Εδώ και μερικές μέρες, η άνοιξη έχει έρθει… τουλάχιστον ημερολογιακά! Η επίσκεψη του Βαγγέλη και της Λένας αποτέλεσε την αφορμή να κάνουμε μια μικρή εκδρομή στην δυτική Μεσσηνία. Παρά το γεγονός ότι ο καιρός θύμιζε χειμώνα, τα καταπράσινα χωράφια με τις ανθισμένες μαργαρίτες μας έκαναν –ευτυχώς- να αισθανόμαστε την αλλαγή εποχής. Αποφασίσαμε να πραγματοποιήσουμε μια «ορεινή» διαδρομή, διασχίζοντας το όρος Λυκόδημο, ένα από τα γνωστότερα βουνά της Μεσσηνίας. Επειδή η πορεία που σχεδιάζαμε να ακολουθήσουμε δεν ήταν μεγάλη (γύρω στα 100χλμ.) ξεκινήσαμε κατά τις 12 το μεσημέρι.
Έτσι λοιπόν, σαν πρώτη στάση επιλέξαμε την μικρή μαρίνα του παραθαλάσσιου Πεταλιδίου. Συνεχίζοντας με κατεύθυνση την Κορώνη, λίγο έξω από το Πεταλίδι, στρίψαμε δεξιά ακολουθώντας την σήμανση για «Αχλαδοχώρι, Μαθία, Κόκκινο». Η στενή, ελικοειδής διαδρομή ανηφόριζε προς την κορυφή του Λυκόδημου. Πολλά σημεία της πρόσφεραν μια εντυπωσιακή θέα του Μεσσηνιακού κόλπου. Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια μπορούσες να διακρίνεις την Κορώνη, την Καλαμάτα και φυσικά τον εντυπωσιακό Ταΰγετο με τις χιονισμένες κορυφές του!
Περίπου 10χλμ. μετά βρήκαμε τον κόμβο για Γαμβριά, Κόκκινο. Ακολουθήσαμε την αριστερή πορεία. Κατά μήκος της άνετης διαδρομής η βλάστηση ήταν χαμηλή αποτελούμενη –κυρίως- από ελιές. Η κυκλοφορία στο οδικό δίκτυο ανύπαρκτη. Θετικές εντυπώσεις μας προκάλεσε το μικρό χωριό – οικισμός Γαμβριά, με τα πέτρινα, παραδοσιακά σπίτια που «πάλευαν» να αντισταθούν στην φθορά του χρόνου… μερικά επιτυχώς και άλλα όχι… Λίγο μετά το χωριό κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση σε ένα μικρό –πλην όμως- περιποιημένο εξωκκλήσι, ρεμβάζοντας το τοπίο.
Οδηγώντας για τα επόμενα 3-4χλμ. συναντήσαμε την πινακίδα του χωριού Κόκκινο (τα γράμματα της οποία ήταν κόκκινα… σύμπτωση;;;). Πρόκειται για ένα ορεινό χωριό, με παραδοσιακά, πέτρινα σπίτια. Από εκεί και πέρα ο δρόμος διέσχιζε ένα μικρό οροπέδιο, προκειμένου να συναντήσει τον επαρχιακό δρόμο Καλλιθέας – Μηλίτσας. Εκεί στρίψαμε δεξιά με σκοπό να φτάσουμε στην Πύλο. Για τα επόμενα περίπου 20χλμ. κινηθήκαμε σε μια άνετη διαδρομής χωρίς όμως κάτι το ιδιαίτερο. Περάσαμε από διάφορα χωριά και στον Πήδασο στρίψαμε δεξιά προς Καλαμάτα. Μερικά χιλιόμετρα παρακάτω συναντήσαμε το χωριό Κυνηγού που διατηρεί αρκετά παραδοσιακά στοιχεία στην αρχιτεκτονική του, δίνοντάς του έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Την Πύλο προσεγγίσαμε από δυτικά. Ο δρόμος λίγο πριν φτάσουμε μας έδωσε την ευκαιρία να απολαύσουμε μια πανοραμική θέα του όρμου του Ναυαρίνου, του νησιού της Σφακτηρίας και της Βοϊδοκοιλιάς. Πραγματικά εντυπωσιακό! Η συμπαθητική Πύλος αποτέλεσε το μέρος όπου σταματήσαμε για φαγητό και ευκαιρία για ξεκούραση και κουβέντα. Αφήσαμε την Πύλο με προορισμό την Μεθώνη, που απείχε 15χλμ. Φτάνοντας κατευθυνθήκαμε στην σχεδόν ερημική –λόγω εποχής- παραλία για να απολαύσουμε από μακριά την θέα της μικρής μαρίνας και της πύλης του κάστρου, ενός από σημαντικότερα και καλύτερα διατηρημένα κάστρα της Μεσσηνίας. Απέναντί μας φαινόταν το νησί της Σαπιέντζα. Η συννεφιά που επικρατούσε δημιουργούσε ένα ειδυλλιακό τοπίο…
Συνεχίσαμε με προορισμό την Κορώνη, μέσω της διαδρομής που διέσχιζε το χωριό Βασιλίτσι. Πριν όμως από αυτό, επισκεφτήκαμε την παραλιακή τουριστική Φοινικούντα. Σε αντίθεση με το καλοκαίρι, το χειμώνα σχεδόν ερημώνει. Κάποια έργα ανάπλασης στον παραλιακό δρόμο της, μας υποχρέωσαν να μην σταματήσουμε και να αναχωρήσουμε σχεδόν αμέσως. Η διαδρομή μέχρι την Κορώνη (25χλμ.) διασχίζει μια όμορφη περιοχή, με ελάχιστη βλάστηση και με εντυπωσιακή θέα στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας σε πολλά σημεία της. Τελευταίος μας προορισμός αποτέλεσε η Κορώνη. Δεν ήταν δυνατόν να βρεθούμε στο όμορφο, γραφικό παραθαλάσσιο χωριό και να μην συναντηθούμε με το φίλο μας, τον Μπάμπη, στο φιλόξενο caf é του.
Αφού κάναμε μια σύντομη επίσκεψη στην πύλη του κάστρου, απολαύσαμε τον απογευματινό μας καφέ όλοι μαζί παρέα, συζητώντας γιατί άλλο;… τα μελλοντικά ταξίδια! Η ώρα πέρασε πολύ ευχάριστα, χωρίς να το καταλάβουμε. Αν και η συγκεκριμένη εκδρομή ήταν μικρή, μας ανέβασε την διάθεση. Ίσως να μην είχε πολύ εντυπωσιακά τοπία, παρόλα αυτά είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε όμορφα γραφικά χωριά και να απολαύσουμε μοναδικές εικόνες του Μεσσηνιακού κόλπου και του Ιονίου Πελάγους. Ήταν ένα όμορφο καλωσόρισμα της Άνοιξης…
