Life is a book and those who do not travel, read only one page

Τρίκαλα Κορινθίας - Ζήρεια

Πληροφορίες Ταξιδιού

Ταξίδια εντός Πελοποννήσου
Ημερομηνία: Κυρ, 25/01/2009
Πελοπόννησος
Απόσταση: 150χλμ.
Μοτοσυκλετιστές: Σάκης, Μανώλης, Βαγγέλης, Γιάννης, Πάνος Τ, Γιώργος Ζ. (Honda VFR750), Γιώργος Ν. (BMW 1200GS), Φώτης (Yamaha TDM900)
Συναναβάτες: Ελένη
Φωτογράφοι: Μανώλης, Βαγγέλης, Πανος Τ.
Συγγραφείς: Μανώλης

Αξιοθέατα

Μετά από αρκετό καιρό αποφασίσαμε να εξορμήσουμε εκτός Αθήνας. Οι δυσοίωνες καιρικές προβλέψεις δεν στάθηκαν ικανές να ακυρώσουμε τα σχέδια μας για την Κυριακάτικη βόλτα. Ως προορισμός επιλέχθηκαν τα Τρίκαλα Κορινθίας και η ευρύτερη περιοχή της Ζήρειας. Το ραντεβού δόθηκε στο βενζινάδικο στο 30ο χλμ. της εθνικής οδού Αθηνών – Κορίνθου. Στην βόλτα μας συμμετείχαν και 3 φίλοι: ο Γιώργος Ν. (BMW 1200 GS) και Φώτης – Ελένη (Yamaha TDM 900).Στην πορεία μας για τον κόμβο του Ξυλοκάστρου, συναντηθήκαμε με τον Γιώργο Ζ. (Honda VFR750) από το Ναύπλιο, με τον οποίο είχαμε δώσει ραντεβού.
 
Όλοι μαζί διανύσαμε τα 120χλμ. της μονότονης εθνικής οδού και στρίψαμε στον κόμβο για «Ξυλόκαστρο – Τρίκαλα». Από εκεί και πέρα ο -στενός και σχετικά όχι καλής ποιότητας- δρόμος ανηφόριζε προς το όρος Κυλλήνη, γνωστό σε πολλούς ως «Ζήρεια». Από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα αναγκαστήκαμε να φορέσουμε τα αδιάβροχα. Το βλέμμα μας ήταν «καρφωμένο» στις χιονισμένες κορυφές του βουνού, που με βίας διακρίνονταν με από τα σύννεφα.
 
Διασχίσαμε μερικούς αδιάφορους οικισμούς και χωριά σε ένα τοπίο με χαμηλή βλάστηση και ελιές. Λίγο πριν τα 1000μ. υψόμετρο συναντήσαμε τους οικισμούς των Τρικάλων. Ουσιαστικά πρόκειται για 3 οικισμούς (Άνω, Κάτω και Μεσαία Τρίκαλα) που –ως επί των πλείστων- αποτελούν τουριστικούς προορισμούς με πλήθος παραδοσιακών καταλυμάτων και ταβερνών. Η πανοραμική θέα που προσφέρουν είναι εκπληκτική. Στο βάθος των ορεινών όγκων διακρίνεται η θάλασσα.
 
Ακολουθώντας τις πινακίδες για Ζήρεια, φτάσαμε στα Άνω Τρίκαλα (1050μ.) τον πιο γνωστό οικισμό από τους τρεις και κατά γενική ομολογία με την καλύτερη θέα. Συνεχίσαμε σε μια ελικοειδής διαδρομή όπου έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα πεύκα αργότερα έλατα. Μετά το την ιερά γυναικεία Μονή Αγ. Βλασίου, συναντήσαμε τα πρώτα χιόνια κατά μήκος του δρόμου. Το τοπίο ήταν εκπληκτικό! Σταματήσαμε για μερικές φωτογραφίες και κάποιοι άδραξαν την ευκαιρία για ένα σύντομο «χιονοπόλεμο». Κοντά υπήρχε ένα παρατηρητήριο, το οποίο προσέφερε εντυπωσιακή θέα του χιονισμένου βουνού.
 
