Οι καιρικές προβλέψεις για το τριήμερο της 25ης Μαρτίου ήταν πολύ ενθαρρυντικές. Βρισκόμαστε ήδη στην άνοιξη –τουλάχιστον ημερολογιακά- και η διάθεσή μας είναι ανεβασμένη. Ήταν λοιπόν, σχεδόν σίγουρο πως το συγκεκριμένο διήμερο δεν θα έμενε αναξιοποίητο.
Με αφορμή της επίσκεψης του Στράτου στην Καλαμάτα, αποφασίσαμε να περιπλανηθούμε στην ευρύτερη περιοχή της Μεσσηνίας. Λίγο – πολύ τα περισσότερα γνωστά αξιοθέατα τα είχα επισκεφτεί στο παρελθόν. Με την βοήθεια του χάρτη προσπάθησα να βρω μια εναλλακτική διαδρομή, που θα μας έδινε την ευκαιρία να περιπλανηθούμε σε άγνωστα –για εμάς- μέρη.
Μετά από λίγο ψάξιμο καταλήξαμε στο να επισκεφτούμε την βόρεια Μεσσηνία. Το πρόγραμμα της εκδρομής δεν προέβλεπε πολλά χιλιόμετρα, όποτε δεν ξεκινήσαμε πολύ νωρίς. Μάλιστα σταθήκαμε τυχεροί, καθώς το πρωί μας τηλεφώνησε ο Γιώργος Ζ., ενημερώνοντάς μας, πως θα έρθει και αυτός μαζί μας. Έτσι λοιπόν, καθώς αυτός θα ερχόταν από το Ναύπλιο, δώσαμε ραντεβού στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης.
Ο Στράτος και εγώ αναχωρήσαμε κατά τις 12.30μμ. Επιλέξαμε να κατευθυνθούμε προς την Αρχαία Μεσσήνη, μέσω του Τρικόρφου, κάτι που μας βόλευε –εξάλλου- λόγω του μέρους διανυκτέρευσής μας. Πέρα από αυτό, θεώρησα πως ήταν περισσότερο ενδιαφέρουσα διαδρομή μέσω Στρεφίου - Στέρνας – Τρικόρφου (35χλμ.) από ότι να ακολουθούσαμε την -μάλλον αδιάφορη- διαδρομή μέσω Μελιγαλά.
Στο μικρό χωριό της Στέρνας αξίζει να κάνει κανείς μια μικρή στάση στο γραφικό κέντρο του καθώς διαθέτει μια πέτρινη γέφυρα και 2-3 παραδοσιακά πέτρινα σπίτια, που πιστεύω εντυπωσιάζουν. Λίγο πριν το Τρίκορφο, σταματήσαμε για να απολαύσουμε την θέα του χιονισμένου Ταϋγέτου, αλλά και του μεσσηνιακού κάμπου στο βάθος του οποίου μπορούσαμε να διακρίνουμε τον Μεσσηνιακό κόλπο.
Αφού περάσαμε το χωριό Τρίκορφο και Ελληνοεκκλησιά, στρίψαμε δεξιά με κατεύθυνση την Αρχαία Μεσσήνη, ακολουθώντας την σχετική σήμανση που υπήρχε. Η διαδρομή ήταν πολλή όμορφη διασχίζοντας ελαιώνες και μικρά λιβάδια με ανθισμένες μαργαρίτες και αμυγδαλιές. Μετά από περίπου 10χλμ. φτάσαμε στο χωριό Αρσινόη, στο οποίο μπορείς να απολαύσεις από ψηλά τον αρχαιολογικό χώρο.
Η Αρχαία Μεσσήνη είναι από τις σημαντικότερες σε μέγεθος, μορφή και διατήρηση πόλεις της αρχαιότητας. Διαθέτει –εκτός των άλλων- το σπάνιο προνόμιο να μην έχει καταστραφεί ή καλυφθεί από νεότερους οικισμούς και να βρίσκεται σε ένα κατ' εξοχήν μεσογειακό αλώβητο φυσικό περιβάλλον. Οι ανασκαφές και αναστηλώσεις έχουν ξεκινήσει πριν περίπου 100 χρόνια και έχουν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα, καθώς δίνουν στον επισκέπτη μια καλή εικόνα της αρχαίας πόλης.
