ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Το ρολόι δείχνει περίπου 2 τα ξημερώματα... Το καράβι είναι μισοάδειο, πράγμα σχεδόν σπάνιο για καλοκαίρι για τέτοια εποχή. Βρισκόμαστε εν πλω για την Ancona της Ιταλίας. Το 2016, οι συνθήκες μας ώθησαν να σκεφτούμε το ενδεχόμενο να ταξιδέψουμε πιο "ευρωπαικά". Οι κοινωνικο-πολιτικές συνθήκες σε παγκόσμιο επίπεδο καθιστούσαν σχεδόν απαγορευτικό το ενδεχόμενο να πραγματοποιήσει κάποιος ταξίδι, έστω στην γειτονική Τουρκία!... για ανατολικότερα ούτε κατά διάνοια!
Με το μαυλό μας, λοιπόν, σε κάτι ευρωπαικό, δεν δυσκολευτήκαμε να αποφασίσουμε... Προορισμός: Γαλλία! Το ταξίδι οριστικοποιήθηκε σε ελάχιστο χρόνο, περίπου 10 μέρες πριν την έναρξή. Εξαιτίας της τόσο γρήγορης απόφασης, προέκυπτε ένα θέμα όσο αφορά την οργάνωση του ταξιδιού, που γινόταν ακόμα μεγαλύτερο λόγω της ποικιλίας των προορισμών και διαδρομών που διέθετε η συγκεκριμένη χώρα! Ευτυχώς, καταλυτική υπήρξε η βοήθεια του Δημήτρη Σ. Είχε τύχει να συζητήσω μαζί του το ενδεχόμενο ενός ταξιδιού στην Γαλλία και μου είχε πει πως διέθεται αρκετό υλικό! Μια ολονυχτία, που ξεκίνησε από τις 9μμ και τελείωσε στις 5πμ τα ξημερώματα, έθεσε τις βάσεις ενός καλού και ενδιαφέροντος πλάνου, που συμπληρώθηκε από κάποιες επιπλέον πληροφορίες από την ξαδέλφη του Στράτου και την Ελένη από το Βέλγιο. Το τελικό πλάνο οριστικοποιήθηκε περίπου μια μέρα πριν την αναχώρηση, ενώ ο Δημήτρης είχε την καλοσύνη να ετοιμάσει την διαδρομή στο garmin, με χαρά και όρεξη λες και την πραγματοποιούσε ο ίδιος! Σε κάθε περίπτωση η συμβολή του ήταν ανεκτίμητη!
Το γενικό πλάνο ήταν να οδηγήσουμε ξεκινώντας από το νότιο τμήμα, διασχίζοντας κάποιους δρυμούς και μεγάλα πάρκα, να φτάσουμε Bordeau, όπου θα συναντούσαμε τον Ατλαντικό, στην συνέχεια θα πηγαίναμε Βρετάνη, Νορμανδία, στην κοιλάδα του Λίγηρα, για να φτάσουμε στην Colmar, στα ανατολικά σύνορα της χώρας και να επισκεφτούμε το Chamonix και το Mont Blanc και στην συνέχεια να οδηγήσουμε στο γαλλικό τμήμα των Αλπεων. Την Ιταλία ουσιαστικά θα την διασχίζαμε με μεγάλες χιλιομετρικές μεταβάσεις. Συνολικά η όλη διαδρομή υπολογίζεται στα 6.500χλμ. και δείχνει πάρα πολύ ενδιαφέρουσα!
Το ταξίδι ξεκίνησε το μεσημέρι του Σαββάτου, 23 Ιουλίου. Φτάσαμε στην Πάτρα και κατά τις 6.15μμ το καράβι ξεκίνησε, κάνοντας το ταξίδι μας να παίρνει σάρκα και οστά!!!
Ημέρα 1 / 24.7.2016
Το γεγονός ότι το καράβι ήταν μισοάδειο, μας έδωσε την ευκαιρία να μην αντιμετωπίσουμε πρόβλημα στην αναζήτηση κάποιου σημείου για να απλώσουμε τα υποστρώματα. Η ώρα περνούσε αργά, καθώς η προσμονή μας όσο πλησιάζαμε μεγάλωνε. Τελικά καταφέραμε να πιάσουμε λιμάνι περίπου με 1 ώρα και 30 λεπτά καθυστέρηση, ενώ μέχρι να βγούμε από το πλοίο και να τακτοποιηθούμε πέρασε σχεδόν ακόμα μια ώρα. Το αποτέλεσμα ήταν να βρεθούμε στην autostrada κατά τις 5μμ τοπική ώρα...
