Βρισκόμασταν στην Μεσσηνία, 20χλμ. δυτικά της Καλαμάτας, στην περιοχή Γούβες. Θεωρήσαμε πως ήταν μια καλή ευκαιρία να επισκεφτούμε την περιοχή του όρους Πάρνωνα που βρίσκεται βόρεια της Σπάρτης. Είχαμε πληροφορηθεί για την ύπαρξη ενός γραφικού χωριού ονόματι "Καστάνιτσα" καθώς, επίσης, και για μια καταπληκτική διαδρομή μέσα στο δάσος.
Ξεκινήσαμε κατά τις 10.30 πμ. με κατεύθυνση Σπάρτη μέσω της διαδρομής Καλαμάτας - Σπάρτης και του όρους Ταϋγέτου. Πρόκειται για μια καταπληκτική διαδρομή 60χλμ. μέσα στο πράσινο και σε εκπληκτικά τοπία με μέτριας ποιότητας οδόστρωμα και πολλές στροφές. Κατά την διαδρομή, θα συναντήσετε πολλές βρύσες με τρεχούμενο νερό προερχόμενο από το βουνό. Μετά το χωριό Αρτεμισία, δίπλα από μια ταβέρνα-καφενείο, υπάρχει μια κατασκευή που χρησιμοποιεί το νερό, για την κίνηση ενός μικρού μύλου. Αξίζει να το δείτε!
Η συγκεκριμένη διαδρομή περνάει από τα 1.300μ. όπου βρίσκεται ένας ξενώνας και μια ξύλινη καφετέρια με φανταστική πανοραμική θέα. Στο σημείο αυτό, αποφασίσαμε να πιούμε τον πρώτο καφέ της ημέρας μέσα στα έλατα και με τον καιρό να θυμίζει καλοκαίρι. Είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με μια παρέα Αυστριακών μοτοσυκλετιστών που πήγαιναν στην Μονεμβάσια. Μας είπαν πως η περιοχή του Ταϋγέτου, μοιάζει, σε μεγάλο βαθμό, με την επαρχία της χώρας τους. Η ώρα περνούσε και συνεχώς ψάχναμε δικαιολογίες να αναβάλουμε έστω για λίγο την αναχώρησή μας.
Τελικά αναχωρούμε και κατά τις 2.00μμ βρισκόμασταν σε ένα βενζινάδικο να φουλάρουμε τα ρεζερβουάρ μας, λίγο πριν την Σπάρτη. Ακολουθώντας τις πινακίδες για Τρίπολη, μπήκαμε στην εθνική Σπάρτης - Τρίπολης. Μελετώντας τον χάρτη, διαπιστώσαμε πως υπάρχουν αρκετές διαδρομές προκειμένου να φτάσουμε στην ορεινή διαδρομή που βγάζει στην Καστάνιτσα. Η πρώτη είναι μέσω Χρυσαφά - Αγριανών, αλλά ενδείκνυται για τους φίλους Μοτοσικλετιστές που έχουν μηχανές on-off και enduro. Προτιμήσαμε μια άλλη διαδρομή, μέσω Βασσαρά - Βέριας. Έτσι λοιπόν, αφήσαμε την εθνική Σπάρτης - Τρίπολης ακολουθώντας τον δρόμο για Βασσαρά -η διασταύρωση βρίσκεται 11χλμ. από την Σπάρτη-, έναν στενό δρόμο, με πολλές στροφές και σχετικά καλής ποιότητας οδόστρωμα. Η κίνηση μηδενική, γεγονός που μας έδωσε την ευκαιρία να "παίξουμε" με τις στροφές, μέσα σε ένα ανοιξιάτικο, ανθισμένο τοπίο!
