Μόλις άνοιξα τα μάτια μου, άκουσα να βρέχει... Δεν είναι καλό σημάδι αυτό, σκέφτηκα... Ο Στράτος έχει αναλάβει πλέον το πρωινό! Eίχε βρει και πάλι ένα μικρό παντοπωλείο και είχε αγοράσει κρουασάν και σαντουτς. Τα φάγαμε απολαμβάνοντας την θέα του φαραγγίου από το παράθυρο.
Κατά τις 10πμ είμασταν στο δρόμο! Αφού αντικρύσαμε για τελευταία φορά την θέα της παλιάς πόλης αναχωρήσαμε για το Collognes la Rouge, μέσω της Martel. Ο δρόμος ήταν δευτερεύων επαρχιακός με πλούσια βλάστηση! Ακόμα και αυτός ο μικρός δρόμος ήταν σε πάρα πολύ καλή κατάσταση! Πραγματικά είναι να απορείς με αυτή την χώρα! Η πρωινή βροχή είχε ως αποτέλεσμα να έχει μια δροσούλα. Οτι έπρεπε δηλαδή!
Φτάσαμε στο χωριό του Colloghes la Rouge. Από την πρώτη κιόλας στιγμή αντιληφθήκαμε την ιδιαίτερη ομορφιά του. Παρκάραμε τις μοτοσικλέτες στο δημοτικό πάρκινγκ (δωρεάν φυσικά) και κατηφορήσαμε στο κεντρικό πεζόδρομο του χωριού. Το κόκκινο - κεραμιδί είναι το χρώμα που επικρατεί παντού! Ολα τα οικήματα και κατασκευές (συντιβάνια, καμπαναριά, βρύσες, κα) είναι κατασκευασμένα με μια κοκκινωπή πέτρα. Νομίζεις πως ζεις ένα παραμύθι. Μικρά μαγαζάκια με σουβενίρ, εστιατόρια και μικρά πανδοχεία είναι τόσο αρμονικά δεμένα με το υπόλοιπο περιβάλλον! Κάποια από αυτά διαθέτουν γουστόζικες εσωτερικές αυλές και διαμορφωμένους κήπους που μπορείς να απολαύσεις τον καφέ ή το φαγητό σου.
Το χωριό διαθέτει εκκλησία η οποία αποτελεί σημείο αναφοράς των πεζοπόρων πιστών, που ξεκινούν από διάφορα σημεία για να καταλήξουν στο Rocamadour. Το Collognes la Rouge αποτελεί σταθμό ξεκούρασης και προσκυνήματος. Δίπλα στην εκκλησία βρίσκεται ένα μικρότερο κτίριο όπου φιλοξενεί τις μακέτες διαφόρων σημείων του χωριού με κάποιες πληροφορίες, όμως μόνο στα γαλλικά. Το χωριό είναι, επίσης, γνωστό για το πατέ πάππιας, που μπορείς να δοκιμάσεις σε κάποια από τα καταστήματα που το διαθέτουν. Φαντάστηκα πως ο Στράτος θα το δοκίμασε, αλλά ήταν εντελώς αρνητικός, καθώς είχε δει μια εκπομπή για το τρόπο παραγωγής του και την ταλαιπωρία των ζώων.
Επόμενος προορισμός μας ήταν τα χωριά του ποταμού Dordogne. Σε συζήτηση με τον Δημήτρη Σ, μου είχε προτείνει κάποια από αυτά ανεπιφύλακτα, οπότε σκεφτήκαμε να επισκεφτούμε κάποια από αυτά, μιας και είχαμε σκοπό να ταξιδέψουμε δυτικά με προορισμό την Bordeaux. Επειδή δεν θέλαμε να επιστρέψουμε από τον ίδιο δρόμο αλλά ταυτόχρονα να μην χρησιμοποιήσαμε τον αυτοκινητόδρομο, ακολουθήσαμε μια δρομή -σχεδόν μέχρι το Turenne- που ήταν λες και βρισκόσουν σε ασφαλτοστρωμένο χωματόδρομο για τα κτήματα! Παρόλα αυτά η κατάστασή του εξαιρετική!
