Η σημερινή μέρα ήταν μια που την αναμέναμε από την αρχή του ταξιδιού μας. Βρισκόμενοι πλέον στην κεντρική Γαλλία, ένα πολύ γνωστό αξιοθέατο αποτελούσε η κοιλάδα του ποταμού Λίγηρα ή Loire στα γαλλικά. Ξυπνήσαμε το πρωί με την ελπίδα να μην επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις του καιρού. Δυστυχώς όμως, ο καιρός ήταν βροχερός. Αποφασίσαμε λοιπόν να περιμένουμε να επισκεφτούμε αρχικά την Blois και στην συνέχεια -ανάλογα με τις διαθέσεις του καιρού- να ξεκινήσουμε μια μικρή βόλτα στην ευρύτερη περιοχή.
Το Blois είναι μια από τις πιο γνωστές πόλης του Λίγηρα και αποτελεί τον πιο συχνό πόλο έλξης των τουριστών, εξαιτίας της θέσης της, καθώς ενδείκνυται για εξορμήσεις στην περιοχή. Η πόλη αποτέλεσε σπουδαίο διοικητικό και θρησκευτικό κέντρο στο παρελθόν. Κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο του, ακολουθώντας την παραποτάμια διαδρομή με θέα τον ποταμό. Σημείο αναφοράς για να ξεκινήσουμε πεζοί την περιήγησή μας στο πλακόστρωτο κέντρο του, ήταν η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (Eglise de Saint Nicolas). Η επιβλητική αυτή εκκλησία είναι χτισμένη σε γοτθικό στυλ και εντυπωσιάζει τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά. Την επισκεφτήκαμε και διαπιστώσαμε πως φιλοξενεί και ένα άγαλμα της Ιωάννας της Λωραίνης.
Σε κοντινή απόσταση φτάσαμε στο Chateau Royal de Blois. Το συγκεκριμένο κτίριο αποτελεί το στολίδι της πόλης, καθώς συνδυάζει τα πολλά στοιχεία της γαλλικής αρχιτεκτονικής. Πέρα από αυτό, για περισσότερα από 100 χρόνια ήταν η αγαπημένη κατοικία του βασιλιά. Από το συγκεκριμένο κτίριο πέρασαν πολλοί βασιλείς, ενώ κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης μετατράπηκε σε στρατώνα. Αφού χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό μνημείο, πραγματοποιήθηκαν έργα αναστήλωσης και συντήρησης, ενώ σήμερα είναι επισκέψιμο. Συγκεντρώνει πολύ κόσμο, ακόμα και την ημέρα που βρεθήκαμε και εμείς εκεί και έβρεχε. Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και κάναμε μια βόλτα στους γραφικούς πεζόδρομους της γύρω περιοχής. Βρήκαμε ένα μικρό γουστόζικο καφέ και καθίσαμε να σταματήσει η βροχή, που εντωμεταξύ είχε αρχίσει να πέφτει πιο έντονη! Μετά από καμιά ωρίτσα ο καιρός μας έκανε το χατήρι και έδειξε τα πρώτα σημάδια βελτίωσης, αποτελώντας το ΟΚ για να ξεκινήσουμε την μονοήμερη βόλτα μας.
