Καταφέραμε να αναχωρήσουμε κατά τις 11πμ... και πάλι κάπως αργά, αλλά δεν βαριέσαι... σε ταξίδι είμαστε! Με την βοήθεια του GPS καταφέραμε να βγούμε από την πόλη άνετα και να πάρουμε τον επαρχιακό δρόμο για Orange - Lyon. Η κατάστασή του ήταν καλή αν και είχε λίγη κίνηση, προερχόμενη κυρίως από φορτηγά που ήθελαν να αποφύγουν τα διόδια του αυτοκινητόδρομου. Σε γενικές γραμμές ο δρόμος διέσχιζε πεδινές εκτάσεις, κυρίως αγροτικές, που κάποια σημεία τους φιλοξενούσαν μικρότερους ή μεγαλύτερους αμπελώνες. Κάποιοι από αυτούς είχαν κτίρια αποτελώντας οινοποιία. Από ότι διάβασα για την περιοχή αλλά και την Γαλλία γενικότερα, υπάρχουν πολλά οινοποιία που είναι επισκέψιμα στα οποία μπορείς να ενημερωθείς για τα κρασιά αλλά και να δοκιμάσεις.
Στο Pont St-Esprit ακολουθήσαμε την διαδρομή για Aigueze. Πρόκειται για ενά καλά διατηρημένο μικρό μεσαιωνικό χωριό που είναι χτισμένο στις όχθες του ποταμού Ceze. Φυσικά -και εκεί- πλήθος κόσμου χρησιμοποιούσε το ποτάμι για κολύμπι και ηλιοθεραπεία. Στο χωριό είχε στηθεί ένα υπαίθριο παζάρι με μικροπωλητές που πωλούσαν κάθε λογής μικροπράγματα, τυριά, φρούτα, σαλάμια, κτλ, σαν κάτι μεταξύ ελληνικού πανηγυριού και λαίκης αγοράς. Παρά το γεγονός ότι είχε κόσμο, σου έδινε την εντύπωση πως δεν ήταν τόσο τουριστικό. Στην κεντρική πλατεία ήταν μερικά εστιατόρια, ενώ υπήρχαν και κάποια μικρά πανδοχεία. Επισκεφτήκαμε την κεντρική εκκλησία με τις κωνικές σκεπές στα καμπαναριά, καθώς και τα στενά λιθόστρωτα σοκάκια. Τα περισσότερα σπίτια ήταν συντηρημένα διατηρώντας την πετρόχτιστη αρχιτεκτονική τους. Σε κάθε περίπτωση δεν υπήρχαν οικήματα που δεν ταίριαζαν με το υπόλοιπο γραφικό κλίμα. Σκεφτήκαμε να κάτσουμε για έναν καφέ, αλλά η πολυκοσμία αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα στην απόφασή μας.
Αφήσαμε το χωριό και με οδηγούς τις πινακίδες για Le Gorges de L'Ardeche, κατευθυνθήκαμε προς το φαράγγι. Σύντομα μια ενημερωτική πινακίδα έγραφε πως από εκείνο το σημείο ξεκινά η διαδρομή, η οποία διαθέτει 11 «μπαλκόνια» από τα οποία μπορείς να θαυμάσεις και να φωτογραφίσεις το φαράγγι από διαφορετικά σημεία. Τα μπαλκόνια αυτά είναι ειδικά διαμορφωμένοι χώροι, όπου μπορείς να παρκάρεις δωρεάν και είναι ονοματισμένοι διαφορετικά ο καθένας. Κατά μήκος της διαδρομής υπάρχουν ενημερωτικές πινακίδες για το κάθε μπαλκόνια, ώστε να ειδοποιούν όσους κινούνται στον δρόμο. Πρακτικά είναι μάλλον αδύνατο να σταματήσεις σε όλα τα μπαλκόνια, ιδίως αν δεν έχεις πολύ χρόνο. Εμείς επιλέξαμε να σταματήσουμε στο 2ο, 5ο και 7ο, εντελώς τυχαία. Θεωρώ πως το καλύτερο ήταν το 5ο καθώς στο σημείο εκείνο μπορείς να έχεις μια απίστευτη πανοραμική θέα του ποταμού που κάνει 360 μοίρες στροφή! Το ποτάμι χρησιμοποιείται έντονα για cayak και κανό.
