Η πρώτη μέρα στην σκήνη δεν ήταν άσχημη εμπειρία. Παρά το γεγονός ότι το camping ήταν δίπλα στο ποτάμι και κάτω από πυκνά δέντρα δεν έκανε κρύο το βράδυ. Το Castellane βρίσκεται στα 650μ. υψόμετρο. Ξυπνήσαμε κατά τις 8πμ και βγήκαμε να πιούμε ένα καφεδάκι δίπλα στην reception. Ηδη αρκετοί από τους πελάτες είχαν ξυπνήσει και ετοίμαζαν το πρωινό τους, ιδίως από την ώρα που κάποιος έφερε φρέσκο ψωμί από το χωριό.
Κατά τις 9.30πμ είχαμε μαζέψει τα πράγματά μας και κατευθυνθήκαμε προς το χωριό για να το δούμε πρωί και να πάρουμε κατιτίς από τον φούρνο για να φάμε. Η πλατεία φιλοξενεί εστιατόρια, μικρά πανδοχεία, το δημαρχείο, μαγαζιά με σουβενίρ, φούρνο. Πήγε ο Στράτος να αγοράσει κάτι για φαγητό. Ηρθε όλο χαρά με τοπικά αλμυρά εδέσματα. Με το που τα ανοίγει διαπιστώνει πως τα 2 από αυτά που είχε επιλέψει ήταν ψωμί με ένα πατέ από ψαρικά και μάλιστα ρέγκα! Δοκίμασε αλλά δεν πάλεψε να το τελειώσει για κανένα λόγο! Για να ξεπλύνει την γεύση του από την ψαρίλα, έφαγε ένα ψωμάκι που έμοιαζε με πίτσα! Το χαβαλές δεν περιγραφόταν!
Κατά τις 10.30πμ πήγαμε δυτική πορεία προς Comp / Le Gorges du Verdon, προκειμένου να προσεγγίσουμε το φαράγγι Verdon, που δεν απείχε και πολλά χιλιόμετρα. Από την αρχή -σχεδόν- της διαδρομής ακολουθούσαμε ένα ποταμό που πλήθος κόσμου έκανε rafting. Συναντήσαμε αρκετά campings που ήταν κατάμεστα. Σε γενικές γραμμές έδειναν την εντύπωση πως είχαν καλές υποδομές. Η διαδρομή ήταν ευχάριστη και σε πολλά σημεία είχες μια καλή θέα του ποταμού. Μερικά χιλιόμετρα παρακάτω βρεθήκαμε στην διασταύρωση που μια πινακίδα που ενημέρωνε για τις 2 εναλλακτικές διαδρομές για το φαράγγι, την Droite (δεξιά) και την Gauche (αριστερή). Εμείς αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε την Gauche, που ουσιαστικά ήταν η νότια και στον χάρτη φαινόταν πως ο δρόμος ακολουθούσε το δευτερεύον οδικό δίκτυο.
Η διαδρομή παρά το γεγονός ότι ήταν στενή, προσέφερε άνετη οδήγηση! Στην αρχή περάσαμε δίπλα από το γραφικό χωριό Trigance. Αμφιθεατρικά χτισμένο τα πετρόχτιστα σπίτια, σε ανοιχτό καφέ χρώμα και τα πολύχρωμα παράθυρα, έδιναν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα! Συνεχίσαμε ανεβαίνοντας υψομετρικά μέχρι που εμφανίστηκαν μπροστά μας οι απότομοι βράχοι του φαραγγιού! Στο κάτω μέρος του υπήρχε ένας ορμητικός ποταμός, ενώ ο δρόμος βρισκόταν αρκετά ψηλά προσφέροντας εντυπωσιακή θέα! Οσο συνεχίζαμε η διαδρομή προσέφερε σημεία "μπαλκόνια", θέλαμε συνεχώς να σταματάμε για να φωτογραφίζουμε το φανταστικό αυτό θέαμα! Σε κάποιο από αυτά μπορούσες να έχεις μια μοναδική πανοραμική θέα όπου ο ποταμός έκανε στροφή 360 μοιρών, αρκετές εκατοντάδες μέτρα από το σημείο που βρισκόμασταν! Ενώ νομίζαμε πως είχαμε δει τα καλύτερα, ερχόταν άλλο σημείο που μας διέψευε!
