1 Αυγούστου 2006:Η ώρα έχει περάσει τις 9πμ., ενώ καθόμαστε και πίνουμε ένα καφεδάκι στην είσοδο του ξενοδοχείου. Θέλουμε να αποφύγουμε την παραλιακή διαδρομή καθώς σε αυτή είναι αδύνατο να κινηθούμε με άνεση και σβέλτους ρυθμούς. Τελικά είναι σοβαρό το μειονέκτημα της συγκεκριμένης εποχής για επίσκεψη στις χώρες αυτές. Δυστυχώς, οι Ισπανοί μπορεί να έχουν φτιάξει την παραλιακή autopista, αλλά ο παλιός εθνικός δρόμος έχει απομείνει στην μοίρα του, ενώ οι παραλιακές πόλεις αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς. Από την άλλη τα διόδια δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα, γεγονός που κάνει απαγορευτική την κίνηση στους αυτοκινητόδρομους. Το αποτέλεσμα είναι Ισπανοί και ξένοι να συνωστίζονται στις παραλιακές οδούς... μαζί τους και εμείς που δεν έχουμε, όμως καμιά διάθεση χάσιμο χρόνου.
Κατά τις 10 παρά ξεκινάμε αφού πρώτα ταΐσουμε τα «άλογά» μας στο βενζινάδικο που βρίσκεται μερικά μέτρα παρακάτω προς 1,10ευρώ/λίτρο. Αφήνουμε το ξενοδοχείο. Νομίζω πως είναι μια καλή λύση για κάποιον που θέλει να επισκεφτεί την Βαρκελώνη με δικό του μεταφορικό μέσο και κυρίως μοτοσικλέτα. Το μειονέκτημά του είναι η απόσταση από την πόλη.
Ακολουθούμε τις οδηγίες του GPS. Μας βγάζει σε έναν δρόμο που οδηγεί στον Tarragona. Τελικά, διαπιστώνω πως υπάρχει πρόβλημα στην Ισπανία με την σήμανση των δρόμων. Και όταν λέω σήμανση, εννοώ την σήμανση των νούμερων των οδικών αρτηριών. Δεν μπορώ να καταλάβω αν βρισκόμαστε σε autopista ή autovia. Στον χάρτη βλέπω τους δρόμους και τους κωδικούς τους, αλλά στην πραγματικότητα καταλαβαίνω πως είμαι σε αυτοκινητόδρομο όταν βρίσκομαι, ξαφνικά στην πινακίδα για διόδια, χωρίς να έχω άλλη επιλογή. Έτσι και σήμερα, τελικά αποφάσισα να κινηθούμε για λίγο στον αυτοκινητόδρομο, μέχρι κάποια έξοδο, από την οποία και μετά θα ακολουθήσουμε κάποιον δευτερεύον δρόμο... για εθνικό δίκτυο δεν τίθεται θέμα, όπως προαναφέρθηκα.
Συνεχίζουμε, λοιπόν, και στην έξοδο για Villafranca del Panedes, βγαίνουμε, ενώ πιο πριν έχω πληρώσει 3,1ευρώ για μια μικρή διαδρομή. Από ότι φαίνεται είναι ακριβά τα διόδια στην Ισπανία. Ακολουθώ την διαδρομή για Tarragona (Ν340). Ένας δρόμος στενός μεν, αλλά όχι το χάλι του παραλιακού από άποψη κίνησης. Το μειονέκτημα είναι τα πολλά φορτηγά που μας κάνουν την ζωή δύσκολη. Μόλις περνάμε την Tarragona, ακολουθούμε πινακίδες για Valencia πλέον.
Κατευθυνόμαστε προς το χωριό που ονομάζεται Falset και για καλή μου τύχη, μόλις λίγα χιλιόμετρα παρακάτω εμφανίζεται πινακίδα με κατεύθυνση για το συγκεκριμένο χωριό και Alcaniz. Ακολουθώ την πορεία των πινακίδων και μπαίνω στο δρόμο Ν420, που αλλάζει την διάθεση αμέσως! Δρόμος καλής ποιότητας, με πολύ ωραίες στροφές, ελάχιστη κίνηση, καθόλου φορτηγά! Το καλύτερο είναι τα ατελείωτα πεύκα κατά μήκος της διαδρομής που θυμίζουν βόρεια Εύβοια!!! Ευθύς αμέσως, αλλάζουν όλα τα σχέδια μας για το ταξίδι, καθώς στις επόμενες διαδρομές θα επιλέγουμε αυτού του είδους τους δρόμους.
Περνάμε καταπληκτικά χωριουδάκια με σπίτια στα χρώματα της γης και όλα με κεραμιδοσκεπές. Κάποια από αυτά έχουν πύργους να δεσπόζουν σε κάποια σημεία τους και άλλα να βρίσκονται σε υπέροχες τοποθεσίες με πανοραμική θέα. Φτάνοντας στο χωριό Falset, έχουμε πει να κάνουμε στάση για καφεδάκι. Κινούμαστε πάνω στον κεντρικό δρόμο και λέμε να σταματήσουμε σε ένα από τα καφενεία –bar όπως τα ονομάζουν οι ντόπιοι- που θυμίζουν αντίστοιχα ελληνικά. Καθόμαστε σε ένα καφενείο παρέα με τους συμπαθητικούς φωνακλάδες χωριανούς.
