4 Αυγούστου 2006:Το ξυπνητήρι του κινητού της Πλουμιστής χτυπάει ατις 6πμ. Ακόμα δεν έχει ξημερώσει και νιώθω λίγη ψύχρα. Παρόλα αυτά, αναλογιζόμενος την ζέστη που έχω φάει τις τελευταίες μέρες, δεν με ενοχλεί καθόλου. Ντυνόμαστε στα γρήγορα και πριν τις 6.30πμ. βρισκόμαστε στον δρόμο. Ακολουθώντας τις οδηγίες του ρεσεψιονίστα και τον χάρτη που μας έχει δώσει φτάνουμε στην κεντρική πύλη ενός χώρου που μοιάζει με τεράστιο πάρκο, έχοντας διανύσει μια πορεία 30 λεπτών.
Προχωρώντας στην ανηφορική διαδρομή φτάνουμε σε ένα κτίριο. Κάποια άτομα περιμένουν μπροστά στην κλειστή πόρτα των εκδοτηρίων. Ευτυχώς, ακόμα δεν έχει μαζευτεί κόσμος. Μετράω αυτούς που προηγούνται στην σειρά και διαπιστώνω πως είμαστε στο νούμερο 20, ενώ η ώρα είναι 7.05πμ. και τα εκδοτήρια ανοίγουν στις 8.30πμ.!!! Αν αυξάνονται με αυτό τον ρυθμό, τότε θα βγει αληθινός ο τύπος από το ξενοδοχείο.
Εν πάση περιπτώσει, αφού δεν κάνει και ζέστη, δεν μας ενοχλεί η αναμονή. Βρίσκω την ευκαιρία να διαβάσω και μερικά πράγματα για το παλάτι της Alhambra, από έναν οδηγό, μέχρι που ανοίγει μια μικρή καφετέρια και πάω να αγοράσω 2 καφεδάκια. Μέχρι να επιστρέψω η ουρά που έχει σχηματιστεί είναι αρκετά μεγάλη. Ο ξενοδόχος βγαίνει αληθινός, οπότε αν θέλει κάποιος να ταλαιπωρηθεί λιγότερο, θα πρέπει να έρθει οπωσδήποτε πριν τις 7.00πμ.
Παίρνουμε τα εισιτήρια προς 10 ευρώ/άτομο (χωρίς να υπάρχει φοιτητική έκπτωση) και περιμένουμε στην σειρά για να μπούμε με το πρώτο γκρουπ στο χώρο των ανακτόρων. Πριν η Πλουμιστή, πήρε και το ειδικό ραδιοφωνάκι-ξεναγό που εξηγεί διάφορα πράγματα σε ορισμένα σημεία της ξενάγησης (49 σημεία περίπου), προς 3 ευρώ.
Αναφορικά με την επίσκεψή μας στο συγκεκριμένο χώρο, θα μπορούσα να γράψω πολλά πράγματα που θα χρειαζόντουσαν αρκετές σελίδες. Επειδή, στην περίπτωση που θα επισκεφτείτε το παλάτι της Alhambra, θα χρειαστείτε έναν αναλυτικό οδηγό για τα αξιοθέατα του παλατιού, θα αρκεστώ στο αναφέρω τα παρακάτω, ως μια περίληψη: Η Alhambra αποτελεί το καλύτερο μουσουλμανικό παλάτι της Ευρώπης! Χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου, τα εξωτερικά τείχη είναι επιβλητικά και απόρθητα. Όταν, όμως. επισκεφτείτε τα εσωτερικά χτίσματα και πάρκα: Palacios Nazaries, Partal, Palacio de Carlos V, Alcazaba, Generalife, θα μείνετε εντυπωσιασμένοι με την χλιδή και τα θαυμάσια εκθέματα που θα σας ταξιδέψουν σε τόπους και πολιτισμούς διαφορετικούς, από τους γνωστούς Ευρωπαϊκούς! Η μαγεία αυτή είναι εύκολο να χαθεί από την πολυκοσμία που επικρατεί (περίπου 8000 άτομα ημερησίως), για αυτό προτιμήστε να το επισκεφτείτε νωρίς το πρωί ή πολύ αργά το απόγευμα.
Το νερό, τα σιντριβάνια αραβικού τύπου, μικρές τεχνητές λίμνες, πολύχρωμα λουλούδια, περιποιημένοι κήποι, καταπληκτικά ψηφιδωτά, εντυπωσιακά διαμορφωμένοι εσωτερικοί χώροι, σε συνδυασμό με την υπέροχη θέα, θα σας εντυπωσιάσουν!!! Χωρίς να το καταλάβουμε περιπλανιόμαστε στο παλάτι πάνω από 4 ώρες, επιβεβαιώνοντας τα λεγόμενα του ρεσεψιονίστα.