Περνώντας έξω από το Turenne, μας εντυπωσίασε η αρχιτεκτονική, θέση του και η παρουσία διατηρητέων οικισμάτων και εκκλησίων! Ολα πέτρινα με μια ανοιχτή καφέ - γκρι πέτρα. Ειλικρινά, στο σημείο εκείνο συνειδητοποιήσα πως η ομορφιά των χωριών αυτών είναι άπειρη! Νομίζεις πως έχεις δει τα καλύτερα και τα πιο διάσημα, αλλά και πάλι ανακαλύπτεις πως υπάρχουν πολλά περισσότερα, που είναι αδύνατο να τα εντάξεις σε μια μόνο επίσκεψη στην περιοχή! Ο χρόνος μας ήταν περιορισμένος, οπότε προχωρήσαμε παρακάτω! Η διαδρομή ήταν και πάλι πανέμορφη και μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο. Στο χωριό Nespouls, που παρεμπιπτόντως ήταν απλό, αλλά πανέμορφο, πήραμε νότια πορεία με κατεύθυνση το Souillac.
Λίγο μετά το Souillac, ουσιαστικά συναντήσαμε τα χωριά του ποταμού Dordogne. Το καθένα από αυτά έχει να επιδείξει μια ιδιαίτερη ομορφιά. Montfort, La Rogue Gageac, Beynac et Cazenac, είναι ίσως μερικά από τα βασικά. Το χαρακτηριστικό τους είναι πως βρίσκονται χτισμένα στην απότομη πλαγιά του βράχου ακριβώς μπροστά από το ποτάμι. Τα σπίτια είναι χτισμένα από κιτρινο-χρυσαφί πέτρα. Κάποια από αυτά διαθέτουν φρούρια -συνήθως στο υψηλότερο σημείο τους- που είναι επισκέψιμα, με κάποιο αντίτιμο. Μια εναλλακτική δραστηριότητα είναι οι βαρκάδες. Στο La Rogue Gageac ξεκινούν βαρκάδες με ξεναγούς, όπου έχεις την ευκαιρία να ενημερωθείς για κάποια πράγματα αλλά και να τράβηξεις εντυπωσιακές φωτογραφίες. Από ότι είδα έχει δρομολόγια σε τακτά χρονικά διαστήματα. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως υπάρχει το κανό και ηλιοθεραπεία και κολύμπι στις όχθες του ποταμού. Σκεφτήκαμε να δοκιμάσουμε το Chateaux de Beynac. Πρόκειται για το φρούριο του Beynac που βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του χωριού. Δυστυχώς το πετύχαμε κλειστό, λογώ μεσημεριανής παύσης ωραρίου επίσκεψης (6,5 ευρώ είσοδος).
Πριν αφήσουμε τα χωριά του Dordogne, επιχειρήσαμε να επισκεφτούμε Le Jardin de Marquessac. Το συγκεκριμένο αξιοθέατο είναι ιδιαίτερο, καθώς αφορά κήπους έκτασης περίπου 5 οκταρίων, με πάρα πολλούς διαδρόμους, πάρα πολλά είδη φυτών. Είναι καλοδιατηρημένη και εντυπωσιάζουν, τουλάχιστον όπως απεικονίζονται σε διάφορες φωτογραφίες. Το εισιτήριο εισόδου είναι στα 8,8 ευρώ. Το θέμα είναι πως θα πρέπει ο επισκέπτης να διαθέσει χρόνο για να απολαύσει όλο αυτό το δημιούργηκα και να μην το μπει, μόνο και μόνο για να τραβήξει 5-10 φωτογραφίες και να φύγει. Αυτός, ουσιαστικά, ήταν και ο λόγος που αποφασίσαμε τελικά να μην επισκεφτούμε τους κήπους.
Αναχωρήσαμε λοιπόν για Monpazier, τον τελευταίο ενδιάμεσο προορισμό, πριν την Bordeaux. Κατά την προετοιμασία του ταξιδιού είχα δει τόσο χωριά που δεν θυμόμουν γιατί είχα επιλέξει το συγκεκριμένο. Το σίγουρο όμως ήταν πως δεν γινόταν να μην καταφέρω να το επισκεφτώ. Για μια ακόμα φορά ακολουθήσαμε μια ενδιαφέρουσα διαδρομή μέσω Belves. To Belves ήταν εντυπωσιακό, όμως δεν είχε τύχει να το βρω πληροφορίες κάπου από πριν, ώστε να το συμπεριλάβω στο πρόγραμμα! Αρκεστήκαμε λοιπόν να το δούμε εν κινήσει και να συνεχίσουμε για το Monpazier.