Η διαδρομή είναι περίπου 35χλμ, με μέτρια-χαμηλή βλάστηση, ενώ ο ελικοειδής δρόμος κάνει την οδήγηση απολαυστική χωρίς να κουράζει, καθώς το οδόστρωμα είναι σε πάρα πολύ κατάσταση! Σε κάποιο σημείο του υπάρχει ένα σπήλαιο, που από τις διαφημιστικές φωτογραφίες φάνηκε ενδιαφέρον. Η διαδρομή καταλήγει στο Pont d'Arc, που όπως σε προδιαθέτει και η ονομασία πρόκειται για ένα μεγάλο άνοιγμα του βράχου που σχηματίζει μια αψίδα, κάτω από την οποία περνά ο ποταμός Le Ceze. Περιττό να αναφέρω το τι γινόταν από κόσμο! Στις όχθες του ποταμού αλλά και εντός του ποταμού γινόταν το αδιαχώρητο! Σε κοντινή απόσταση βρίσκονται 2 campings που ήταν υπερπλήρη! Μερικά χιλιόμετρα παραπάνω βρίσκεται το Vallon Pont d'Arc. Εκεί υπάρχουν πολλές εταιρίες που αναλαμβάνουν να σου νοικιάσουν κανό για να κατέβεις το ποτάμι και στην συνέχεια να σε επιστρέψουν στην αφετηρία. Χωρίς να ενδιαφερθώ επισταμένως, νομίζω πως οι τιμές ξεκινούν από 15ευρώ και κάποιες 2-3 ώρες.
Από εκεί και πέρα ακολουθήσαμε την διαδρομή για Villefort. Πριν μπούμε στον D901, οδηγήσαμε σε μια πάρα πολλή διαδρομή, που με το ζόρι χωρούσαν 2 οχήματα... βασικά ήθελε πολλή προσοχή όταν συναντιώντουσαν 2 οχήματα ακόμα και αν ήταν το ένα μοτοσικλέτα! Η μικρή αυτή διαδρομή ένωνε τον D904 με τον D901, ξεκινώντας από το χωριό Berrias et Casteljau. Παρά το γεγονός ότι θέλει προσοχή είναι εντυπωσιακός και σύντομος!
Ο δρόμος D901 διασχίζει τμήμα του Εθνικού Πάρκου L'Ardeche και εισέρχεται στο Πάρκο Cevennes. Πρόκειται για τα πιο γνωστά πάρκα της Provance, ιδίως το Cevennes. Η ποιότητα του δρόμου αλλά και η χάραξή του είναι απίστευτη! Πραγματικά απολαμβάνεις την οδήγηση, χωρίς να αισθάνεσαι ούτε μια στιγμή κούραση ή πλήξη. Η βλάστηση είναι έντονη αποτελούμενη από πλατάνια, άγριες καστανιές, έλατα και άλλα δέντρα που δεν κατάφερα να αναγνωρίσω. Πάντως σε πολλά σημεία του ο δρόμος χάνει τον ήλιο από την πολλή και πυκνή φυλλωσιά! Περάσαμε έξω από το Genolhac και ακολουθήσαμε τον D998 μέχρι το χωριό Saint Maurice de Ventalon. Εκεί κάναμε μια μικρή στάση για νερό, όπου ο ιδιοκτήτης του μπακάλικου μας είπε να είμαστε προσεκτικοί για την συνέχεια, καθώς ο δρόμος γίνεται πολύ στενός και οι περισσότεροι οδηγοί δεν το γνωρίζουν. Οπότε και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος ατυχήματος και για τον λόγο αυτό θα έπρεπε να πηγαίνουμε όσο το δυνατόν πιο δεξιά μπορούσαμε... Σύντομα αντιληφθήκαμε τα λόγια του. Το συγκεκριμένο τμήμα της διαδρομής αποτελεί το Circuit de Mont Lozere.
Μετά από μερικά χιλιόμετρα φτάσαμε στο Le Pont de Montvert, όπου συναντήσαμε και τον ποταμό Tarn. Η πέτρινη γέφυρα του χωριού αποτελεί πραγματικό στολίδι! Τα σπίτια είναι χτισμένα από σκούρα καφέ πέτρα και οι σκεπές καλύπτονται με πέτρινες πλάκες. Βρισκόμασταν πλέον αρκετά κοντά στο Florac, το οποίο είχαμε θέση ως τελικό προορισμό της ημέρας. Λίγο πριν στο χωριό Cocures, μας κέντρισε το ενδιαφέρον η σκούρα καφέ πέτρινη εκκλησία στην κορυφή ενός λόφου στο κέντρο του χωριού και σταματήσαμε να το φωτογραφήσουμε.
