Μόλις ξυπνήσαμε το πρώτο πράγμα που ελέγξαμε ήταν ο καιρός... Οι ελπίδες για καλυτέρευση είχαν αρχίσει να χάνονται. Τα σύννεφα κάλυπταν τον ουρανό προς όλες τις κατευθύνσεις, ενώ το ψιλόβροχο έπεφτε σε διάφορες εντάσεις και με μικρά διαλείμματα παύσης. Παρόλα αυτά, είχαμε αποφασίσει να επισκεφτούμε τις διάσημες ακτές της Απόβασης. Εξάλλου, είχαμε φτάσει βορειότερα από την Βρετάνη αποκλειστικά για τα συγκεκριμένα αξιοθέατα, επομένως τουλάχιστον μια προσπάθεια ήταν επιβλεβημένη!
Αφήσαμε λοιπόν το ξενοδοχείο κατά τις 10 και αφού ανεφοδιαστήκαμε με καύσιμα πήραμε τον δρόμο με ΒΔ κατεύθυνση, προς Bayeux, ντυμένοι με τα αδιάβροχα, έτοιμοι για παν ενδεχόμενο. Μετά από 45χλμ φτάσαμε στην διασταύρωση για Omaha Beach και ακολουθώντας την σχετική σήμανση καταλήξαμε στην ακτή της Απόβασης (Plages du Debarquement).
Στις 7 Ιουνίου 1944, στις 9πμ ξεκίνησε η απόβαση των Συμμαχικών Δυνάμεων εναντίον του γερμανικού στρατού που είχε καταλάβει τους λόφους γύρω από την συγκεκριμένη περιοχή, που εκτεινόταν μεταξύ των χωριών Viverville sur Mare, Saint Laurent sur Mare και Collevielle sur Mare. Η επίχειρηση έγινε σε 3 τμήματα, καταλήγοντας με κατάληψη του χωριού Saint Laurent sur Mare στις 9μμ της ίδιας μέρας. Η επιχείρηση αυτή έμεινε γνωστή ως η Απόβαση της Νορμανδίας και η σημασία της για την μετέπειτα εξέλιξη του WW2, ήταν καταλυτική! Ο στρατιωτικός στόχος της επιτεύχει, εντούτοις οι περισσότεροι από 500.000 νεκροί στρατιώτες και οι χιλιάδες νεκροί άμαχοι, άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα μιας ανθρώπινης καταστροφής χωρίς προηγούμενο!
Στην ακτή του Saint Laurent sur Mare, έχει στηθεί ένα πέτρινο μνημείο σε ανάμνηση της ιστορικής απόβασης, ενώ οι συμμαχικές σημαίες κυματίζουν στην σειρά. Μπροστά απλώνεται ο φουρτουνιασμένος ωκεανός συνθέτοντας ένα μοναδικό τοπίο. Παρά την βροχή μείναμε να παρατηρούμε το μέρος και να προσπαθούμε να φανταστούμε την στιγμή της απόβασης. Σε κοντινή απόσταση υπάρχει ένα από τα 25 μουσεία της περιοχής, που σχετίζονται με τις μάχες που πραγματοποιήθηκαν. Το τανκ στον εξωτερικό χώρο μας τράβηξε την προσοχή, για σταματήσουμε και να τραβήξουμε μερικές φωτογραφίες.
Στον δρόμο για το χωριό Colleville sur Mare, βρίσκεται το Αμερικάνικο Νεκροταφείο και αποτελεί το σημαντικότερο και το μεγαλύτερα από τα 16 της περιοχής. Υπάρχουν επίσης το γερμανικό, καναδικό, πολωνικό νεκροταφείο. Επισκεφτήκαμε το Αμερικάνικο (ελεύθερη είσοδος), το οποίο είναι αφιερωμένο και αποτελεί φόρο τιμής στους Αμερικανούς στρατιώτες που έχασαν την ζωή τους στην Ευρώπη, κατά το WW2. Είναι πάρα πολύ περιποιημένο ενώ το μεγαλύτερο μέρος του καλύπτεται από ομοιόμορφους σταυρούς στοιχισμένους σε σειρές, ενώ τα σε αυτούς αναγράφονται τα ονόματα των πεσόντων, η καταγωγή, η ηλικία, ημερομηνία θανάτου και η μονάδα τους. Δεν είχε τύχει να ξαναβρεθώ σε κάτι παρόμοιο και η αλήθεια είναι πως εντυπωσιάστηκα! Στον ίδιο χώρο υπάρχει ένα ακόμα κυκλικό μνημείο, στους τοίχους του οποίου απεικονίζονται οι στρατηγικές κινήσεις που ακολούθησαν της απόβασης.