Φτάνοντας βρεθήκαμε μπροστά την πέτρινη μεσαιωνική πύλη του παλαιού τμήματος του χωριού. Μόλις την περάσαμε, μέσω ενός πεζόδρομου, φτάσαμε στην γοτθικού τύπου εκκλησία, με την περίτεχνη πόρτα και λίγο μετά ήταν η κεντρική πλατεία του χωριού. Η πλατεία περικλείεται από διώροφες παραδοσιακές κατοικίες, οι οποίες είναι χτισμένες κολλητά μεταξύ τους. Στο κάτω μέρος τους έχουν καμάρες και με τον τρόπο αυτό σχηματίζεται ένας σκεπασμένος χώρος -σαν στοά- περιμετρικά της πλατείας. Εκεί υπάρχουν πολλά μαγαζάκια με σουβενίρ και μια εστιατόρια, αποτελώντας βασικό εμπορικό σημείο του χωριού. Χαζέψαμε και φωτογραφίσαμε το μέρος για αρκετή ώρα μέχρι που κάποια στιγμή οι δείκτες έδειξαν 6.30μμ.
Ηταν ώρα να αναχωρήσουμε από το Monpazier. H Bordeaux απείχε περί τα 180χλμ και χρειαζόμασταν κάτι παραπάνω από 2 ώρες. Το αρνητικό ήταν πως ο καιρός άρχισε να φορτώνει και το σενάριο της βροχής μας φαινόταν πολύ πιθανό... Ξεκινήσαμε λοιπόν ακολουθώντας την διαδρομή για Bergerac - Bordeaux. Στο τμήμα αυτό της διαδρομής συναντήσαμε περισσότερους αμπελώνες, ενώ κάποιοι από αυτούς διέθεταν οινοποιϊα, αναφέροντας το όνομα των κρασιών που παρήγαγαν. Δυστυχώς, ο καιρός δεν μας άφηνε να απολαύσουμε την διαδρομή, καθώς όλο και χειροτέρευε. Περίπου 35χλμ πριν την Bordeaux, άρχισε να βρέχει! Θέλαμε να πιστέψουμε πως θα ήταν για λίγο και για το λόγο αυτό, φορέσαμε μόνο το πάνω μέρος του αδιάβροχου, ενώ μαζέψαμε τα ευαίσθητα στην βροχή ηλεκτρονικά μας για παν ενδεχόμενο.
Οσο πλησιάζαμε στην πόλη η βροχή δυνάμωνε! Λες και το σύννεφο καθόταν ακριβώς πάνω από την Bordeaux! Μπήκαμε υπό ισχυρή βροχή και ευτυχώς που είχαμε κλείσει ξενοδοχείο και είχαμε βάλει την διεύθυνσή του στο Gps... σε κάθε άλλη περίπτωση θα τρώγαμε μεγάλη ταλαιπωρία!!! Η διαδρομή μέχρι το ξενοδοχείο διέσχιζε το κέντρο, ενώ μας δόθηκε η ευκαιρία να περάσουμε την κεντρική γέφυρα της πόλης, Ακριβώς απέναντι έστεκε η πέτρινη πύλη που οδηγούσε στο ιστορικό κέντρο. Παρά το γεγονός πως έβρεχε, ήταν εντυπωσιακό το όλο σκηνικό και μου άφησε μια πολλή θετική πρώτη εντύπωση!!! Το ιστορικό κέντρο διέθετε νεοκλασικά επιβλητικά κτίρια. Η βροχή δεν σταμάτησε ούτε μέχρι το ξενοδοχείο Appart'City (56 euro).
To ξενοδοχείο βρισκόταν σε μια περιοχή με αρκετά δέντρα και όχι πολλή κίνηση. Το βρήκαμε εύκολα και παρκάραμε στο πεζοδρόμιο. Ουσιαστικά επρόκειτο για ένα μεγάλο κτίριο που διέθετε καμιά 200 λιτά αλλά καθαρά δωμάτια με μπάνιο και μικρή κουζίνα. Τακτοποιηθήκαμε και είπαμε να βγούμε μια βόλτα στο κέντρο να φάμε... μην την πατήσουμε όπως άλλες φορές! Το πάθημα μας είχε γίνει μάθημα! Από το ίντερνετ βρήκαμε ένα στέκι ντόπιων με burgers και είπαμε να το δοκιμάσουμε. Τελικά η επιλογή μας ήταν επιτυχημένη καθώς το φαγητό και ο χώρος ήταν εκπληκτικός.
Πριν επιστρέψουμε κάναμε μια βόλτα στους κεντρικούς πεζόδρομους του κέντρου, οι οποίοι ήταν κατάμεστοι με κόσμο, ντόπιους κυρίως που διασκέδασαν, έπιναν, έτρωγαν... καμιά σχέση με άλλες γαλλικές πόλεις που έτυχε να δούμε... έστω και μικρότερες. Το Bordeaux έχει έναν άλλον αέρα... έχει μια δόση παρακμής που γοητεύει όμως τον επισκέπτη... Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή η πόλη με τράβηξε σαν μαγνήτης...