Κατά τις 6μμ φτάσαμε στο Florac, την μικρή αυτή κωμόπολη που σηματοδοτεί την έναρξη της περίηγησης στο φαράγγι Tarn. Σε γενικές γραμμές μπορεί να μην εντυπωσιάσει με όλα όσα θα έχει δει κάποιος μέχρι να φτάασει εκεί. Εντούτοις ο δρόμος Esplanade διαθέτει μια ιδιαίτερη "παρακμιακή" ομορφιά, εκπέμποντας αρκετή δόση γοητείας. Το Florac αποτελεί το σημείο ανεφοδιασμού των ταξιδιωτών της περιοχής διαθέτοντας camping, supermarket, καταλύματα, κτλ. Κατευθυνθήκαμε απευθείας προς το τουριστικό γραφείο προκειμένου να πάρουμε μερικές πληροφορίες για καταλύματα, καθώς το internet την προηγούμενη μέρα δεν μας είχε κάνει το χατήρι να μας αφήσει να σερφάρουμε αναζητώντας καταλύματα. Η υπάλληλος ήταν πρόθυμη να βοηθήσει αλλά τα όλα ήταν πλήρη... τουλάχιστον αυτά που άντεχε η τσέπη μας!
Εκεί λοιπόν που έχω κάτσει και περιμένω τον Στράτο να επιστρέψει από το τουριστικό γραφείο πληροφοριών, χαζεύω στο κινητό και διαπιστώνω πως είχα ίντερνετ! Θεόσταλτο δώρο την κατάλληλη στιγμή! Μπαίνω στο booking και ανακαλύπτουμε πως το κοντινότερο οικονομικό κατάλυμα ήταν στην Mende, περίπου 30χλμ βόρεια. Η συγκεκριμένη επιλογή ήταν μονόδρομος. Κάναμε κράτηση και ξεκινήσαμε προς τα εκεί!
Η διαδρομή μας έκανε να μην πλήξουμε καθώς σκαρφάλωνε στα 1050μ μέσα σε ένα απίστευτο φυσικό περιβάλλον, ενώ πολλά σημεία προσέφεραν πανοραμική θέα της περιοχής. Για την κατάσταση του οδοστρώματος και την χάραξη, δεν το συζητάμε! Σε περίπου 30 λεπτά φτάσαμε στο Deltour Hotel Eco (44 ευρώ). Ηταν καθαρό και λιτό. Δεν χρειαζόμασταν κάτι παραπάνω.
Κατά τις 10.15μμ είπαμε να πάμε μέχρι το κέντρο της πόλης για να φάμε κάτι... Απείχε περί τα 2-3χλμ. Δυστυχώς ήταν σχεδόν τα πάντα κλειστά... και παντού επικρατούσε ερημιά... Δεν κυκλοφορούσε κόσμος. Τα ελάχιστα μαγαζιά που παρέμεναν ανοιχτά μέχρι εκείνη την ώρα, ήταν στην διαδικασία κλεισίματος. Για φαγητό, ούτε που να το σκεφτόμασταν... ίσως κάποια γρήγορη μπύρα να μπορούσαμε να βρούμε αλλά δεν ήταν αυτό το ζητούμενο! Σε ένα πράγμα σταθήκαμε τυχεροί... Οτι είχαμε την ευκαιρία να φωτογραφίσουμε το ιστορικό τμήμα της πόλης με την ησυχία μας. Διέθετε έναν μεγαλοπρεπή και επιβλητικό ναό, ενώ τα σπίτια του κέντρου είχαν μια μεσαιωνικού τύπου αρχιτεκτονική, που νόμιζες πως βρισκόσουν σε άλλη εποχή! Ο νυχτερινός φωτισμός προσέδιδε μια ιδιαίτερη γοητεία! Περπατήσαμε στα σοκάκια για να καταλήξουμε στο κεντρικό ναό, όπου είχαμε παρκάρει τις μηχανές. Ο ναός φαίνεται από οποιοδήποτε σημείο της Mende. Επιστρέψαμε λοιπόν στο σπίτι με άδεια στομάχια, αλλά γεμάτοι όμορφες εικόνες..