Κάποια στιγμή περάσαμε μικρά τούνελ και μια τεράστια τοξοτή γέφυρα που ένωνε τις 2 άκρες του φαραγγιού! Ο δρόμος στο μεγαλύτερο μέρος του ήταν τόσο στενός που δεν σου επέτρεπε να σταματήσεις όπου εσύ ήθελες. Σε ένα μικρό άνοιγμα αποφασίσαμε να σταματήσουμε, να ετοιμάσουμε τα καφεδάκια μας και να τα πιούμε απολαμβάνοντας τον ποταμό και το φαράγγι από ψηλά. Η αίσθηση ήταν μοναδική! Μερικά χιλιόμετρα παρακάτω, στο άνοιγμα του φαραγγιού, εμφανίστηκε μια λίμνη σε χρώμα τυρκουάζ, η λίμνη Le Lac de Ste Croix, στην οποία κατέληγε και ο ποταμός του φαραγγιού. Το θέαμα ήταν συναρπαστικό!
Κατηφορίσαμε για λίγο και βρεθήκαμε στο χωριό Aiguines. Ενα ακόμα γραφικό χωριό με πετρόχτισμα διατηρητέα σπίτια, πλακόστρωτους δρόμους και μια εντυπωσιακή εκκλησία, με 4 τρούλους που ήταν καλυμμένοι από κάποιο μέταλλο. Διέθετε μαγαζιά, πανδοχεία, εστιατόρια. Φαινόταν να αποτελεί τουριστικό θέρετρο και στα περισσότερα σημεία του προσέφερε θέα της λίμνης, μια που ήταν χτισμένο αμφιθεατρικά! Είπαμε να συνεχίσουμε προκειμένου να φτάσουμε στην λίμνη και ειδικότερα στο παραλίμνιο Les Salles sur Verdon.
Είχαμε σχεδιάσει να διανυκτρεύσουμε στην περιοχή, οπότε και αρχικά σκεφτήκαμε να ρωτήσουμε τιμές σε κάποια campings και ενδεχομένως σε πανδοχεία. Αρχικά ρωτήσαμε σε ένα που βρισκόταν πάνω στον δρόμο που οδηγήσαμε, αν δεν κάνω λάθος λεγόταν Clos du Lac. Μας ζήτησε 30 ευρώ για μια σκηνή, σε έναν χώρο που ουσιαστικά δεν είχε καμία υποδομή... ένα κτήμα που το ονόμασε camping. Φύγαμε στα γρήγορα και είπαμε να αναζητήσουμε την τύχη μας πιο κοντά στην λίμνη. Πηγαίνοντας, σταματήσαμε και σε ένα ξενοδοχείο, όχι ιδιαίτερα συντηρημένο που θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω "παλιομοδίτικο". Μας ζήτησαν 116 ευρώ! Εκεί ήταν που αρχίσαμε να ψιλιαζόμαστε πως θα βρισκόμασταν σε μια άκρως τουριστική περιοχή και μάλιστα σε full sezon! Μόλις φτάσαμε στην λίμνη συναντήσαμε μικρά σκάφη και πολύ κόσμο να κολυμπά και να βολτάρει με βάρκες και κανώ, λες και βρισκόμασταν σε ελληνικό νησί! Ρωτήσαμε για να μείνουμε στα 2 campings που ήταν εκεί κοντά και ήταν υπερπλήρη! Η πολυκοσμία απίστευτη!
