Λίγα λόγια για τον πρόλογο...
Ιούλιος 2006... Μετά το ταξίδι στην κεντρική Ευρώπη που πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2005, στο μυαλό μας στριφογυρνούσε η ιδέα ενός ταξιδιού στην Ιβηρική Χερσόνησο (Ισπανία - Πορτογαλία - Ανδόρα). Προορισμοί στην άκρη της Ευρώπης και τόσο κοντά στην Αφρική! Το πέρασμα σε μια άλλη ήπειρο, αποτέλεσε από την πρώτη στιγμή της σύλληψης της ιδέας αυτού του ταξιδιού, μια πρόκληση... Τελικά το οδοιπορικό μας συμπεριέλαβε και το εξωτικό Μαρόκο!
Ιούλιος 2006... Μετά το ταξίδι στην κεντρική Ευρώπη που πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2005, στο μυαλό μας στριφογυρνούσε η ιδέα ενός ταξιδιού στην Ιβηρική Χερσόνησο (Ισπανία - Πορτογαλία - Ανδόρα). Προορισμοί στην άκρη της Ευρώπης και τόσο κοντά στην Αφρική! Το πέρασμα σε μια άλλη ήπειρο, αποτέλεσε από την πρώτη στιγμή της σύλληψης της ιδέας αυτού του ταξιδιού, μια πρόκληση... Τελικά το οδοιπορικό μας συμπεριέλαβε και το εξωτικό Μαρόκο!
Το ταξίδι πραγματοποίησαν τα μέλη: Μανώλης και Πλουμιστή με μοτοσικλέτες Yamaha Fazer 05. Συνολικός αριθμός χιλιόμετρων που διανύσαμε 10.300χλμ. Οδηγήσαμε επί εδάφους 7 διαφορετικών κρατών, σε θερμοκρασίες 10-45 βαθμούς Κελσίου και σε υψόμετρο από 0 - 2.409μ. Οι εικόνες που λάβαμε ήταν πολλές και διαφορετικές. Συναντήσαμε διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς. Στις αφηγήσεις που ακολουθούν θα προσπαθήσουμε να σας δώσουμε, μια όσο πιο αντικειμενική γεύση, των όσων είδαμε και ζήσαμε. Θα αποφύγουμε λεπτομερείς περιγραφές των αξιοθέατων και των μνημείων -καθώς ένας τουριστικός οδηγός μπορεί να είναι καταλληλότερος-, αλλά θα αρκεστούμε στο να σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά μας, καθώς και χρήσιμες απλές πληροφορίες που αφορούν τους δρόμους και θέματα που δεν γράφονται στους τουριστικούς οδηγούς. Καλή διασκέδαση λοιπόν...
***
29 Ιουλίου 2006:Κατά τις 13μμ. ώρα Ιταλίας, φτάνουμε στο λιμάνι της ιταλικής πόλης. Από τα λεγόμενα αυτών που την έχουν επισκεφτεί – πλην της Πλουμιστής- δεν έχω σχηματίσει την καλύτερη άποψη. Μάλλον την φαντάζομαι σαν ένα εμπορικό λιμάνι, χωρίς ιδιαιτερότητες. Η αλήθεια, όμως, είναι διαφορετική. Πέρα από το γεγονός πως πριν δεις το λιμάνι συναντάς ένα χώρο που αράζουν εμπορικά καράβια, μόλις το περάσεις βρίσκεσαι μπροστά σε μια πολλή γραφική και αμφιθεατρική πόλη. Τα χρώματά της θυμίζουν τα κλασικά μιας παραδοσιακής ιταλικής πόλης. Οι κεραμιδοσκεπές δένουν πολύ όμορφα με τα πρασινο-γαλάζια χρώματα της θάλασσας. Στέκομαι τυχερός καθώς, πλησιάζοντας, ο ήλιος σκορπά απλόχερα την λάμψη του, δίνοντας μια ομορφιά στο τοπίο.
Μόλις δένει το καράβι κατευθυνόμαστε προς το γκαράζ. Υπάρχει ένα απίστευτο στρίμωγμα! Ο κόσμος φαίνεται να είναι λιγότερος από πέρσι. Εν πάση περιπτώσει, τελικά βγαίνουμε από το καράβι κατά τις 2.30μμ. Ακολουθούμε τις πινακίδες (μπλε χρώματος) για Bologne μέσω του αυτοκινητόδρομου Α14. Ο αυτοκινητόδρομος από άποψη κατασκευής δεν λέει και πολλά, αλλά το τοπίο είναι συμπαθητικό. Μπαίνοντας, βγάζουμε το εισιτήριο και φεύγουμε κατευθείαν για Bologne. Σταματάμε για το πρώτο φουλάρισμα. Η βενζίνη: 1,35 ευρώ το λίτρο!
