Τα σκεπάσματα έπεσαν πολύ βαριά το συγκεκριμένο πρωινό και με το ζόρι καταφέραμε να σηκωθούμε ενώ το ρολόι είχε γράψει περασμένες 9πμ. Το προηγούμενο βράδυ είχαμε υπολογίσει τις μέρες που μας απέμεναν μέχρι την αναχώρησή μας από την Ancona, οπότε αποφασίσαμε πως θα ήταν προτιμότερο να σπάσουμε την διαδρομή για το Colmar σε 2 μέρες με μια ενδιάμεση στάση στην Chaumont, στην περιοχή της Campange Ardenne, που απείχε περί τα 380χλμ. Επιπλέον, σκεφτήκαμε πως θα ήταν καλό να προγραμματίσουμε λιγάκι τις διανυκτερεύσεις για να κλείσουμε καταλύματα. Είχε μπει πλεον Αύγουστος και τα πράγματα θα ήταν ζόρικα, όπως έδειχνα από μια πρώτη αναζήτηση στο διαδίκτυο. Ετσι είπαμε να κλείσουμε τις διανυκτερεύσεις για τις επόμενες 5 νύχτες, ουσιαστικά μέχρι και το Chamonix.
Ο καιρός πλέον ήταν με το μέρος μας. Η συννεφιά είχε αρχίσει να διαλύεται και την θέση της να παίρνει ο λαμπερός ήλιος. Μαζέψαμε τα πράγματά μας και κατά τις 10.30πμ ήμασταν ήδη στον δρόμο με κατεύθυνση την Orleans, χρησιμοποιώντας την εθνική οδό Ν152, άνευ διοδίων. Ο δρόμος ήταν πολύ καλός και άνετος. Βρισκόμενοι ουσιαστικά στην κοιλάδα του Loire, συναντούσαμε περιοχές με έντονη βλάστηση και μικρά χωριά αρκετά συμπαθητικά. Σε ένα από αυτά σταματήσαμε σε μια τοπική Bulangerie για να πάρουμε το πρωινό μας. Συνεχίζοντας συναντούσαμε πινακίδες που μας ενημέρωναν για την παρουσία chateau, αφού κοιτώντας τον χάρτη διαπίστωνες πως ουσιαστικά οδηγούσαμε παράλληλα στον Loire. Σε κάποια σημεία μάλιστα ήταν ορατός.
Περάσαμε την Orleans περιμετρικά, με οδηγούς τις πινακίδες για Sens / Troyes. Η περιοχή φαινόταν να είναι κυρίως αγροτική με μεγάλους σιτοβολώνες. Παντού μπορούσες να διακρίνεις τους κυλινδρικούς σωρούς από άχυρο, που σου θύμιζαν κομμάτια από παιδικό παιχνίδι. Το υψόμετρο δεν ξεπερνούσε τα 200μ, ενώ μια δροσούλα που επικρατούσε -παρά τον ήλιο- με έκανε να φορέσω το αντιανεμικό μπουφάν. "Φαντάσου να βρισκόμασταν και σε υψόμετρο τι κρύο θα είχε...", σκέφτηκα πολλές φορές.
Στην κωμόπολη Sens, συναντήσαμε ένα μεγάλο κατάστημα super market της σειρά U-market. Σκεφτήακμε πως θα ήταν καλό να προμηθευτούμε μερικά πράγματα για το γεύμα της ημέρας και για πρωινό της επόμενης, καθώς δεν θέλαμε να έχουμε άγχος για το φαγητό. Δυστυχώς τα οράρια των εστιατορίων και καταστημάτων με φαγητό, είναι πολύ ιδιαίτερα και έχουν να κάνουν και με την πόλη, όσο λιγότερο τουριστικό, τόσο νωρίτερα κλείνουν.
