6 Αυγούστου 2006:Η χθεσινή μέρα δεν ήταν κουραστική, με αποτέλεσμα σήμερα να είμαστε ξεκούραστοι.Το γεγονός αυτό μας κάνει να αλλάξουμε τα αρχικά μας σχέδια για διανυκτέρευση στην Ronda και να φτάσουμε μέχρι το λιμάνι της Algeciras, που απέχει περίπου 300χλμ. από την Cordoba. Θεωρούμε πως με τον τρόπο αυτό, θα περάσουμε νωρίς στο Μαρόκο και θα έχουμε όλη την ημέρα, ώστε να φτάσουμε στην Fes.
Αναχωρούμε, λοιπόν, με κατεύθυνση την Sevilla και τον εθνικό δρόμο NIV. Έχοντας διανύσει λιγότερο από 20χλμ. στρίβουμε για Lucena ακολουθώντας, πλέον, τον επαρχιακό δρόμο Ν331. Ο δρόμος είναι εύκολος, με μέτρια κατάσταση οδοστρώματος και άνετες στροφές. Πλησιάζοντας, μάλιστα, στην Lucena, κινούμαστε σε ένα καινούργιο κομμάτι του δικτύου φαρδύτερο και χωρίς στροφές. Νοτιότερα συναντούμε λιγότερη βλάστηση. Βρίσκουμε ελαιώνες αλλά μικρότερης έκτασης. Συνεχίζοντας στον Ν331, μετά την Lucena, κατευθυνόμαστε προς Antequera και μετά από 45χλμ. κινούμαστε στον εθνικό δρόμο Α92, τον οποίο και ακολουθούμε για 3χλμ. με κατεύθυνση την Sevilla. Αφήνουμε τον A92 και παίρνουμε τον επαρχιακό 382 μέχρι το χωριό Campillos. Εν συνεχεία τον 357 για Ronda - Alora.Η βλάστηση είναι ελάχιστη και το τοπίο ξερό, μια πρόγευση για το Μαρόκο! Σε λίγα χιλιόμετρα συναντούμε μια λίμνη και τον κόμβο για Teda και Ronda. Ακολουθούμε τον δευτερεύων επαρχιακό δρόμο 367 για μερικά χιλιόμετρα. Πρόκειται για έναν στενό δρόμο, χωρίς διαγράμμιση, κακή κατάσταση οδοστρώματος, που όμως μετά το πρώτο χωριό -μετά από μερικά χιλιόμετρα- η κατάστασή του καλυτερεύει και οδηγούμε χωρίς προβλήματα.
Νωρίς το μεσημέρι, φτάνουμε στην όμορφη και γραφική Ronda. Την ύπαρξη της έχουμε εντοπίσει τυχαία σε έναν τουριστικό οδηγό, και μια καταπληκτική φωτογραφία που απεικονίζει το κεντρικό αξιοθέατό της, την πανύψηλη πέτρινη γέφυρα! Αράζουμε τις μηχανές και πάμε στο τουριστικό περίπτερο πληροφοριών -πράγμα που κάνουμε κάθε φορά που φτάνουμε σε μια πόλη. Παίρνουμε πληροφορίες για τα βασικά αξιοθέατα και έναν χάρτη της πόλης. Η Ronda είναι γνωστή για 2 πράγματα: την πανύψηλη πέτρινη γέφυρα που ενώνει τα 2 μέρη της πόλης και την arena της, που λειτουργεί και ως μουσείο. Αποτελεί γνωστό τουριστικό θέρετρο, καθώς διατηρεί την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του, ενώ η θέση της προσφέρει καταπληκτική πανοραμική θέα της ευρύτερης περιοχής. Ξεκινούμε να επισκεφτούμε την γέφυρα και τα στενά σοκάκια της, θυμίζοντάς μας αντίστοιχα ελληνικών νησιών. Κάνουμε μια στάση για να πιούμε κάτι καθώς η ζέστη είναι αρκετή. Μετά από αρκετή ώρα, επιστρέφουμε στο σημείο που έχουμε παρκάρει τις μοτοσικλέτες μας και που βρίσκεται η Arena - Plaza de Toros de Ronda.
Μέχρι τώρα δεν έχουμε την ευκαιρία να δούμε μια ταυρομαχία, οπότε θεωρούμε πως είναι μια καλή ευκαιρία να επισκεφτούμε, τουλάχιστον, τους χώρους μιας Arena. Βγάζουμε ένα εισιτήριο 5 ευρώ/άτομο και περιπλανίομαστε στην κεντρική αρένα, τους στάβλους των ταύρων και των αλόγων, τους χώρους εκπαίδευσης των αλόγων αλλά και των ταυρομάχων. Επισκεπτόμαστε, επίσης, το μουσείο όπου περιέχει πληροφορίες για την ιστορία της ταυρομαχίας -που ξεκινάει από τους Αρχαίους Κρήτες-, φωτογραφικό υλικό από ταυρομαχίες και γνωστούς ταυρομάχους, στολές και αξεσουάρ των ταυρομάχων. Πραγματικά ενδιαφέρον!