Αφήνουμε, λοιπόν, το συγκρότημα της Alhambra και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής. Στην πορεία μας, εκτός από τα καταστήματα με τα σουβενίρ, συναντούμε και ένα εστιατόριο και λέμε να ρίξουμε μια ματιά στις τιμές. Μας φαίνονται συμπαθητικές και για τον λόγο αυτό, λέμε να τσιμπήσουμε κάτι. Η τιμή κατά άτομο δεν ξεπερνάει τα 10 ευρώ μαζί με μια κανάτα "σαγκριά"... Ένα ποτό που, τελικά, μου αρέσει και μπορώ να πω πως είναι αρκετά δροσιστικό και δεν σε βαραίνει καθόλου. Από ότι έμαθα, πρόκειται για γλυκό κόκκινο κρασί, στο οποίο έχουν προσθέσει μικρά κομματάκια κάποιων φρούτων και λίγο πάγο. Ίσως να έχουν βάλει και ζάχαρη, αλλά αυτό δεν μπορώ να το πω με σιγουριά. Εν πάση περιπτώσει, μπορείς να το πιεις άνετα, στην θέση αναψυκτικού.
Κατά τις 4.00μμ.επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο και αποφασίζουμε να την πέσουμε, μήπως και καλύψουμε κάποιον χαμένο ύπνο... Κατά τις 6μμ.κάνουμε μια μικρή βολτίτσα κοντά στην περιοχή μας και ρίχνουμε και κάποιες ματιές στα μαγαζιά. Πριν φύγουμε από το μοτέλ, έχουμε κλείσει εισιτήρια για μια παράσταση Φλαμέγκο στην μουσουλμανική περιοχή της πόλης που βρίσκεται απέναντι από το παλάτι της Alhambra. Η τιμή τους ανέρχεται στα 25 ευρώ/άτομο. Στην τιμή συμπεριλαμβάνεται η μεταφορά και ένα ποτάκι. Αρχικά, σκεφτήκαμε να πάμε με την μηχανή. Ο ρεσεψιονίστας μας συγκράτησε καθώς μας είπε πως στην περιοχή ο προσανατολισμός είναι δύσκολος, καθώς υπάρχουν πολύ στενοί δρόμοι και δεν θα βρούμε μέρος για να παρκάρουμε. Επειδή δεν έχω καμιά διάθεση να ψάχνω βραδιάτικα το μαγαζί, αποφασίζουμε, χωρίς δεύτερη σκέψη, να έρθουν να μας πάρουν.
Τελικά έγινε η επιβεβαίωση και θα πάμε στην παράσταση. Στις 9.30μμ. θα περάσει λεωφορείο. Κατά τις 9.20μμ. βρισκόμαστε στην γωνία έξω από το ξενοδοχείο, όπου μας περιμένει ένας τύπος με λευκό καουμπόικο καπέλο. Του δίνουμε τα εισιτήρια και μας λέει πως θα έρθει το λεωφορείο καθώς δεν μπορεί να σταθμεύσει στο συγκεκριμένο σημείο. Σε 15 λεπτά βρισκόμαστε στο μίνι-λεωφορείο και κατευθυνόμαστε σε άλλη περιοχή προκειμένου να παραλάβουμε και άλλους. Τους μαζεύουμε όλους και ξεκινάμε για την μουσουλμανική περιοχή. Λόγω έλλειψης κίνησης, φτάνουμε σύντομα. Μας αδειάζει και κατευθυνόμαστε προς την συγκεκριμένη συνοικία, όπου ο ξεναγός μας εξηγεί ορισμένα πράγματα από τα σημεία που περνάμε.
Αρχικά, λοιπόν, μας λέει πως η περιοχή δημιουργήθηκε από μουσουλμάνους οι οποίοι προήλθαν από την επαρχία της Granada, σε εποχή που γινόντουσαν πόλεμοι και ουσιαστικά εκδιώχθηκαν από το σημείο που έμεναν. Η περιοχή ονομάζεται Albayzin που στα αραβικά σημαίνει: από την επαρχία. Εδώ έχτισαν τα σπίτια τους, στα οποία σήμερα, δεν μπορούν να κάνουν καμιά αλλαγή πλην των εσωτερικών χώρων. Στα σοκάκια υπάρχει -στο μέσο τους- ένα μικρό αυλάκι, στο οποίο τρέχουν τα νερά των σπιτιών καθώς δεν υπάρχει αποχετευτικό δίκτυο! Τα μπαλκόνια είναι σιδερένια χειροποίητα με ωραία διάκοσμο. Προχωρώντας παρακάτω, βρισκόμαστε μπροστά από ένα σπίτι, στο οποίο υπάρχουν κολλημένα πιάτα στους τοίχους. Επικρατούν 3 χρώματα που έχουν και κάποιο συμβολισμό: λευκό (αγνότητα), μπλε (ελευθερία) και πράσινο (ισλάμ). Ακριβώς, απέναντι βρίσκεται ένα σπίτι, του οποίου είναι ο μεν πρώτος όροφος απομίμηση του παλατιού της πόλης. ενώ το ισόγειο του παλατιού της Cordoba.