Μερικά χιλιόμετρα μετά την Sens, σχεδόν ταυτόχρονα προτείναμε ο ένας στον άλλο να κάνουμε μια στάση για καφεδάκι σε κάποιο parking της εθνικής. Δυστυχώς τα περισσότερα που συναντούσαμε ήταν στενά και σχεδόν πάνω στον δρόμο. Στο μικρό χωριό Malay-le-Petit, όμως, βρήκαμε τυχαία το ιδανικότερο μέρος. Μερικά μέτρα δεξιά του κεντρικού δρόμου, σε ένα σημείο με πολλά ψηλά δέντρα και ένα ρέμα, οι ντόπιοι είχαν δημιουργήσει ένα αυτοσχέδιο τραπεζάκι και σκαμπό από κορμούς δέντρων! Απολαύσαμε τον καφέ μας και συνεχίσαμε ανατολικότερα, μετά το ευχάριστο αυτό διάλειμμα.
Μερικά χιλιόμετρα παρακάτω αφήναμε την περιοχή της κεντρικής Γαλλίας και του Λίγηρα και μπαίναμε στην Βουργουνδία (Bourgogne) με κατεύθυνση την πόλη Troyes. Ο δρόμος συνέχιζε να διασχίζει πεδινές εκτάσεις και μικρά όμορφα χωριά, τα οποία διέθεταν επιβλητικές εκκλησίες και αββαεία. Την προσοχή μας τράβηξε η εκκλησία το χωριό Villemaur-sur-Vanne. Χωρίς να το πολυσκεφτούμε σταματήσαμε να την επισκεφτούμε και να την φωτογραφήσουμε. Το ιδιαίτερο της Eglise Saint Jacque ήταν το καμπαναριό, το οποίο ήταν ψηλό που κατέληγε σε κωνική στέγη και ήταν φτιαγμένο από πολλά μικρά κομμάτια ξύλου. Την ώρα που παρατηρούσαμε την επιβλητική εκκλησία, μια ηλικιωμένη κυρία πλησίασε τον Στράτο και κάτι του είπε στα γαλλικά. Σκεφτήκαμε πως ενδεχομένως ρωτούσε που θα μπορούσε να βρει τα κλειδιά, καθώς η εκκλησία ήταν κλειδωμένη και δεν υπήρχε πρόσβαση για το εσωτερικό της. Μετά από λίγα λεπτά μας προσκάλεσε να μπούμε στο εσωτερικό. Προφανώς αυτό που είχε ρωτήσει τον Στράτο ήταν ΑΝ επιθυμούσαμε να δούμε το εσωτερικό της εκκλησίας!
Μπήκαμε και το είδαμε και εγώ, σαν μια ένδειξη ευχαριστηρίου της είπα "C'est mangnifique!!!", οπότε η κυρία με ρωτάει αν γνωρίζω γαλλικά και της λέω "ελάχιστα". Με απλές λέξεις και με διάθεση επικοινωνίας, μας πληροφόρησε (τουλάχιστον από όσα κατάφερα να καταλάβω...) πως η εκκλησία χρονολογείται από τον 15ο αιώνα και η μοναδικότητά της -για τα γαλλικά δεδομένο- είναι το περίτεχνο τέμπλο της που χρονολογείται από εκείνη την εποχή! Αρχικά διέθετε χρώματα αλλά με τα χρόνια φθάρθηκε και ελάχιστα χρώματα παραμένουν σε 2 αγαλματίδια που θυμίζουν την παλιά εικόνα του. Την ευχαριστήσαμε θερμά για την βοήθειά της και αναχωρήσαμε προς Troyes.
