πραγματοποιήθηκε η διάσημη απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων κατά τον WW2. Δυστυχώς, ο καιρός δεν έδειχνε σημάδια καλυτέρευσης αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία! Πήραμε το δρόμο για Caen, μέσου μιας πολλή άνετης διαδρομής. Κάπου μετά το Avranches, βρισκόμενοι πλέον στην Νορμανδία, κάναμε μια στάση για ξεκούραση. Ο καιρός είχε κλείσει από παντού και πλέον η βροχή είχε δυναμώσει για τα καλά. Συνεχίσαμε με μικρές ταχύτητες. Η κατάσταση χειροτέρευε όσο συνεχίζαμε. Στο κόμβο για St-Lo αποφασίσαμε πως δεν είχε νόημα να επισκεφτούμε τις ακτές της Απόβασης, υπό αυτές τις συνθήκες, οπότε συνεχίσαμε για Caen και ειδικότερα το ξενοδοχείο (Ibis Bughets 49 ευρώ), που είχαμε φροντίσει να κλείσουμε -ευτυχώς- από την προηγούμενη μέρα και βρισκόταν στον περιφερειακό δρόμο (12χλμ από το κέντρο). Με την βοήθεια του GPS καταφέραμε να φτάσαμε στο ξενοδοχείο εύκολα και γλιτώνοντας –επιτέλους- από την βροχή!
Αράξαμε και χαλαρώσαμε στο ξενοδοχείο, ενώ ετοιμάσαμε ένα μικρό γεύμα με υλικά που προμηθευτήκαμε από το γειτονικό σούπερ-μάρκετ. Η βροχή συνέχισε στην ίδια ένταση μέχρι αργά το βράδυ, λειτουργώντας αποτρεπτικά για οποιαδήποτε μετακίνηση...
Η ακτή της Απόβασης απείχε περί τα 50χλμ. Σκεφτήκαμε πως ενδεχομένως θα προλαβαίναμε τα την επισκεφτούμε την επομένη, αν ο καιρός μας το επέτρεπε, πριν ξεκινήσουμε για την Blois και την ευρύτερη περιοχή του Λίγηρα
