Βρισκόμαστε στα τέλη του Νοέμβρη. Η ηλιόλουστη Κυριακή μας ξεσήκωσε για μια εκδρομή στην όμορφη Πελοπόννησο. Καιρό πριν είχαμε εντοπίσει μια εντυπωσιακή διαδρομή σε ένα από τα πιο διάσημα βουνά της Πελοποννήσου: το Μαίναλο. Το ραντεβού δόθηκε στην Τρίπολη, καθώς στην εκδρομή συμμετείχαν και μέλη που παραβρίσκονταν στην Καλαμάτα. Στην παρέα μας συμμετείχαν και 2 νέοι φίλοι -εκτός MRC - ο Χρήστος Κ. ( BMW 1200 GS ) και ο Σπύρος ( Yamaha Fazer 600).
Αφού διασχίσαμε το ήσυχο κέντρο –λόγω ημέρας- της Τρίπολης, ακολουθήσαμε την σήμανση για Λιμποβίτσι. Το μέρος είναι γνωστό καθώς φιλοξενεί το σπίτι των Κολοκοτρωναίων, της πιο διάσημης –ίσως- οικογένειας της Επανάστασης του 1821. Υπάρχουν πολλές επιλογές προκειμένου να φτάσει κανείς εκεί. Εμείς οδηγήσαμε μέσω των χωριών Δαβιά – Πιάνα.
Διανύσαμε περίπου 20χλμ. μιας ελικοειδούς διαδρομής που στο μεγαλύτερο μέρος της ήταν κατάφυτη από πεύκα, κάνοντας την οδήγηση απολαυστική! Περίπου 4χλμ. μετά το χωριό Πιάνα συναντήσαμε την διασταύρωση που οδηγούσε στο Λιμποβίτσι (9χλμ). Ουσιαστικά επρόκειτο για έναν δασικό δρόμο που διασχίζει μια κατάφυτη από έλατα περιοχή, προσφέροντας μια εξαιρετική θέα! Θα πρέπει να αναφέρουμε πως η συγκεκριμένη διαδρομή στο μεγαλύτερο τμήμα της είναι ασφαλτοστρωμένη. Προς το τέλος της, όμως, είναι βατός χωματόδρομο, που θεωρώ πως είναι προσπελάσιμος από οποιοδήποτε είδος μοτοσικλέτας… βεβαίως εξαρτάται από τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν!
Έχοντας διανύσει περίπου 30χλμ. από την Τρίπολη φτάσαμε στο Λιμποβίτσι. Σταθμεύσαμε δίπλα στην μικρή εκκλησία και κατευθυνθήκαμε προς το σπίτι των Κολοκοτρωναίων. Στις μέρες μας έχει μετατραπεί σε μουσείο (είσοδος δωρεάν) που φιλοξενεί κάποια οικογενειακά κειμήλια των Κολοκοτρωναίων, λάβαρα και πίνακες με τα πορτραίτα των ηρώων της Επανάστασης του 21, πληροφορίες, κα. Κοντά στο ιστορικό σπίτι υπάρχει ένα μικρό καφενείο. Αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση πριν συνεχίσουμε.
Επόμενος προορισμός μας το χωριό Βαλτεσινίκο (35χλμ). Αφήνοντας το Λιμποβίτσι οδηγήσαμε σε μια πανέμορφη διαδρομή μέσα σε μια κατάφυτη περιοχή από έλατα. Ο ελικοειδής δρόμος έγινε στενός και ανέβαινε υψομετρικά. Πολλά σημεία του πρόσφεραν μια μοναδική πανοραμική θέα της ευρύτερης περιοχής. Μετά από 3-4χλμ. συναντήσαμε τον δρόμο Χρυσοβίτσι – Βυτίνα. Στρίψαμε δεξιά με κατεύθυνση την Βυτίνα, κινούμενη σε μια εντυπωσιακή και άνετη διαδρομή που διέσχιζε την Ελάτη και τον οικισμό Πυργάκι. Κατά μήκος του δρόμου συναντήσαμε αρκετές πηγές με τρεχούμενο νερό και ξύλινες κατασκευές όπου μπορούσε κανείς να σταματήσει και να απολαύσει το τοπίο…
Μετά τον οικισμό Πυργάκι (2χλμ) συναντήσαμε τον εθνικό δρόμο Βυτίνας – Δημητσάνας. Στρίψαμε αριστερά και μετά από 2-3χλμ. βρήκαμε την διασταύρωση που οδηγούσε στο Βαλτεσινίκο. Κινηθήκαμε σε μια ανηφορική διαδρομή και αφού περάσαμε το χωριό Μαγουλιανά (4χλμ.), οδηγήσαμε σε μια εντυπωσιακή διαδρομή που οδηγούσε στον επόμενο προορισμό μας. Το Βαλτεσινίκο είναι ένα όμορφο παραδοσιακό χωριό, χτισμένο αμφιθεατρικά στις πλαγιές του Αλογοβουνίου όρους, σε υψόμετρο που ξεπερνά τα 1.100μ. Τα σπίτια του χωριού προσπαθούν να διατηρήσουν την κλασσική, τοπική αρχιτεκτονική, ενώ οι επιβλητικές εκκλησίες θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον του επισκέπτη. Η θέση του προσφέρει μια μοναδική πανοραμική θέα της ευρύτερης περιοχής, δίνοντάς σου την δυνατότητα να διακρίνεις τις κατάφυτες από έλατα κορυφογραμμές των κοντινών βουνών.
Μόλις φτάσαμε στο χωριό, κάναμε μια βόλτα ακολουθώντας τις πινακίδες για «κάτω χωριό». Κινηθήκαμε περιμετρικά μέχρι που καταλήξαμε στο «άνω χωριό». Οι δαιδαλώδεις δρόμοι και σοκάκια μας οδήγησαν σε αδιέξοδο, δίνοντάς μας όμως την ευκαιρία να συνομιλήσουμε για λίγο με μια φιλόξενη –αλλά και περίεργη- ηλικιωμένη γυναίκα… Καταλήξαμε στην κεντρική πλατεία του «κάτω χωριού», όπου φιλοξενούσε -εκτός των άλλων- μια ταβέρνα. Την επιλέξαμε καθώς η ώρα πλησίαζε 4μμ.
Η ώρα πέρασε ευχάριστα με κουβέντα και πειράγματα. Αποφασίσαμε να μην επισκεφτούμε το γειτονικό χωριό Λαγκάδια, καθώς είχε αρχίσει να νυχτώνει και το κρύο να γίνεται αισθητό. Έτσι λοιπόν επιστρέψαμε από την ίδια διαδρομή προς Βυτίνα και από εκεί κατευθυνθήκαμε προς τον κόμβο της Νεστάνης (30χλμ), του εθνικής οδού Τρίπολης – Κορίνθου. Οι περισσότεροι επέστρεψαν για Αθήνα (περίπου 150χλμ.) και άλλοι για Καλαμάτα (περίπου 100χλμ.) Το Μαίναλο μας εντυπωσίασε για μια ακόμα φορά…
