Μετά από 2 μέρες παραμονής έξω από το Colmar, είχε έρθει η ώρα να κινηθούμε προς τον νότο και ειδικότερα στο Chamonix. Ο Δημήτρης Σ. μας είχε προτείνει να ανέβουμε στο Aiguille du Midi , στα 3800μ, ώστε να απολαύσουμε την κορυφή το Mont Blanc, την υψηλότερη κορυφή της Ευρώπης. Αρχικά, αν το δεις το θεμα ως αριθμούς, δεν είναι κάτι ιδιαίτερο... στο μυαλό μου είχε αμέσως το όρος Aragats, στην Αρμενία, που είχαμε φτάσει τα 3.100μ με τις μηχανές! Με μια δεύτερη σκέψη, όμως, η επίσκεψη έχει κάτι το ιδιαίτερο, καθώς προσφέρει ανεπανάληπτη θέα! Οπότε η επίσκεψη του Mont Blanc, ενσωματώθηκε στο πρόγραμμα, χωρίς άλλες σκέψεις.
Ξυπνήσαμε λίγο πριν τις 9πμ. Είχαμε να διανύσουμε κάτι περισσότερα από 400χλμ. Εχοντας στο μυαλό μας πως δεν θα χρησιμοποιούσαμε τους αυτοκινητόδρομους, με βάση το GPS, υπολογίζαμε περίπου 7 ώρες μέχρι τον προορισμό μας. Αν βάζαμε και 2-3 στάσεις, τότε θα ξεπερνούσαμε τις 8.30 ώρες. Η αλήθεια είναι πως δεν αγχωθήκαμε καθόλου, καθώς είχαμε όλη την ημέρα και δεν είχαμε κάποιους ενδιάμεσους προορισμούς για να καθυστερήσουμε... ήταν μια απλή μετάβαση.
Μόλις μαζέψαμε τα πράγματα και κατεβήκαμε στις μηχανές, βρήκαμε τον Νεκτάριο να μας περιμένει. Είχε κατεβεί 5 λεπτά νωρίτερα. Δεν πίνει καφεδάκι, αλλά η κουβέντα δεν μας λείπει όταν βρισκόμαστε. Το αποτέλεσμα ήταν να αναχωρήσουμε κατά τις 11πμ. Ο Νεκτάριος πήγε πορεία πως Μέλανα Δρυμό (Black Forest), ενώ εμείς προς Dijon, ακολουθώντας τον D83 και τον Α35. Μέχρι το Belfort η διαδρομή ήταν λίγο μονότονη... φυσικά για τα δεδομένα της Γαλλίας πλεον. Αλλά πως να μην φανεί μονότονη, όταν την προηγούμενη μέρα είχαμε κάνει τα Vosges;;; Μετά το Belfort, αφήσαμε το εθνικό δίκτυο και ακολουθήσαμε ένα δευτερεύον επαρχιακό δρόμο, αποκτώντας ενδιαφέρον οδηγικό! Με οδηγούς την πινακίδες για Pontalier, οδηγήσαμε με μια περιοχή με έντονη βλάστηση, ενώ ο δρόμος ήταν σε πολύ καλή κατάσταση. Αρχισαν να περνούν τα χιλιόμετρα, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε!
Σταματήσαμε σε ένα μικρό χωριό, όπου βρήκαμε μια Boulangerie (=φούρνος) ανοιχτή. Αγοράσαμε φαγώσιμα, ενώ η συμπαθητική υπάλληλος μας έβαλε 2 επιπλέον κρουασάν ως δώρο. Δίπλα από τον φούρνο, ήταν και μια υπαίθρια καντίνα που πουλούσε κοτόπουλα και χοιρινό. Εχοντας δοκιμάσει το κοτόπουλο, είπαμε να πάρουμε 2 μερίδες κότσι χοιρινό και ψωμί για να ετοιμάζουμε σταδιακά το βραδυνό μας. Εκεί που θα φτάναμε δεν ξέραμε πως θα ήταν η κατάσταση. Παρακάτω βρήκαμε και ένα σουπερ μαρκετ για να πάρουμε ντομάτες και τυρί... θα θέλαμε να ήταν τυρί, γιατί όπως ανακαλύψαμε αργότερα ήταν σκορδαλιά!!! Κάπως έτσι ετοιμάσαμε το γεύμα μας και συνεχίσαμε!