Η καταπράσινη περιοχή της κοιλάδας του Λίγηρα, εκτός από την φυσική ομορφιά που διαθέτει, φιλοξενεί τα περισσότερα chateau της χώρας. Η λέξη "chateau" μεταφράζεται ως "κάστρο". Επί της ουσίας όμως πρόκειται για περιφραγμένες εκτάσεις -ιδιωτικές- που περιέχουν μεγάλο οίκημα με βοηθητικούς χώρους και κήπους, που μπορεί να είναι από κάποια έπαυλη μέχρι μικρό παλάτι. Φυσικά έχει να κάνει με το ποιοί ήταν και είναι οι ιδιοκτήτες του. Τα συγκεκριμένα της περιοχής του Λίγηρα, αν θέλαμε να κάνουμε ένα διαχωρισμό, θα μπορούσαμε πούμε πως είναι αυτά που ανήκουν σε βασιλικές οικογένειες και μέλη τους και αυτά που ανήκουν σε ιδιώτες, φυσικά πλουσίους. Επίσης, μια άλλη ταξινόμηση θα μπορούσε να είναι γεωγραφική: αυτά του ποταμού και αυτά που βρίσκονται πιο μακρυά από αυτόν. Ο αριθμός των chateau ξεπερνά τα 200. Κάποια από αυτά είναι επισκέψιμα και κάποια όχι. Κάποια από αυτά είναι περισσότερο συντηρημένα. Αλλα πάλι είναι αναγνωρισμένα από την UNESCO. Στην πλειοψηφία τους, αν όχι όλα, τα επισκέψιμα διαθέτουν εισιτήριο και με μια πρόχειρη ματιά που ρίξαμε στο διαδίκτυο, ξεπερνά τα 10 ευρώ. Η τιμή μεταβάλλεται ανάλογα με την με την ηλικία των επισκεπτών και ενδεχομένως κάποιες ειδικές ομάδες. Σε κάθε περίπτωση, όταν υπάρχει εισιτήριο εισόδου, δεν είναι εφικτό να το δεις, λόγω της πυκνής βλάστησης και του τοίχου που τα περιβάλλει.
Ακολουθώντας την παραποτάμια διαδρομή, με θέα τον Loire, διασχίσαμε τμήματα με έντονη βλάστηση και πυκνά ξυλά δέντρα! Το τοπίο ήταν απίστευτο και χαιρόσουν να οδηγείς μέσα σε αυτά. Αποφασίσαμε το πρώτο chateau που θα επισκεφτόμασταν να ήταν το Chateau de Chaumont sur Loire. Φτάνοντας βρεθήκαμε στα εκδοτήρια εισιτηρίων (12 ευρώ). Αποφασίσαμε να το επισκεφτούμε.
Το Chateau de Chaumont άνηκε τον 10ο αίωνα στον Κόντη του Blois. To 15o αιώνα πέρασε στην δικαιοδοσία της οικογένειας Chaumont, η οποία το ανακαίνισε με το στυλ της εποχής. Η σημερινή του μορφή χρονολογείται από το 1510. Με το εισητήριο εισόδου επισκεφτήκαμε το εσωτερικό του οικήματος, το οποίο δίεθετε κάποιες διακοσμημένες αίθουσες με έπιπλα εποχής, κάποιες εκθέσεις φωτογραφίας αλλά και αρκετές αίθουσες χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το σίγουρο είναι πως το κτίριο προσέφερε ωραία θέα στον ποταμό.
Περισσότερο ενδιαφέρον είχαν - ενδεχομένως - οι στάβλοι του chateau. Ηταν πολύ καλά συντηρημένοι και προσφέραν μια πολλή καλή εικόνα για το πως θα ήταν στο παρελθόν, όταν ήταν ενεργοί. Διέθεταν τον εξοπλισμό για την φροντίδα των αλόγων και την συντήρηση των αμαξών, κάποιες από τις οποίες υπήρχαν ως εκθέματα. Τέλος οι κήποι του είναι από τους πιο διάσημους της περιοχής, καθώς διαθέτουν πλήθος και διαφόρων ειδών δέντρα και λουλούδια, ενώ κάθε χρόνο πραγματοποιείται φεστιβάλ κηπουρικής και ανθοκομίας, όπου κάθε συμμετέχοντας μπορεί να διακοσμήσει, κατά βούληση, ένα μέρος του κήπου!
Η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε... Δεν μπορώ να πω πως ήμουν ικανοποιημένος με αυτό που είδα. Ισως να είχα επηρεαστεί από το γεγονός πως περίμενα περισσότερα. Εν πάση περιπτώσει, αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο για Amboise, πιστεύοντας πως εκεί θα είχαμε την ευκαιρία να δούμε το chateau, χωρίς να χρειαστεί να εισέλθουμε στο εσωτερικό του. Πλέον, εκτός από το γεγονός πως τα εισιτήρια ήταν σχετικά ακριβά για το καθένα, δεν είχαμε και πολύ χρόνο στην διάθεσή μας.