Συνεχίζουμε, με τον καιρό να αρχίζει να βαραίνει... αυτό μας λείπει τώρα... Και όμως, συμβαίνει τελικά και αυτό: αναγκαζόμαστε να φορέσουμε τα αδιάβροχα, ενώ επικρατεί κουφόβραση. Πιάνει, λοιπόν, μια μπόρα, αλλά που δεν κρατάει πολύ. Συνεχίζουμε ακάθεκτοι καθώς θέλουμε να βγάλουμε όσο τον δυνατόν περισσότερα χιλιόμετρα. Το τοπίο είναι βαρετό, αφού διασχίζουμε μια απέραντη πεδιάδα και μια ευθεία που φαντάζει ατελείωτη!!! Μετά την Bologne ακολουθούμε αυτοκινητόδρομο Α1 για Piacenza, ενώ πληρώνουμε διόδια για πρώτη φορά: 17,5 ευρώ.
Μετά την Piacenza ο καιρός έχει φτιάξει. Συνεχίζουμε για Alessandria (A21) και μετά για Genova (A7). Δυστυχώς αλλά και ευτυχώς, την ώρα που φτάνουμε στον κόμβο για Savona, κάνουμε λάθος και δεν στρίβουμε αριστερά, και πάμε μέσω Genova. Το αρνητικό είναι πως θα μας στοιχίσει σε χρόνο. Κατά τα άλλα, η διαδρομή είναι καταπληκτική. Πολλές στροφές, πολύ καλό οδόστρωμα, τρομερό τοπίο... ο «Μπράλος» της Ιταλίας! Πιστεύω αν κάποιος βρεθεί στην περιοχή θα πρέπει να κάνει την συγκεκριμένη διαδρομή! Πραγματικά αξίζει τον κόπο!
Φτάνοντας, όμως, στην Genova, δεν στρίβουμε στην διασταύρωση για Ventimigle, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στα διόδια και να περιμένουμε στην ουρά, μόνο και μόνο για να κάνουμε αναστροφή αμέσως μετά για να επιστρέψουμε στο σημείο που έπρεπε να έχουμε στρίψει πιο πριν.. Η τιμή των διοδίων είναι 7,5 ευρώ. Τελικά, μπαίνουμε στον αυτοκινητόδρομο Α10 και θυμάμαι τα λεγόμενα όσων τον έχουν διασχίσει: συνεχόμενα τούνελ και αερογέφυρες που ενώνουν ένα δύσκολο τοπογραφικό ανάγλυφο, αποτελούν την απόδειξη πως για τον άνθρωπο καμιά κατασκευή δεν είναι απραγματοποίητη! Κάθε γέφυρα και κάθε τούνελ έχει το δικό του όνομα. Το γύρω τοπίο εντυπωσιακό, ενώ στα αριστερά μου μπορώ να διακρίνω τις παραλιακές πόλεις, τις οποίες επισκεφτήκαμε ένα χρόνο πριν. Το σούρουπο δίνει μια διαφορετική απόχρωση...
Πριν φτάσουμε στα ιταλο-γαλλικά σύνορα, σταματάμε για να φουλάρουμε βενζίνη, αλλά και να τσιμπήσουμε κάτι. Η βενζίνη είναι πιο ακριβή στην Γαλλία. Στην προηγούμενη επίσκεψη σε βενζινάδικο, μετά την Piacenza, θυμήθηκα πως σε κάθε πρατήριο υπάρχουν αντλίες με self-service και αντλίες με υπάλληλο, με αποτέλεσμα να αλλάζει και η τιμή του λίτρου. Έτσι, φρόντισα αυτή την φορά να μην την πατήσω.
Δοκιμάζουμε τα υπέροχα και νόστιμα ιταλικά panini, πίνουμε ένα εσπρέσσο, σκεφτόμαστε να διανυκτερεύσουμε στην γαλλική Brignole που βρίσκεται πάνω στην διαδρομή μας γύρω στα 150χλμ. από τα σύνορα.