Μετά από καμιά ώρα, αναχωρούμε με επόμενη στάση το χωριό Morella στην διαδρομή Alcaniz – Castellon. Η διαδρομή συνεχίζει να είναι πανέμορφη. Σε κάποιο μάλιστα σημείο, - για 30χλμ.- ο δρόμος γίνεται πολύ στενός και πολλά στροφιλίκια μέσα σε ένα πυκνό πευκοδάσος. Μόλις φτάνουμε στον Ν232 και έχοντας περάσει τον 1ο μεσημβρινό (υπάρχει σχετική σήμανση), ο δρόμος φαρδαίνει. Ανεβάζουμε ρυθμό και διάθεση και κατευθυνόμαστε στο Morella. Το χωριό βρίσκεται 2-3χλμ. έξω από το οδικό δίκτυο στο οποίο κινούμαστε.
Μόλις το αντικρίζουμε από μακριά μένουμε έκθαμβοι!!! Βρίσκεται σκαρφαλωμένο σε έναν βράχο, κυκλωμένο από καλοσυντηρημένα τείχη, με μια επιβλητική πύλη και ένα μικρό φρούριο να στέκεται στο υψηλότερο σημείο του!!! Πλησιάζουμε και κάποια στιγμή ο ένας χάνεται από τον άλλον... απορροφημένοι από την θέα. Κάποια στιγμή συναντιόμαστε ξανά και μπαίνουμε κάνοντας μερικά μέτρα μετά την πύλη για να βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες ενώ μια πινακίδα μας προειδοποιεί πως απαγορεύονται οι λήψεις.
Συνεχίζουμε. Ο δρόμος εναλλάσσεται σε φαρδιά και στενά τμήματα, ανηφορικά και κατηφορικά. Κάποια στιγμή περνάμε μέσα από υπέροχο δάσος από βελανιδιές! Δεν έχω ξαναδεί τόσες βελανιδιές μαζί! Στο χωριό Vallavina σταματάμε για φαγητό, σε ένα κλασικό ισπανικό "ταβερνοειδές". Όχι κάτι το εντυπωσιακό, αν και της Πλουμιστής της αρέσει. Τρώμε μια ομελέτα και μπακαλιάρο και την κάνουμε. Αξίζει να σημειώσω πως το μαγαζί επικοινωνεί με έναν προθάλαμο που οδηγεί στο εσωτερικό ενός καθολικού ναού, αρκετά εντυπωσιακού. Από φωτογραφίες που υπάρχουν στο εστιατόριο, γίνεται αντιληπτό πως η εκκλησία έχει μεγάλη ιστορία.
Οδηγούμε ακολουθώντας την διαδρομή για Castello μέχρι την διασταύρωση για Sant Mateu και εν συνεχεία για Valencia. Μέχρι το Castello όλα καλά και χαλαρά. Μετά συναντούμε πάλι κίνηση σε σημείο να αναγκαστούμε να κινηθούμε στην βοηθητική ακολουθώντας κάτι Ισπανούς μοτοσικλετιστές. Κάποια στιγμή αφήνουμε την εθνική και κινούμαστε σε ένα δευτερεύον δρόμο, με λιγότερη κίνηση μέχρι το σημείο που ξαναμπαίνουμε στην autovia που οδηγεί στην πόλη, περνώντας μπροστά από την πανεπιστημιούπολη.
Αποφασίζουμε να ρωτήσουμε σε μια πανσιόν, που αναφέρει καλά πράγματα ένας οδηγός. Βάζω την διεύθυνση της στο GPS και 6χλμ. μετά με οδηγεί μπροστά από την πανσιόν στην πλατεία Mercado, στο κέντρο της πόλης. Μετά από μια αναζήτηση στην περιοχή βρίσκουμε δωμάτιο στο συμπαθητικό Hostel El Rincon (Carda, 11): δίκλινο δωμάτιο με μπάνιο, air-condition και κλειστό πάρκινγκ για τις μηχανές προς 28 ευρώ. Ανεβάζουμε τα πράγματα στο δωμάτιο μετά από τα χαρτιά που ετοιμάστηκαν. Δεν λέει και πολλά, αλλά και εμείς το θέλουμε μόνο για έναν άνετο ύπνο...
Κάνω ένα μπανάκι και βγαίνουμε μια βολτούλα για καφεδάκι, για να πάρουμε μια γεύση από την πόλη. Οι πρώτες εντυπώσεις είναι θετικές και μάλιστα το σημαντικότερο είναι πως όλα τα αξιοθέατα είναι κοντά μας. Επισκεπτόμαστε, αρχικά, την Plaza del Ayntamento και λίγο παρακάτω σε μια μικρή πλατεία που την σκεπάζουν πλατάνια, με το ντεκόρ ενός σιντριβανιού πίνουμε καφεδάκι και μπυρίτσα. Όταν τελειώνουμε, κινούμαστε βόρεια και φτάνουμε στον καθεδρικό ναό της πόλης ακολουθώντας στενά σοκάκια γεμάτα καταστήματα που είναι κλειστά αυτή την ώρα.
Στην πλατεία υπάρχει νυχτερινή ζωή. Η Valencia είναι φοιτητούπολη, γεγονός που αποτελεί παράγοντα ανάπτυξης και εξέλιξης της νυχτερινής ζωής. Επισκεπτόμαστε μια ταβέρνα στην οποία σερβίρεται μπίρα, κρασί και tapas. Το εντυπωσιακό είναι η βιτρίνα που υπάρχει εκεί, από την οποία μπορείς να διαλέξεις και να πάρεις μόνος tapas της αρεσκείας σου. Οι επιλογές μας αποδεικνύονται πολύ νόστιμες!
Η ώρα πλησιάζει 12πμ. οπότε παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Η βόλτα μας δίνει την δυνατότητα να δούμε κάποια κτίρια όμορφα φωταγωγημένα. Θα κάνουμε, αναλυτική βολτούλα αύριο...