Μερικά χιλιόμετρα πριν την Troyes συναντήσαμε τους πρώτους μεγάλους αμπελώνες της περιοχής. Οι σχηματισμοί των καλοφτιαγμένων και κλαδεμένων αμπελιών, σου έδειναν την εντύπωση πως είχαν φυτευτεί με χάρακα! Σε κοντινή απόσταση υπήρχε ένα όμορφο κτίριο όπου ενημέρωνε για την μάρκα της σαμπάνιας που παραγόταν από τα συγκεκριμένα αμπέλια! Βρισκόμασταν πάνω στον Δρόμο της Σαμπάνιας (Le Route de Champagne), που διασχίζει τόσο την περιοχή της Bourgogne, όσο και την γειτονική Champagne - Ardenne. Κατά μήκος της πορείας μας, μικρές πινακίδες μας ενημέρωναν πως βρισκόμασταν στην συγκεκριμένη διαδρομή, ενώ συνεχίζοντας συναντούσαμε ολοένα και περισσότερους αμπελώνες, μικρότερους ή μεγαλύτερους. Το τοπίο ήταν μοναδικό!!!
Την Troyes την περάσαμε περιφερειακά και βγήκαμε σε 2 εξόδους για να βρούμε πρατήριο για ανεφοδιασμό. Γενικά η εθνική που ακολουθούσαμε δεν είχε πάρα πολλές επιλογές, ιδίως για εμάς που δεν θέλαμε τους αυτόματους πωλητές μετά την περιπέτειά μας στο Castellane, για την οποία δεν είχε ακόμα ξεκαθαρίσει το τοπίο για το είχε συμβεί τελικά.
Σε λίγα χιλιόμετρα ο δρόμος έμπαινε σε ένα ακόμα εθνικό πάρκο, το Parc de la Foret d'Orient. Πανύψηλα δέντρα και απο τις δυο πλευρές του δρόμου, τόσο πυκνά που ελάχιστα μπορούσες να δεις τι γινόταν πιο μέσα. Το πάρκο διαθέτει 2 λίμνες και κάθετοι δρόμοι που ξεκινούν από την εθνική οδό, εισέρχονται μέσα σε αυτό. Δυστυχώς εμείς, έπρεπε να συνεχίσουμε προς Chaumont, που απείχε περί τα 95χλμ.
Περίπου 40χλμ. πριν τον τελικό προορισμό για την συγκεκριμένη ημέρα, βρεθήκαμε στο μικρό χωριό Bar-sur-Aube, που είναι χτισμένο στις όχθες του μικρού ήρεμου ποταμού Aube. Βρεθήκαμε την τοξοτή πέτρινα γέφυρα, κοντά στην οποία τα παραδοσιακά γραφικά σπίτια, με τις πολύχρονες ζαρντινιέρες είναι χτισμένα ακριβώς πάνω στο ποτάμι. Το σημείο μας τράβηξε σαν μαγνήτης και δεν χάσαμε την ευκαιρία για μια ολιγόλεπτη στάση για να απολαύσουμε την μαγευτική θέα.
Την είσοδό μας στο Chaumont σηματοδότησε το πέτρινο υδραγωγείο με τις πολλαπλές καμάρες. Εχοντας ως οδηγό το GPS, καθευνθήκαμε προς το ξενοδοχείο που βρισκόταν στο δρόμο προς την Langres. Το ξενοδοχείο The Grand Val (64 euro) ήταν ότι πιο οικονομικό στην περιοχή, που ήταν διαθέσιμο... Ηταν αρκετά ικανοποιητικό, αν και η κεντρική είσοδος δεν σου γέμιζε το μάτι. Τακτοποιήθηκαμε στο δωμάτιο και ετοιμάσαμε το γεύμα μας... Δεν κάναμε κάποια βόλτα στην πόλη, καθώς από το λίγο που την είδαμε περνώντας δεν μας τράβηξε κάτι την προσοχή. Σε κάθε περίπτωση, την επόμενη θέλαμε να ξεκινήσουμε σχετικά νωρίς και νιώθαμε αρκετά κουρασμένοι...
Η συγκεκριμένη μέρα, ήταν μια μέρα μετάβασης από την κεντρική Γαλλία προς τα ανατολικά σύνορα. Δεν είχα στο μυαλό μου πως θα ήταν ενδιαφέρουσα... εντούτοις είδαμε όμορφα τοπία, χωριά και φυσικό τοπίο!