Κατά τις 10μμ. ξεκινάμε και μετά από 15χλμ. πατάμε Γαλλία, αφού πληρώνουμε το τελευταίο ιταλικό χαράτσι που ανέρχεται στο ποσό των 14,5 ευρώ. Οι πρώτες εντυπώσεις θετικές, όσον αφορά τον δρόμο. Φωταγωγημένος και εξίσου καλός με τον ιταλικό. Το αρνητικό είναι τα διόδια. Με το που μπαίνουμε στην χώρα πληρώνουμε 1,10 ευρώ. Μετά από μερικά χιλιόμετρα 0,7 ευρώ Grenoble, 1,6 Antibes ενώ στην Frejus το σύστημα αλλά και γίνεται ανάλογο με αυτό της Ιταλίας, αφού και εδώ προμηθευόμαστε εισιτήριο εισόδου, πληρώνοντας πλέον μόνο στην έξοδο που θα επιλέξουμε να αφήσουμε τον αυτοκινητόδρομο.
Σε πολλά σημεία, μπορείς να δεις τις φωταγωγημένες γαλλικές παραλιακές πόλεις της Κυανής Ακτής που φαντάζουν εντυπωσιακές. Μου αρέσει η διαδρομή αν και γενικώς προσπαθώ να αποφεύγω τους αυτοκινητόδρομους.
Κατά τις 11.30μμ. φτάνουμε έξω την Brignole και βγαίνουμε από την έξοδο 35. Το αντίτιμο είναι 4,4 ευρώ, αλλά η υπάλληλος κάνει λάθος και χρεώνει μόνο την μια μοτοσικλέτα. Συναντούμε έναν κυκλικό κόμβο, περνάμε ακριβώς απέναντι. Στο φανάρι που συναντούμε στρίβουμε δεξιά, κατευθυνόμενοι προς την αλυσίδα ξενοδοχείων Formule1. Μετά από 1,5χλμ. περίπου φτάνουμε. Δυστυχώς, στεκόμαστε άτυχοι. Είναι πλήρες, λόγω της έναρξης των διακοπών των Γάλλων. Επιστρέφουμε και πάμε για ένα άλλο ξενοδοχείο –στο ίδιο στυλ- ονόματι: Village Hotel.
Και πάλι τα ίδια.... Στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο όλα γίνονται αυτόματα μέσω πιστωτικής καθώς δεν υπάρχει ρεσεψιόν. Όμως, δεν τα καταφέρνουμε καθώς υπάρχει κάποιο πρόβλημα, είτε με τις κάρτες, είτε με το σύστημα, είτε με την πληρότητα. Φεύγουμε απογοητευμένοι και κυρίως εγώ που δεν μου αρέσουν αυτού του είδους τα προβλήματα. Αναλογίζομαι το τι θα γίνει στην συνέχεια του ταξιδιού καθώς αν υπάρχει πρόβλημα σε μια τόσο ασήμαντη –κατά την γνώμη μου- πόλη, τότε τι θα συμβεί στους περιζήτητους προορισμός;;;
Τελικά, επισκεπτόμαστε τα Ibis Hotels που βρίσκονται κοντά, και από εκεί –λόγω έλλειψης- μας στέλνουν στο «Kyriad hotel» που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τα Village Hotel. Η τιμή του 2κλινου 70 ευρώ. Ανεβάζουμε τα πράγματα, κλειδώνουμε τις μηχανές και με την ώρα να έχει φτάσει 2πμ. την πέφτουμε για ύπνο...
Παρόλα αυτά, πιστεύω πως η Brignoles είναι ο ιδανικότερος ενδιάμεσος σταθμός διανυκτέρευσης για την Ισπανία. Απέχει γύρω στα 850χλμ. από την Ancona. Για πρώτη μέρα δεν μπορείς να κάνεις και περισσότερα, καθώς το καράβι σε βγάζει κατά τις 2.30. Επιπλέον, βρίσκεσαι κοντά στην Barcelona που απέχει περίπου 500χλμ. Η πόλη δεν βρίσκεται έξω από την διαδρομή και τα ξενοδοχεία δεν απαιτούν ιδιαίτερο ψάξιμο. Το πρόβλημα που παρουσιάζεται σε εμάς έχει να κάνει με την περίοδο –που είναι υψηλή- και με το γεγονός που δεν κάναμε κράτηση εκ των προτέρων. Προς μάθημα και συμμόρφωση λοιπόν για την συνέχεια...