Συνεχίσαμε και έχοντας διανύσει περίπου 35-40χλμ. από τον κόμβο του Ξυλοκάστρου, φτάσαμε στο οροπέδιο όπου βρίσκεται το χιονοδρομικό της Ζήρειας. Όπως ήταν αναμενόμενο δεν λειτουργούσε –λόγω έλλειψης χιονιού. Παρόλα αυτά το σαλέ ήταν ανοιχτό και κατάμεστο από κόσμο! Την ώρα που πλησιάζαμε άρχισε να πέφτουν πυκνές νιφάδες χιονιού!!! Στα γρήγορα «χωθήκαμε» στο σαλέ για ένα καφέ απολαμβάνοντας την θέα…
 
Ο καιρός έπαιζε παιχνίδια. Από χιονόπτωση κατέληξε σε λιακάδα. Έτσι συζητήσαμε το ενδεχόμενο να ακολουθήσουμε τον βατό χωματόδρομο (αν και οι αρχικές πληροφορίες ήταν πως επρόκειτο για ασφαλτοστρωμένο δρόμο…) που κατέληγε στην Γκούρα, διασχίζοντας περιμετρικά το όρος Κυλλήνη. Όταν κάποια στιγμή ξεκινήσαμε, είχε αρχίσει και πάλι να ψιλοβρέχει. Ακολουθήσαμε την πινακίδα για Γκούρα (στην διασταύρωση λίγο πριν το χιονοδρομικό). Γρήγορα ο χωματόδρομος στένεψε και περνούσε μέσα από μια περιοχή με έλατα. Συναντήσαμε τμήματα του δρόμου καλυμμένα με χιόνι αναγκάζοντάς μας να περνάμε μέσα από τα ήδη πατημένα σημεία. Μετά από 2χλμ. –έχοντας πάλι αρχίσει να χιονίζει για τα καλά- φτάσαμε σε ένα σημείο που θεωρήσαμε πως ήταν αδύνατον να συνεχίσουμε. Πήραμε την απόφαση να επιστρέψουμε προκειμένου να μην μπούμε σε άλλες «περιπέτειες». Πέρα από το γεγονός των ακατάλληλών καιρικών συνθηκών, η διαδρομή είναι αξιόλογη και βατή. Υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας πως θα την πραγματοποιήσουμε κάποια στιγμή στον μέλλον…
 
Σε μια συμπαθητική ταβέρνα στα Άνω Τρίκαλα αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την τοπική κουζίνα. Με την κουβέντα, τα αστεία και τα πειράγματα η ώρα περνούσε χωρίς να το καταλάβουμε. Εντωμεταξύ ο καιρός άλλαξε και πάλι διάθεση. Η λιακάδα και το γαλάζιο του ουρανού, έδωσε μια διαφορετική άποψη στο τοπίο.
 
Κατά τις 4.30μμ. αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Στην παραλιακή οδό του Ξυλοκάστρου κάναμε την τελευταία μας στάση για ένα καφεδάκι πριν την επιστροφή στην Αθήνα.
 
Η Ζήρεια είναι μια πανέμορφη περιοχή αποτελώντας έναν πολύ καλό προορισμό για μονοήμερη εκδρομή. Όσοι δεν έχουν πρόβλημα στο να πατήσουν και λίγο χώμα, θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν όμορφες διαδρομές μέσα από περιοχές με πλούσια ορεινή βλάστηση και πανοραμική θέα. Μπορεί κανείς να διασχίσει το όρος Κυλλήνη (μέσω βατού χωματόδρομου) και να επισκεφτεί την λίμνη Δόξης. Επίσης κοντά στο χιονοδρομικό βρίσκεται η μικρή λίμνη Δάσιου. Όλα τα παραπάνω μόνο 140-150χλμ. από την Αθήνα!
 
Ευχόμαστε καλά ταξίδια το 2009 και η μονοήμερη εκδρομή στη Ζήρεια να αποτελέσει μια καλή αρχή για ασφαλή και όμορφα χιλιόμετρα γεμάτα περιπέτεια. Καλή χρονιά…

 

Photogalleries