Φτάνοντας στο μικρό χωριό Βασσαράς, ακολουθήσαμε την πινακίδα και τον ανηφορικό δρόμο για το χωριό Βέρια. Από το σημείο εκείνο και πέρα, ο δρόμος, σε πολλά σημεία του, ήταν κατεστραμμένος και για τον λόγο αυτό χρειάζεται προσοχή και υπομονή. Πριν την Βέρια, το οδόστρωμα χειροτέρεψε καθώς σε πολλά σημεία του μετατρεπόταν σε χωματόδρομο. Καταφέραμε να φτάσουμε στο μικρό χωριό, στην είσοδο του οποίου υπάρχουν πηγές με τρεχούμενο νερό. Ακολουθήσαμε τον μοναδικό δρόμο του χωριού, περνώντας μέσα από τα πετρόχτιστα, παραδοσιακά σπίτια, που σε πολλά σημεία του με δυσκολία χωρούσε ένα αυτοκίνητο! Αφήσαμε το χωριό και για 4-5χλμ. ο δρόμος ήταν το ίδιο άσχημος, μέχρι που φτάσαμε στην πρώτη διασταύρωση. Ακολουθήσαμε την κατεύθυνση για Βαμβακού.
Από εκεί και μετά μπήκαμε σε μια καταπληκτική διαδρομή μέσα στην φύση και το υψόμετρο να αυξάνεται συνεχώς. Τα δέντρα ήταν κάτι μεταξύ έλατου και πεύκου, αυτό που πολλοί μας το είπαν "δέντρο". Πραγματικά το τοπίο ανεπανάληπτο, κάνοντάς μας να ξεχάσουμε όλα όσα είχαμε περάσει να φτάσουμε μέχρι εκεί. Στην δεύτερη διασταύρωση που βρεθήκαμε, ακολουθήσαμε τις πινακίδες για Καστάνιτσα, ενώ συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε υψομετρικά και το αισθανόμαστε για τα καλά στα αυτιά μας!
Σε κάποια στιγμή βρεθήκαμε σε ένα σημείο που αποτελούσε τα όρια μεταξύ των νομών Αρκαδίας - Λακωνίας. Η συγκεκριμένη διασταύρωση οδηγούσε, μέσω χωματόδρομου, στα χωριά Πραστό και Αγ.Βασίλειο. Βρισκόμασταν στα 1523μ., ενώ στο βάθος μπορούσες να διακρίνεις μέχρι και τον Αργολικό Κόλπο. Η θέα μοναδική!!!
Πήραμε μια κατηφορική διαδρομή και σύντομα είδαμε το χωριό της Καστάνιτσας από ψηλά! Μέσα στο απέραντο πράσινο βρίσκονταν τα λευκά σπίτια του χωριού. Μόλις μπήκαμε στην Καστάνιτσα, ακολουθήσαμε την πινακίδα για την πλατεία, στην οποία όμως δεν επιτρέπεται το παρκάρισμα. Το παραβλέψαμε...
Το χωριό είναι πάρα πολύ γραφικό, με πέτρινα λευκά σπίτια και σκούρα ξύλινα παράθυρα και πόρτες. Παρά την τουριστική άνθηση που γνωρίζει τα τελευταία χρόνια, κρατάει τον παραδοσιακό αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του. Από το συγκεκριμένο χωριό κατάγεται η φίλη της λέσχης Γεωργία, την οποία είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε και να μας δώσει μερικές πληροφορίες. Δυστυχώς ο καιρός άλλαξε απότομα, με αποτέλεσμα να μην έχουμε την ευκαιρία να περιπλανηθούμε στα σοκάκια και στο πέτρινο παρατηρητήριο (κάστρο) με την πανοραμική θέα.
Φορέσαμε τα αδιάβροχα ενώ οι πρώτες ψιχάλες είχαν αρχίσει να πέφτουν ήδη. Από το χωριό υπάρχουν 2 δρόμοι εξόδου. Ο ένας οδηγεί στον Αγ. Ανδρέα (15χλμ.) που απέχει 8χλμ. από το Άστρος και ο άλλος πηγαίνει απευθείας στο Άστρος μέσω Σίταινας και Πλατάνου (περίπου 30χλμ.). Παρά την ψιχάλα, προτιμήσαμε να επιλέξουμε αυτόν μέσω Σίταινας, παρότι ήταν μακρύτερος, καθώς μας είχαν πει πως ήταν όμορφη η διαδρομή.
Μέχρι την Σίταινα ο δρόμος μπορεί να ήταν στενός, αλλά ήταν σχετικά καλός. Μετά το χωριό Σίταινα, στο οποίο υπάρχει και φαράγγι, που λόγω καιρού δεν επισκεφτήκαμε, ο δρόμος δεν είναι καθόλου καλός. Για 5-6 χιλιόμετρα είναι σχεδόν κατεστραμμένος λόγω των χειμερινών βροχών. Λίγο πριν το χωριό Πλάτανος η κατάσταση είναι κάπως καλύτερη, αλλά αμέσως μετά πάλι τα ίδια, ευτυχώς για 1-2 χιλιόμετρα μέχρι την διασταύρωση του Χάραδρου.