Μετά το Pontalier συναντήσαμε καταπράσινα οροπέδια σε υψόμετρο που ξεπερνούσε τα 800-900μ, ενώ ορμητικά ποταμάκια μας συνόδευαν αρκετές φορές κατά μήκος του δρόμου. Σε ορισμένα σημεία διασχίζαμε μικρά φαράγγια αλλά λιβάδια που έβοσκαν αγελάδες. Το τοπίο ήταν μαγευτικό! Πράσινο παντού και βρισκόμασταν στην καρδιά του καλοκαιριού!!! Διασχίζαμε το Εθνικό Πάρκο Parc Naturel Regional du Haut - Jura. Κάναμε μια στάση για να πιούμε έναν καφέ με θέα ένα καταπράσινο λιβάδι. Κατά μήκος της διαδρομής συναντούσαμε γραφικά μικρά χωριά που έδιναν την εντύπωση χειμερινών προορισμών. Η αρχιτεκτονική ήταν διαφορετική πλεον, θυμίζοντας περισσότερο κεντρική Ευρώπη. Σε κάποια σημεία της διαδρομής κινηθήκαμε πολύ κοντά στα Ελβετικά σύνορα, τουλάχιστον όπως μπορούσαμε να αντιληφθούμε από τον χάρτη και το GPS, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπήρχε κάποια ένδειξη συνόρων.
Μετά από μια περιοχή με έντονη βλάστηση, ξεπρόβαλε μπροστά μας η τεράστια λίμνη της Λωζάνης. Σταματήσαμε λίγο παρακάτω στο πέρασμα Le Pailly, στα 1201μ. Το σημείο προσέφερε εκπληκτική θέα της λίμνης αλλά και των ορεινών όγκων των Αλπεων. Με λίγη προσοχή, μπορούσες να διακρίνεις και το Mont Blanc, αν και επικρατούσε συννεφιά στο σημείο. Απο εκεί και πέρα, η διαδρομή άρχισε να κατηφορίζει και να εμφανίζονται οι πρώτες πινακίδες για Chamonix. Ακολουθώντας τον αυτοκινητόδρομο, θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε το Passy, όπου θα διανυκτερεύαμε το βράδυ. Εμείς όμως επιλέξαμε το δρόμο χωρίς διόδια και όσο πλησιάζαμε προς το Passy, η διαδρομή ακολουθούσε την κοίτη ενός ποταμού, ενώ τα βουνά υψώνονταν ολοένα και πιο επιβλητικά γύρω μας!
Το χωριό Passy ήταν ένα μικρό χωριό, το οποίο αποκτά ζωή κυρίως τους χειμερινούς μήνες. Περάσαμε το χωριό και συνεχίσαμε για Plateau d'Assy, οπου βρισκόταν το ξενοδοχείο. Ανεβήκαμε υψομετρικά σε ένα σημείο που προσέφερε εκπληκτική θέα της περιοχής. To Hotel Le Turism (50 ευρώ), το είχαμε βρει ως οικονομική λύση στην περιοχή, σε σχέση φυσικά με τα υπόλοιπα. Ηταν παλιομοδίτικο αλλά συμπαθητικό. Προφανώς την περιόδο αυτή υπολειτουργεί, όπως και το υπόλοιπο χωριό, που δεν συναντήσαμε άνθρωπο, εκτός από μια γριούλα και την κοπέλα στην ρεσεψιόν, η οποία μολις μας έδωσε τα κλειδιά, έγινε καπνός!
Αράξαμε στο δωμάτιο, φάγαμε, χαλαρώσαμε, περιμένοντας την επόμενη μέρα. Είχα την ευκαιρία να πάρω τηλέφωνο τον Κώστα Π. και να τον ρωτήσω κάποια πράγματα για το βουνό. Από όσα μου είπε, μου δημιουργήθηκε περισσότερο ενδιαφέρον και ανυπομονησία για την επόμενη μέρα!