Περνάμε από μια πύλη, που στο παρελθόν αποτελούσε την κεντρική είσοδο και πέρασμα εμπορευμάτων αλλά και ελέγχου. Στην περίπτωση που κάποιος πιανόταν να κλέβει στο ζύγι ή στα εμπορεύματα, τον τιμωρούσαν παραδειγματικά, κόβοντας τα χέρια του από τον καρπό και κρεμώντας τα στην πύλη... Για τον λόγο αυτό, θα έπρεπε να σκεφτείς καλά, όταν επρόκειτο να την περάσεις...
Επόμενο αξιοθέατο, αποτελεί η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Ένα ακόμα παράδειγμα της επεκτατικής συμπεριφοράς των Χριστιανών, καθώς πάνω στο παλιό τζαμί της συνοικίας, έχτισαν την συγκεκριμένη εκκλησία. Μόλις πήραν την εξουσία της περιοχής, έχτισαν την κεντρική είσοδο του Τζαμιού με τέτοιο τρόπο, ώστε να συμβολίζεται επίδειξη εξουσίας και υποταγής. Αντικατέστησαν τον μιναρέ με καμπαναριό και τις βρύσες τις σφράγισαν με την μορφή ενός μικρού παρεκκλήσιου. Όλα αυτά, με τρόπο που να θυμίζει το παλιό Τζαμί, αλλά και την υποταγή του στον Χριστιανισμό!
Ακριβώς, απέναντι στέκεται αγέρωχο το στολίδι της πόλης, το παλάτι της Alhambra. Η αιτία που σηκωθήκαμε τόσο νωρίς σήμερα. Προχωρούμε, μέχρι το σημείο που συναντούμε στο νέο Τζαμί της συνοικίας. Χτίστηκε μεταγενέστερα και δεν θυμίζει τα κλασικά Τζαμί, καθώς οι δημιουργοί του δεν ήθελαν να χαλάσει η αισθητική του χώρου, με ένα διαφορετικό δημιούργημα. Για το λόγο αυτό δεν καταλαβαίνεις πως είναι Τζαμί...
Πριν φτάσουμε στο μαγαζί "Los Tarantos" (Sacromonte, 9), ο οδηγός μας εξηγεί μερικά πράγματα για το Φλαμέγκο. Πιο συγκεκριμένα, μας αναφέρει πως σε μια περιοχή, απέναντι από το παλάτι, υπάρχουν σπηλιές. Σε αυτές, εγκαταστάθηκαν Πακιστανοί όταν έφτασαν στην πόλη και μάλιστα τους απαγορεύτηκε η απομάκρυνση τους από εκεί σε ακτίνα μεγαλύτερη των 2,5χλμ.!!!. Αργότερα ήρθαν και οι Μουσουλμάνοι. Κάποια στιγμή έγιναν διωγμοί των Μουσουλμάνων, με αποτέλεσμα να εκτοπιστούν προς τα εκεί, αλλά και οι Πακιστανοί να μην μπορούν να φύγουν λόγω του ισχύοντος νόμου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την συμβίωση των 2 λαών και την ανάπτυξη-εκτός των άλλων- και μιας μουσικής, του σημερινού φλαμέγκο και ειδικότερα του αυθεντικού τσιγγάνικου φλαμέγκο, το οποίο δεν διδάσκεται αλλά βρίσκεται στο DNA των ανθρώπων της περιοχής.
Για τον λόγο αυτό, αυτό που θα δούμε σήμερα δεν είναι αυτό που πιθανότατα έχουμε δει σε ταινίες και σχολές χορού. Μας εξηγεί πως το φλαμέγκο οπουδήποτε αλλού είναι το κλασικό, αλλά εδώ στην γενέτειρα του την Granada, υπάρχει το αυθεντικό! Όλα αυτά, θεωρώ πως είναι εικασίες που δεν μπορώ να επιβεβαιώσω... Τα ακούω και τα δέχομαι ως μια ιστορία, ένα σενάριο, μια θεωρία.
Σε λίγο φτάνουμε στο μαγαζί. Μας βάζουν να καθίσουμε σε μια αίθουσα που θυμίζει τούνελ και σπηλιά. Γύρω-γύρω υπάρχουν καρέκλες και στο κέντρο μια μικρή πίστα, που οριοθετείται από το κομμάτι ξύλου, μάλλον για να ακούγονται οι κλακέτες. Σε λίγο η αίθουσα γεμίζει και έρχονται και οι χορευτές. Η ορχήστρα απαρτίζεται από 1 κιθαρίστα, 1 τραγουδιστή, 2 χορεύτριες και 1 χορευτή. Η μία χορεύτρια (η οποία δεν θέλει να την τραβάμε φωτο) είναι μεγάλη, σχετικά, σε ηλικία, αλλά τα καταφέρνει αρκετά καλά. Είναι μια τουριστική παράσταση, που έχει αρκετά τοπικά χαρακτηριστικά. Σε βάζει στο κλίμα του τσιγγάνικου φλαμέγκο! Γενικά, οι εντυπώσεις μου είναι θετικές κατά την έξοδό μου από το μαγαζί! Σίγουρα αξίζει τον κόπο να το δει ο επισκέπτης της πόλης...