Δεν καταφέραμε να περιεγραστούμε με περισσότερη άνεση τον χώρο, καθώς η βροχή άρχισε να δυναμώνει και με το ζόρι προλάβαμε να φτάσουμε στις μοτοσικλέτες και να αναχωρήσουμε προς Blois, που απείχε περί τα 350χλμ. Η αποστολή μας είχε πραγματοποιηθεί, στο μεγαλύτερο ποσοστό της! Τώρα θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε την βροχή οδηγώντας ανατολικά, στον άξονα Caen - Argentan - Alencon - Le Mans - Blois. Επιλέξαμε να ακολουθήσουμε διαδρομές χωρίς διόδια, με αποτέλεσμα να οδηγούμε σε καταπράσινα τοπία και σε γεωργικές εκτάσεις με καλλιέργειες σιτηρών, ενώ ο δρόμος ήταν σε πολλή καλή κατάσταση και άνετος. Για καλή μας τύχη ανατολικότερα πηγαίναμε και απομακρυνόμασταν από τον ωκεανό, τόσο περισσότερο εξασθενούσε η βροχή.
Η κωμόπολη του Argentan, αποτέλεσε το σημείο για μια ολιγόλεπτη στάση για να φάμε κάποια κομμάτια πίτσας και να πιούμε καφεδάκια, σε μια πολλή συμπαθητική Boulangerie, δηλαδή φούρνος. Το Alencon και το Le Mans, τα περάσαμε σχεδόν περιφερειακά. Αξίζει να αναφέρω πως οι περισσότερες πόλεις διαθέτουν περιφερειακό δρόμο (μεγάλο ή μικρό) που φιλοξενεί πλήθος καταλυμάτων, τις περισσότερες φορές οικονομικά.
Στο Le Mans μας περίμενε μια μικρή έκπληξη: ο περιφερειακός δρόμος περνάει από την πασίγνωστη πίστα αγώνων MotoGP. Αρχικά δεν είχαμε σκοπό να την επισκεφτούμε, αλλά περνώντας μας τράβηξε την προσοχή ο ήχος αγωνιστικών μοτοσικλετών. Ο χώρος ήταν κλειστός, αλλά στην πίστα έκαναν προπόνηση. Βρήκαμε ένα σημείο που μπορούσες να έχεις μια οπτική επαφή με την πίστα και χαζέψαμε για κάμποση ώρα τις μηχανές, απολαμβάνοντας -ουσιαστικά- τον ήχο που έβγαζαν!
Κατά τις 7μμ πήραμε τον δρόμο για τα τελευταία 130χλμ μέχρι την Blois. Είχαμε κλείσει ξενοδοχείο (Balladins Hotel 47 ευρώ) στον περιφερειακό δρόμο της Blois για 2 βράδια, αφού θέλαμε την επομένη να την διαθέσουμε σε περίηγηση του ποταμού Λίγηρα. Ο δρόμος περνούσε από πεδιάδες αλλά το χρώμα του ήλιου που έδυε έδινε μια ιδιαίτερη ομορφιά! Φτάνοντας το ξενοδοχείο, διαπιστώσαμε πως ήταν κατασκευασμένο από κοντέινερ, αλλά το αποτέλεσμα ήταν πολύ συμπαθητικό. Τακτοποιήθηκαμε και αποφασίσαμε να φάμε στο Le Boucharie, μια αλυσίδα γαλλικών εστιατορίων, που ήταν σε κοντινή απόσταση. Δοκιμάσαμε κρέας και τοπικό κρασί. Ηταν εκπληκτικά!
Επιστρέφοντας στο δωμάτιο και πάλι τα μάτια μας ήταν κολλημένα στον ουρανό... πως θα ήταν άραγε η επόμενη ημέρα που θέλαμε να περιηγηθούμε σε μια από τις ομορφότερες περιοχές της χώρας, που διέθετε ταυτόχρονα αμέτρητα chateau...;;;