Αργά το μεσημέρι αφήνουμε την όμορφη Ronda και κινούμενοι στον επαρχιακό δρόμο 369 κατευθυνόμαστε προς την Algeciras. Η διαδρομή περνάει μέσα από τα βουνά, προσφέροντας σε πολλά σημεία της καταπληκτική πανοραμική θέα! Η κατάσταση του δρόμου είναι καλή, το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι η βενζίνη. Κάνουμε το λάθος και δεν φουλάρουμε στην Ronda με αποτέλεσμα να κινδυνεύουμε να μείνουμε από καύσιμα. Ευτυχώς, στο χωριό Gaucin βρίσκουμε βενζινάδικο. Με την ευκαιρία σταματάμε και για ένα καφεδάκι, σε μια καφετέρια με καταπληκτική θέα. Από κει και πέρα ο δρόμος γίνεται λίγο στενότερος και με περισσότερες στροφές, με αποτέλεσμα να μας κουράσει λίγο μέχρι να βγούμε στον Ε15 που οδηγεί στην Algeciras.
Οδηγούμε στον Ε15 και απέχοντας λιγότερο από 10χλμ. από το λιμάνι, όταν συναντούμε τις πρώτες αραβικές (μαροκινές) επιγραφές στην σήμανση! Μόλις μπαίνουμε στην πόλη, ακολουθούμε τις πινακίδες για το λιμάνι και σύντομα φτάνουμε κοντά στην προβλήτα. Εκεί συναντούμε τουριστικά γραφεία που πουλάνε εισιτήρια για Tangier και Ceuta και είναι ανοιχτά παρά ότι η ώρα είναι περασμένη. Τελικά βγάζουμε εισιτήρια για Algeciras - Ceuta προς 95 ευρώ μοτοσικλέτα+οδηγός και επιστροφή με ανοιχτή ημερομηνία. Τα πλοία φεύγουν περίπου κάθε μια ώρα και το ταξίδι διαρκεί περίπου 30-40 λεπτά. Η Ceuta είναι ισπανική πόλη, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στην αφρικανική ήπειρο. Εν συνεχεία αναζητούμε μοτέλ, για να καταλήξουμε μετά από αρκετό ψάξιμο στο Hostal Residencia Algeciras (Plaza General Marti Barroso,4) -τιμή δίκλινου 40ευρώ-, ιδιοκτησίας ενός Μαροκινού. Βρίσκεται σε ένα μέρος που σου δίνει την εντύπωση κακόφημης περιοχής, αλλά μόνο 5 λεπτά από το λιμάνι. Το θετικό είναι πως το μοτέλ είναι καθαρό και μπορείς να παρκάρεις την μοτοσικλέτα στην πλατεία που βρίσκεται ακριβώς μπροστά στην ρεσεψιόν, η οποία μένει ανοιχτή όλο το βράδυ.
Γενικότερα η πόλη και ειδικότερα η περιοχή του λιμανιού μου δίνει μια μίζερη εικόνα. Οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής είναι μαροκινοί μετανάστες. Η πόλη δεν έχει ένα χαρακτήρα ή κάποιο αξιοθέατο, καθώς, ουσιαστικά, αποτελεί το σημείο περάσματος από την Ισπανία στο Μαρόκο και τίποτα περισσότερο.
Ξεφορτώνουμε τις αποσκευές, ενώ τα παιδάκια του ιδιοκτήτη μας κοιτάνε όλο απορία και θαυμασμό! Η μικρή κόρη του, μάλιστα, τραβάει από το χέρι τον πατέρα της να την ανεβάσει στην μηχανή και εμείς δεν της χαλάμε χατίρι!!! Αφήνουμε τα πράγματά μας και βγαίνουμε μια βόλτα στο λιμάνι να βρούμε ένα ίντερνετ καφέ, ώστε να κάνουμε μια κράτηση σε ξενοδοχείο στην Fes (Μαρόκο) προκειμένου να είμαστε σίγουροι πως θα βρούμε δωμάτιο αύριο. Μετά σε έναν πεζόδρομο, παράλληλο με την παραλιακή οδό, βρίσκουμε ένα πολύ συμπαθητικό μπαράκι με tapas, που γίνεται χαμός. Θα χρειαστούμε πάνω από 30 λεπτά για να βρούμε τραπέζι. Παρόλα αυτά, άξιζε τον κόπο και είναι το μοναδικό αξιόλογο πράγμα που είδα στην Algeciras.
Το θέμα συζήτησης είναι η αυριανή μέρα... Τι θα συναντήσουμε περνώντας για πρώτη φορά στην αφρικανική ήπειρο, σε διαφορετικό πολιτισμό και κουλτούρα;;; Η αναμονή και ανυπομονησία για το άγνωστο κάνει βαρετή την παραμονή μου στην πόλη...