Ο καιρός έχει φτιάξει αρκετά εδώ και μέρες και η προσμονή για μια εκδρομή, έστω και μονοήμερη υπό καλές καιρικές συνθήκες είναι μεγάλη! Άλλωστε η εμπειρία των χειμερινών εκδρομών που πετυχαίναμε πάντα τον καιρό στα χειρότερά του, έχει αφήσει τα απωθημένα της… Μετά από επικοινωνία τόσο μέσω του forum, όσο και τηλεφωνική, το ραντεβού ορίζεται 9.00 το πρωί της Κυριακής στην λεωφόρο Καβάλας. Το καταπληκτικό είναι ότι 9.05 έχουν έρθει όλοι και ξεκινάμε. Οι συμμετέχοντες είναι οι Βαγγέλης, Πάνος, Δημήτρης , Χριστίνα, Κυριάκος και Δήμητρα. Τελικός προορισμός μας είναι η λίμνη Τσιβλού, κοντά στην Ακράτα. Προγραμματίζουμε μια στάση στο Ξυλόκαστρο για καφέ, όπου θα συναντηθούμε με το Νικολάι και την Πασχαλιά, οι οποίοι έχουν πάει από το Σάββατο σε ένα φιλικό τους ζευγάρι, λίγο έξω από το από το κέντρο της περιοχής.
Μετά από μιαμιση ώρα και κάτι, καταφτάνουμε στο Ξυλόκαστρο και καθόμαστε σε ένα καφέ που μας προτείνει ο Πάνος στην παραλία. Η λιακάδα είναι πραγματικά απολαυστική… Μετά από λίγο έρχονται τα παιδιά και αφού τελειώνουμε το καφεδάκι ετοιμαζόμαστε για αναχώρηση. Σύντομη στάση στο βενζινάδικο για ανεφοδιασμό και ξεκινάμε. Στο ύψος της Ακράτας βγαίνουμε από την εθνική και κατευθυνόμαστε προς τη λίμνη. Μέχρι να αρχίσουμε να ανεβαίνουμε σε υψόμετρο, η διαδρομή δεν έχει και πολλά να μας προσφέρει. Μόλις όμως περνάμε απο την άλλη μεριά του βουνού, η διαδρομή γίνεται αμέσως υπέροχη και η επαφή με τη φύση άμεση. Σε πολλά σημεία το υψόμετρο μεγαλώνει και η θέα γίνεται ακόμα πιο απολαυστική. Για αυτό το λόγο οι στάσεις μας είναι συχνές για φωτογραφίες. Ο Βαγγέλης πολλές φορές ξεκινάει νωρίτερα και μας περιμένει να μας φωτογραφίσει εν κινήσει…
Φτάνοντας στη λίμνη, μένουμε για άλλη μια φορά να χαζεύουμε τη φύση… Στο σημείο που σταματήσαμε, είχε αρκετό κόσμο που έκανε πικνικ, καθώς και μια άλλη ομάδα των περίπου 10 μοτοσυκλετιστών που είχε έρθει να χαλαρώσει. O Κυριάκος με το Νικολάι δεν κρατούνται και αφού αλλάζουν την cordura με μαγιό, με ινδιάνικο στυλ, βουτάνε στη λίμνη. Το νερό είναι ακόμα πραγματικά κρύο…! Αφού κάνουμε το γύρο της λίμνης με τις μηχανές βγάζοντας αρκετές φωτογραφίες, κατευθυνόμαστε προς το χωριό Περιστέρα για να φάμε.
Τελειώνοντας το φαγητό, από το οποίο δε μείναμε ιδιαίτερα ευχαριστημένοι, παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Αυτή τη φορά όμως αντί να γυρίσουμε απο τον ίδιο δρόμο που ήρθαμε, αποφασίσαμε να επιλέξουμε τον καινούργιο δρόμο, ο οποίος ναι μεν ήταν πολύ καλύτερος (φρέσκια άσφαλτος), έκρυβε αρκετές παγίδες, αν δεν πρόσεχες. Την περίοδο που περάσαμε, τον έφτιαχναν ακόμα. Λίγο αργότερα, αρχίζοντας να κατεβαίνουμε, παρατηρήσαμε στα δεξιά μας ένα μοναστήρι χτισμένο πραγματικά μέσα στους βράχους! Μοναδικό και επιβλητικό θέαμα! Ύστερα απο περίπου 20 χιλιόμετρα, βγήκαμε και πάλι στην γνωστή εθνική, στο ύψος της Ακράτας, οπου και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.