Τα πράγματα είχαν αρχίσει να «αγριεύουν»! Σκεφτήκαμε να επισκεφτούμε το Les Salles sur Verdon. Πρόκειται για ένα όμορφο, τακτοποιημένο και γραφικό τουριστικό θέρετρο που διέθετε πανδοχεία. Προσεγγίσαμε την κεντρική εκκλησία που βρισκόταν κοντά στο γραφείο τουριστικών πληροφοριών, το οποίο ήταν κλειστό εκείνη την ώρα. Κάναμε μια σύντομη βόλτα περπατώντας και κάτσαμε σε ένα από τα μαγαζιά να δροσιστούμε αλλά και να περάσει λίγο η ζέστη καταμεσής του μεσημεριού, περιμένοντας να ανοίξει και το γραφείο των τουριστικών πληροφοριών. Παρατηρούσαμε τον κόσμο που περνούσε, κυρίως οικογένειες, ενώ μου προκάλεσε εντύπωση το γεγονός πως τα καταστήματα πωλούσαν σωσίβια, μπάλες κτλ, λες και βρισκόσουν σε νησί, ενώ ουσιαστικά ήσουν μέσα στα βουνά. Και όλα αυτά λόγω της λίμνης,
Αρχίσαμε να επεξεργαζόμαστε το ενδεχόμενο να προχωρήσουμε δυτικότερα, που ίσως τα πράγματα να ήταν πιο χαλαρά από κόσμο. Όταν άνοιξε το γραφείο και ρωτήσαμε για καταλυμα, τότε ήταν που επιβεβαιώθηκε ο φόβος μας. Οπότε ξεκινήσαμε προς το Moustiers Saint Marie, που απείχε 14χλμ. Οδηγήσαμε περιμετρικά της λίμνης και διασχίσαμε την γέφυρα που βρίσκεται στο σημείο που ενώνεται ο ποταμός του φαραγγιού με την λίμνη. Εκεί αντικρύσαμε ένα θέαμα απερίγραπτο! Πλήθος κόσμου κολυμπούσε και βόλταρε με βάρκες και κανό, λες και βρισκόσουν σε μια παραλία της Αθήνας κάποια Κυριακή του Ιουλίου! Γινόταν το αδιαχώρητο! Από το ποτάμι κατέβαιναν αμέτρητες βαρκούλες που μπορούσες να νοικιάσεις.
Συνεχίσαμε με λίγες ελπίδες πως θα βρίσκαμε κάτι στο Moustiers. Το γραφείο μας είχε ενημερώσει για την ύπαρξη κάποιου camping που ενδεχομένως να βρίσκαμε να μείνουμε. Δοκιμάσαμε την τύχη μας και σταθήκαμε τυχεροί στο camping Mayennese (12 ευρώ, 2 ευρώ ρεύμα, 2 ευρώ ίντερνετ). Παρά τον πολύ κόσμο που διέθετε, ήταν καθαρό και είχε όλα τα απαραίτητα, αν και τα πλήρωνες έξτρα. Στήσαμε την σκηνή με την ησυχία μας και αράξαμε παρατηρώντας το χωριό που βρισκόταν απέναντί μας σκαρφαλωμένο στους απότομους βράχους που σχημάτιζαν μια μικρή χαράδρα. Εκεί βρισκόταν μια εκκλησία, σύμβολο του χωριού!
Ο καιρός άρχισε να μας κάνει παιχνίδια κάνοντάς μας να πιστέψουμε πως δεν θα γλιτώσουμε την βροχή! Σχεδόν ετοιμαστήκαμε για παν ενδεχόμενο. Τελικά την γλιτώσαμε οριακότατα, με μερικές σταγόνες που ουσιαστικά ήταν να μην συνέβει τίποτα! Κατά τις 9.30μμ αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το χωριό και μείναμε με το στόμα ανοιχτό από την ομορφιά του! Έκλεψε τις εντυπώσεις με ότι είχαμε δει μέχρι εκείνη την ώρα. Τα όμορφα γραφικά σπίτια από πέτρα, στο χρώμα της ώχρας, ήταν αμφιθεατρικά χτισμένα, σχηματίζοντας μικρά δρομάκια μεταξύ τους που είναι πλακόστρωτα. Στο κέντρο του -που μπορείς να επισκεφτείς μόνο πεζός- βρίσκεται μια ψηλή πέτρινη γέφυρα κάτω από την οποία σχηματίζεται ένας μικρό καταρράκτης από τα νερά που έρχονται από την χαράδρα, κάτω από την εκκλησία. Πραγματικά, περπατώντας νομίζεις πως βρίσκεσαι σε άλλη εποχή! Περιπλανηθήκαμε για αρκετή ώρα και στο τέλος καθίσαμε να φάμε σε ένα μαγαζί που οριακά έκλεινε (περίπου κατά τις 10μμ).
Επιστρέψαμε στο camping με θέμα συζήτησης πόσο τυχεροί ήμασταν που με την αλλαγή του αρχικού προγράμματος είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε αυτό το όμορφο χωριό..