Το χωριό του Amboise βρίσκεται χτισμένο στις όχθες του ποταμού. Διατηρεί ένα πολύ συμπαθητικό παραδοσιακό χαρακτήρα και για τον λόγο αυτό αποτελεί πόλο έλξης πολλών τουριστών αλλά και ντόπιων. Διαθέτει γέφυρα μέσω της οποίας μπορείς να περάσεις στην απέναντι όχθη του Loire. To Chateau Royal d'Amboise βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου, εντός του χωριού. Από κάποιες φωτογραφίες που είδαμε σε έναν τουριστικό οδηγό, θεωρήσαμε πως δεν είχε μεγάλες διαφορές από το Chaumont, οπότε και προτιμήσαμε να προχωρήσουμε στο επόμενο, που ήταν χτισμένο "μέσα" στον ποταμό Ser! Ξεκινήσαμε λοιπόν για το Chateau Chenonceau.
Η διαδρομή -για μια ακόμη φορά- διέσχιζε απίστευτης βλάστησης περιοχές. Μικρότεροι δρόμοι έτεμναν κάθετα τον κεντρικό δρόμο που χανόντουσαν μέσα στο δάσος. Μετά από μερικά χιλιόμετρα φτάσαμε στο εκδοτήριο του Chenonceau. Στο βάθος του δρόμου που σχημάτιζαν πανήψυλα στοιχισμένα δέντρα, μόλις διακρινόταν το λευκό επιβλητικό κτίριο! Μια αεροφωτογραφία του Chateau, δίπλα στην είσοδο, δεν μας άφησε και πολλά περιθώρια για σκέψεις. Το ωράριο λειτουργίας τελείωνε μετά από 1 ώρα και 30 λεπτά. Θεωρήσαμε πως μας έφτανε για να το επισκεφτούμε!
Το Chateau Chenonceau βρίσκεται χτισμένο στις όχθες του ποταμού Ser, νότια του Loire. To αναγεννησιακό παλάτι ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1513. Είναι γνωστό ως "Κάστρο των Κυριών", καθώς οργανώθηκε, ανακαινίσθηκε και διακοσμήθηκε διαδοχικά από διάσημες γυναίκες της εποχής. Το βασικό αρχιτεκτονικό γνώρισμα είναι η Μεγάλη Στοά (Grande Galerie), η οποία εκτείνεται πάνω από τα νερά του ποταμού, δημιουργώντας ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Το εσωτερικό του είναι πολύ όμορφα συντηρημένο, από τα υπνοδωμάτια μέχρι τις κουζίνες, οι οποίες μάλιστα μας έκλεψαν τις εντυπώσεις. Στον εξωτερικό χώρο 2 μεγάλοι κήποι συμπληρώνουν το όμορφο τοπίο, ενώ η πυκνή αποτελεί ένα ακόμα στοιχείο συμπληρώνει τα κτίρια. Πραγματικά νιώσαμε πολύ τυχεροί που είχαμε την ευκαιρία να το επισκεφτούμε!!! Αναχωρήσαμε σχεδόν στο τέλος του ωραρίου, αποτελώντας -τελικά- το τελευταίο chateau που είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε στην κοιλάδα του Λίγηρα.
Η ώρα είχε φτάσει 8.30μμ όταν πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο μας που απείχε περί τα 40χλμ. Για μια ακόμη φορά διασχίσαμε όμορφα τοπία με πλούσια και πυκνή βλάστηση. Το τελευταίο φως του ήλιου έδινε έναν όμορφο τόνο στον ποταμό Λίγηρα, στα τελευταία χιλιόμετρα που διανύαμε δίπλα του. Πραγματικά αυτό το μέρος της Γαλλίας είναι από τα ομορφότερα!
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και πήγαμε να φάμε σε ένα κοντινό μπεργκεράδικο. Την επόμενη μέρα θα ξεκινούσε η πορεία μας προς ανατολικά, κοντά στα σύνορα με την Γερμανία και την Ελβετία. Το ταξίδι δεν σταματούσε να αποκτά ολοένα περισσότερο ενδιαφέρον..