Βρεθήκαμε λοιπόν στο αχανές λιμάνι της Ancona, με την πόλη να κρεμέται από πάνω του. Μπαίνοντας το πλοίο στο λιμάνι η θέα της πόλης με εντυπωσίασε, παρά το γεγονός ότι λόγω βιασύνης σε είχα το περιθώριο να την απολαύσω. Αφήσαμε το καράβι και μετά από λίγα μέτρα σταματήσαμε για να αλλάξουμε ρούχα και να ξεκινήσουμε επιτέλους το ταξίδι μας! Οπως είχε διαμορφωθεί η κατάσταση, άρχισε να παίζει στο μυαλό μας το σενάριο να αφήσουμε το San Camignano και να ακολουθήσουμε ΒΔ πορεία προς Piacenza, με σκοπό να διανύσουμε όσο περισσότερη απόσταση μπορούσαμε. Το γεγονός πως στο Forli θα αφήναμε την autostrada και θα ακολουθούσαμε μια σχετικά ορεινή διαδρομή, θεωρήσαμε πως ενδεχομένως θα μας έπιανε βράδυ μέχρι να φτάσουμε στον τελικό προορισμό. Ετσι ούτε την διαδρομή δεν θα χαιρόμασταν, ούτε και κατάλυμα είχαμε βρει για να είμαστε εξασφαλισμένοι. Επιπλέον την επόμενη ημέρα είχαμε πολλά χιλιόμετρα να διανύσουμε μέχρι να φτάσουμε στo γαλλικό φαράγγι της Verdon.
Με βαριά καρδιά αποφασίσαμε να αλλάξουμε το σχέδιο και συνεχίσαμε προς Bologna. Μέχρι να μπούμε στην autostrada αναζητήσαμε βενζινάδικο, αλλά όλα ήταν κλειστά λόγω ημέρας. Ευτυχώς είχαν αυτόματους πωλητές, οπότε το πρόβλημα λύθηκε άνετα. Η τιμή της βενζίνης κάτι περισσότερο από το 1,4ευρώ το λίτρο. Μπαίνοντας στην autostrada τα πράγματα ήταν διαφορετικά: τα βενζινάδικα ήταν ανοιχτά και τα περισσότερα διέθεταν σούπερ μάρκετ, που είχαν και φαγητό. Κάναμε μια στάση για να αναφοδιαστούμε με νερά και δοκιμάσαμε και τοπικές νοστιμιές! Οτι καλύτερο για εκείνη την ώρα!
Ακολουθώντας τον αυτοκινητόδρομο με σήμανση Bologna - Milano, οδηγήσαμε στην μονότονη αυτή ευθεία με τον ήλιο απέναντί μας! Οτι χειρότερο για εκείνη την ώρα. Σαν να μην έφτανε αυτό, περίπου 50χλμ πριν την Bologna, συναντήσαμε μια απίστευτη κίνηση, που σε μερικά σημεία της τα οχήματα ήταν ακινητοποιημένα. Κακώς, χρησιμοποιήσαμε την βοηθητική λωρίδα κυκλοφορίας, προσέχοντας μήπως υπάρχει αστυνομία, αλλά και τις κάμερες παρακολούθησης του δρόμου. Φυσικά δεν ήμασταν οι μόνοι που το κάναμε, ενώ φροντίζαμε όσο παρανομούσαμε να προπορεύεται κάποιος άλλος μπροστά μας...
Η ώρα περνούσε και τα χιλιόμετρα «τρωγώντουσαν» με δυσκολία. Λίγο πριν την Parma αποφασίζουμε να διανυκτερεύσουμε στην συγκεκριμένη πόλη. Η ώρα πλησίαζε 9μμ και δεν ξέραμε που θα μείνουμε. Αφήσαμε λοιπόν τον αυτοκινητόδρομο και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της με σκοπό να βρούμε κάποιο ξενοδοχείο.
Η Parma είναι μια μικρή και τακτοποιημένη πόλη, με ένα συμπαθητικό ιστορικό κέντρο, όπως οι περισσότερες πόλεις της Ιταλίας. Διαθέτει παλιά κτίρια, πάρκα και πλατείες. Αυτή ήταν μια πρώτη εντύπωση από την σύντομη περιπλάνησή μας σε αυτή. Βρεθήκαμε τυχαία σε ένα ξενοδοχείο, αλλά η τιμή του ήταν αποτρεπτική. Συμπτωματικά είχε ελεύθερο wifi, το οποίο χρησιμοποιήσαμε για να αναζητήσουμε άλλο κατάλυμα μέσω booking. Βρήκαμε το Leonardro Hotel (50 ευρώ με πρωινό), που βρισκόταν στα περίχωρα της πόλης. Το βρήκαμε άνετα και αποφασίσαμε να μείνουμε, καθώς ήταν καθαρό και σχετικά προσφάτως ανακαινισμένο.
Ημασταν όμως τόσο κουρασμένοι που αποφασίσαμε να αράξουμε στο ξενοδοχείο. Τακτοποιηθήκαμε και αράξαμε λίγο στην είσοδο κουβεντιάζοντας τα δρώμενα της ημέρας. Παρά το γεγονός πως το πρόγραμμα είχε αλλάξει και δεν καταφέραμε να δούμε κάτι ενδιαφέρον, η χαρά μας ήταν τέτοια για το ταξίδι, που τίποτα δεν μπορούσε να μας χαλάσει την όρεξη...