Μόλις μπήκαμε στο χώρο, έφτασε και ο Γιώργος Ζ. Τέλειος συγχρονισμός, προκειμένου να επισκεφτούμε όλοι μαζί τα αρχαιολογικά ευρήματα, όπως το Θέατρο, το Ασκληπείο, το Στάδιο, την αρχαία Κρήνη της Αρσινόης, κα. Αξίζει να αναφερθεί πως η είσοδος είναι ελεύθερη και το ωράριο είναι μέχρι τις 3μμ.
Πριν αναχωρήσουμε, είπαμε να πιούμε ένα καφεδάκι σε ένα πολύ γραφικό καφενεδάκι στην πλατεία (χώρο στάθμευσης) του χωριού, αφού πρώτα κάναμε μια μικρή στάση στην πηγή της Κλεψύθρας.
Η ώρα περνούσε ευχάριστα, αλλά είχε φτάσει η στιγμή της αναχώρησης. Ακολουθήσαμε δυτική πορεία περνώντας μέσα από την εντυπωσιακή Αρκαδική Πύλη (2χλμ.) της αρχαίας πόλης, με προορισμό την Μάλθη (13χλμ). Η πύλη είναι τμήμα του εναπομείναντος τείχους, αποτελώντας σύμβολο δύναμης και δείγμα υψηλής οχυρωματικής τεχνικής. Στην αρχαιότητα προστάτευε αποτελεσματικά την κύρια οδική αρτηρία που συνέδεε την Αρχαία Μεσσήνη με την Αρκαδία.
Ακολουθώντας την διαδρομή Ζερμπίσια – Κεφαλινός – Ρευματιά, διασχίσαμε μια όμορφη ελικοειδή διαδρομή, με ελάχιστη κίνηση, χαμηλή βλάστηση και ελιές, προκειμένου να προσεγγίσουμε το χωριό Μάλθη. Το υψόμετρο της διαδρομής δεν ξεπέρασε τα 600μ. Διαπιστώσαμε πως όλη η διαδρομή είναι ασφαλτοστρωμένη, σε αντίθεση με ότι ανέφεραν οι περισσότεροι διαθέσιμοι χάρτες.
Λίγο μετά την Μάλθη, συναντήσαμε τον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Μάλθης και ειδικότερα τον θολωτό Μυκηναϊκό τάφο, που ήταν σαν μικρογραφία αυτού των Μυκηνών. Συνεχίζοντας για περίπου 9χλμ. βρεθήκαμε στον οδικό δίκτυο Καλού Νερού – Αλλαγής. Στρίψαμε αριστερά με προορισμό τον κόμβο του Κοπανακίου (8χλμ).
Ακολουθώντας τις πινακίδες για τον «Ναό του Επίκουρου Απόλλωνα», «ποταμό Νέδα», οδηγήσαμε σε μια ελικοειδή ανηφορική διαδρομή που περνούσε έξω από τα χωριά Σιτοχώρι, Κεφαλόβρυση, Αυλώνα. Σε πολλά σημεία της προσέφερε εντυπωσιακή πανοραμική θέα. Λίγο πριν το χωριό Πλατανιά, ο δρόμος στένευε και η θέα του φαραγγιού της Νέδας ήταν εκπληκτική!!! Η Πλατανιά διαθέτει ξενώνα και εστιατόρια, καθώς επίσης και έναν χωματοδρόμο-πρόσβαση στον ποταμό Νέδα, τον μοναδικό ποταμό της Ελλάδας με ονομασία θηλυκού γένους.
Με οδηγό την σήμανση για τον Ναό του Επίκουρου Απόλλωνα, οδηγήσαμε σε μια πολλή όμορφη διαδρομή με άνετες στροφές και εντυπωσιακό τοπίο. Μάλιστα σε κάποια στιγμή σταματήσαμε για να απολαύσουμε την θέα ενός πανύψηλου καταρράκτη. Μερικά χιλιόμετρα μετά φτάσαμε στο χωριό Φιγαλεία, που βρίσκεται στην ίδια περιοχή που βρισκόταν η αρχαία ομώνυμη πόλη. Λίγο πριν το χωριό, μας περίμενε μια έκπληξη καθώς ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος, ξαφνικά(!) κοβόταν από έναν βατό χωματόδρομο (για 100-200μ.) μέχρι το σημείο της αρχαίας κρήνης, που βρίσκεται κάτω από έναν πελώριο και εντυπωσιακό πλάτανο. Φυσικά η ολιγόλεπτη στάση ήταν αναμενόμενη. Από εκείνο το σημείο ξεκινά το μονοπάτι (Μ2) για το καταρράκτη που είχαμε δει λίγο πριν.