Με την ψιχάλα να μας συνοδεύει σε όλο αυτό το δύσκολο κομμάτι της διαδρομής φτάσαμε στην διασταύρωση του Χαράδρου. Από και πέρα το οδόστρωμα ήταν σαφώς καλύτερο και δεν υπήρχαν κατεστραμμένα σημεία. Μετά την τοποθεσία Ελληνικό, είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την πανοραμική θέα. Ακριβώς μπροστά μας βλέπαμε το Άστρος, ενώ στο βάθος το παράλιο Άστρος -μπορούσες να διακρίνεις ακόμα και το κάστρο του- και τον Αργολικό Κόλπο.
Σταματήσαμε να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες, ενώ είχαμε βρεθεί μπροστά από την κακοκαιρία. Κατευθυνθήκαμε προς το Άστρος και από εκεί πήραμε τον δρόμο για Τρίπολη. Ο δρόμος αυτός είναι πολύ καλός και άνετος και δεν θα ταλαιπωρηθείτε να διανύσετε για 45χλμ. που χωρίζουν τις 2 πόλεις.
Για κακή μας τύχη, ακολουθώντας αυτή την διαδρομή, κατευθυνθήκαμε ξανά προς την κακοκαιρία! Μετά τον κόμβο της Αγ. Σοφίας η βροχή έγινε έντονη γεγονός που μείωσε τον ρυθμό μας. Με την ευκαιρία που βρεθήκαμε στην περιοχή, δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφτούμε τους φιλόξενους φίλους μας Γιώργο και Βίκυ στα Άνω Δολιανά και να πιούμε ένα τσιπουράκι στο γουστόζικο μαγαζί τους το "Ονειρολόγιο". Τα Άνω Δολιανά βρίσκονται 20χλμ από την Τρίπολη. Εμείς στρίψαμε λίγο πριν τις Ρίζες, ερχόμενοι από το Άστρος, και ακολουθώντας μια όμορφη διαδρομή 9χλμ. φτάσαμε στο γραφικό χωριό.
Τα παιδιά χάρηκαν πάρα πολύ για την απρόσμενη επίσκεψη μας και μας κέρασαν τσίπουρο για να ζεσταθούμε ενώ καθίσαμε δίπλα στην σόμπα για να στεγνώσουμε. Με την κουβέντα η ώρα περνούσε και είχε περάσει πλέον τις 7.00μμ. Η βροχή είχε σχεδόν σταματήσει, οπότε και αποφασίζουμε να φύγουμε. Χαιρετήσαμε τους φίλους και ξεκινήσαμε. Δυστυχώς, μόλις λίγο μετά την Τρίπολη, η βροχή άρχισε πάλι και μας συνόδεψε μέχρι την Καλαμάτα, σε ορισμένα σημεία να γίνεται καταρρακτώδης! Το αποτέλεσμα ήταν τα 80χλμ. να τα διανύσουμε μέσα σε 2 ώρες!!!
Παρά την απρόσμενη αλλαγή του καιρού και την ταλαιπωρία στο τέλος της διαδρομής, μας έμειναν οι καλύτερες εντυπώσεις από την διαδρομή. Τα καταπληκτικά τοπία και την ομορφιά που συναντήσαμε στο όρος Πάρνωνα, μας αντάμειψαν για όλη την ταλαιπωρία που περάσαμε λόγω των άσχημων δρόμων και της ξαφνικής κακοκαιρίας! Θα σας προτείναμε να επισκεφτείτε την περιοχή καλοκαίρι. Αν είστε κάτοχοι enduro ή on-off δεν θα συναντήσετε κανένα πρόβλημα! Μας είπαν, πως οι καταστροφές στους δρόμους διορθώνονται κάπως το καλοκαίρι αλλά υπάρχουν και εναλλακτικές διαδρομές για να αποφύγετε κάποιους χωματόδρομους.
Εμείς πάντως θα επισκεφτούμε ξανά την περιοχή...