Συνεχίσαμε οδηγώντας σε μια όμορφη διαδρομή, που ανέβαινε υψομετρικά, φτάνοντας μάλιστα περίπου 1300μ., μέχρι που προσεγγίσαμε τον εντυπωσιακό ναό του Επίκουρου Απόλλωνα. Ο Γιώργος Ζ. και ο Στράτος τον επισκέφτηκαν –καθώς δεν είχαν ξαναέρθει-, ενώ εγώ προτίμησα να τους περιμένω, φωτογραφίζοντας την γύρω περιοχή.
Όταν επέστρεψαν, αναχωρήσαμε ακολουθώντας πορεία προς Καλαμάτα και ειδικότερα προς Αμπελιώνα (7χλμ). Ο δρόμος αρκετά καλός, με όμορφες στροφές, που έκαναν την οδήγηση απολαυστική. Φτάνοντας στον Αμπελιώνα, αμέσως μπορεί να αντιληφθεί κανείς την διαφορετικότητά του. Πρόκειται για έναν πετρόχτιστο, παραδοσιακό χωριό με τουριστική ανάπτυξη. Διαθέτει έναν εντυπωσιακό και υπερπολυτελή ξενώνα και κάποιο εστιατόριο. Πέρα από αυτά, ο επισκέπτης μπορεί να περιπλανηθεί στο καστανόδασος και στα διάφορα μικρά εκκλησάκια που βρίσκονται κοντά στο χωριό.
Σε ένα από αυτά, κάναμε στάση και εμείς. Ειδικότερα 5-6χλμ. μετά το χωριό, σταματήσαμε στο εξωκκλήσι της Αγίας Ανάστασης που βρίσκεται δίπλα στις πηγές του ποταμού Νέδα. Το τοπίο και τα τρεχούμενα νερά που ανέβλυζαν από τον βράχο δίπλα στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας, δημιουργούσαν ένα μοναδικό αποτέλεσμα! Εκεί είχαμε την ευκαιρία να ενημερωθούμε –από μια ντόπια κυρία- για την ύπαρξη μιας ακόμα μικρής εκκλησίας που βρισκόταν μερικά χιλιόμετρα παρακάτω.
Όντως λίγο πριν το χωριό Κακαλέτρι, βρίσκεται η μικρή εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, δίπλα στο ποταμό. Το τοπίο είναι μοναδικό, αποτελούμενο από πολλά πλατάνια. Στην συγκεκριμένη τοποθεσία –όπως ενημερωθήκαμε- η ντόπια νεολαία στις 13 Αυγούστου διοργανώνει ένα River Party, με σκοπό την προβολή της περιοχής.
Αναχωρήσαμε με προορισμό την Καλαμάτα, συνεχίζοντας στην όμορφη διαδρομή, χωρίς να κουραζόμαστε καθόλου. Ουσιαστικά μετά το χωριό της Κάτω Μέλπειας, ο δρόμος διέσχιζε τον κάμπο, μέχρι που συναντήσαμε το οδικό δίκτυο Καλού Νέρου – Αλλαγής – Καλαμάτας.
Από εκεί και πέρα ακολουθήσαμε το εθνικό οδικό δίκτυο, ώστε να φτάσουμε στην περιοχή Λέϊκα (προάστιο της Καλαμάτας), όπου βρίσκεται η συμπαθητική ταβέρνα του «μπάρμπα Λια», με την νόστιμή κουζίνα. Όπως ήταν αναμενόμενο, το θέμα που μονοπώλησε την κουβέντα μας ήταν οι εντυπώσεις της ημέρας και τα σχέδια για το επόμενο ταξίδι…
