Life is a book and those who do not travel, read only one page

Αρχαία Μαντινεία - Αγ. Φωτεινή - Βυτίνα -Πυργάκι - Λαγκάδια - Λίμνη Λάδωνα - Καλέντζι

Πληροφορίες Ταξιδιού

Ταξίδια εντός Πελοποννήσου
Ημερομηνία: Κυρ, 11/09/2005
Πελοπόννησος
Απόσταση: 650 χλμ.
Μοτοσυκλετιστές: Μανώλης, Πλουμιστή
Φωτογράφοι: Μανώλης
Συγγραφείς: Μανώλης
Φωτογραφίες: Σύνδεσμος

Αξιοθέατα

Έχει μπει πια το φθινόπωρο ημερολογιακά, αλλά ο καιρός συνεχίζει να θυμίζει καλοκαίρι. Έτσι και εμείς, χωρίς να το σκεφτούμε αρπάξαμε την ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε μια μονοήμερη εκδρομή στην κεντρική και βόρεια Πελοπόννησο. Ξεκινήσαμε από Αθήνα κατά τις 10.30 με προορισμό την Αρχαία Μαντινεία και την Βυτίνα.

Μετά από μια ώρα και κάτι φτάναμε στον κόμβο της Νεστάνης που βρίσκεται αμέσως μετά τα διόδια, λίγο πριν φτάσεις στην Τρίπολη. Λίγο μετά το χωριό Μηλέα, είδαμε πινακίδες για Αρχαία Μαντινεία. Απέχει μόλις 6χλμ. από τον δρόμο κόμβος Νεστάνης - Βυτίνα. Στον αρχαιολογικό χώρο μπορείτε να δείτε ευρήματα του αρχαίου θεάτρου, του βουλευτηρίου και της αγοράς χωρίς εισιτήριο εισόδου. Αξίζει να επισκεφτείτε την περιοχή καθώς ακριβώς απέναντι από τον αρχαιολογικό χώρο, υπάρχει η Αγία Φωτεινή.

Πρόκειται για μια εκκλησία με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μια εκκλησία που αντί για τον κλασικό τρούλο έχει μια κατασκευή που θυμίζει αρχαίο ελληνικό ναό! Στον προαύλιο χώρο υπάρχουν 2 ακόμα οικοδομήματα σε αρχαιοελληνικούς ρυθμούς. Είχαμε πληροφορηθεί πως η κατασκευή όλων αυτών, πραγματοποιήθηκε την δεκατεία του 50, από έναν καθηγητή. Τα υλικά τα έπαιρνε από παλιά σπίτια της Τρίπολης που γκρέμιζαν για να χτίσουν στην θέση τους σύγχρονες πολυκατοικίες. Μάθαμε πως αντιμετώπισε κάποιες δυσκολίες στην ανέγερση τους από κάποιους τοπικούς ιερωμένους... πάντως την ημέρα που πήγαμε, γινόντουσαν οι βαπτίσεις μία μετά την άλλη...! Αξίζει να επισκεφτείτε την περιοχή, καθώς μπορείτε να δείτε μια προσπάθεια να συνδυαστούν -αρχιτεκτονικά- η Αρχαιότητα και ο Χριστανισμός, όσο είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο...

Φύγαμε για Βυτίνα, ακολουθώντας την διαδρομή για Λεβίδι. Προτιμήσαμε να πάμε μέσω του χιονοδρομικού κέντρου του Μαινάλου και η επιλογή μας ήταν επιτυχημένη. Η διαδρομή μέσα από μεγάλα έλατα και καθόλου κουραστική! Φτάσαμε μέχρι το έρημο χιονοδρομικό (την περίοδο αυτή!) και συνεχίσαμε την κατηφορική διαδρομή για Βυτίνα, χωρίς να αλλάζει το τοπίο. Αν βρεθείτε στην περιοχή, σας προτείνουμε να πραγματοποιήσετε την συγκεκριμένη διαδρομή, αν βέβαια ο καιρός το επιτρέπει...

Μόλις βγήκαμε στον δρόμο Τρίπολης-Πύργου, στρίψαμε δεξιά για να μπούμε στην Βυτίνα. Πρόκειται για ένα πολύ γραφικό και παραδοσιακό χωριό. Σίγουρα δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορείτε να συναντήσετε στην περιοχή, πάντως αξίζει να κάνετε μια στάση για καφέ ή φαγητό. Στην κεντρική πλατεία του, ήπιαμε τον πρώτο καφέ της ημέρας -παρόλο που η ώρα είχε φτάσει ήδη 2.00! Πολύ γρήγορα και χωρίς να το αντιληφθούμε η πλατεία γέμισε από ομάδες μοτοσυκλετιστών που πραγματοποιούσαν βόλτες στην ευρύτερη περιοχή!

Αφήσαμε την Βυτίνα, για να κατευθυνθούμε προς το Πυργάκι. Βρίσκεται πολύ κοντά στην Βυτίνα -μόλις 7χλμ.- και αν έχετε χρόνο μπορείτε να πάτε για να απολαύσετε την καταπληκτική θέα. Το χωριό είναι εγκαταλειμμένο με 10 γκρεμισμένα σπίτια, αλλά ανακαινισμένη εκκλησία(!) Η διαδρομή μέχρι εκεί είναι πολλή γραφική η οποία αν συνεχίσετε μπορείτε να φτάσετε μέχρι το χωριό του Κολοκοτρώνη. Εμείς πήραμε τον δρόμο για Πύργο για να επισκεφτούμε το φράγμα και την τεχνητή λίμνη του Λάδωνα. Στην διαδρομή μας, περάσουμε από τα Λαγκάδια. Είναι ένα πολύ όμορφο και γραφικό χωριό. Χτισμένο σε μια απότομη πλαγιά που πολλές φορές τα σπίτια σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το πώς στέκονται! Στην παραδοσιακή του πλατεία υπάρχουν καφετέριες με υπέροχη θέα. Αν δεν είχαμε σταματήσει για καφέ στην Βυτίνα, σίγουρα θα καθόμασταν εδώ... μάλλον το μετανιώσαμε κιόλας!

Μόλις φτάσαμε στα Τρόπαια ακολουθήσαμε την σήμανση για το φράγμα του Λάδωνα. Μετά από μια μοναχική διαδρομή, με πολλές στροφές, στενό και μέτριο οδόστρωμα αντικρίσαμε από ψηλά το φράγμα και την λίμνη. Πραγματικά ωραίο τοπίο! Δυστυχώς, απαγορεύεται η προσέγγιση του φράγματος από κοντά, αλλά μπορείς να κινηθείς στο παραλίμνιο δρόμο και να απολαύσεις την λίμνη από διαφορετικές μεριές. Κάναμε μια μικρή στάση σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο δίπλα στην λίμνη με την ώρα να έχει φτάσει 6.00.

Αποφασίσαμε να φύγουμε για Καλέντζι και χωρίς άλλες καθυστερήσεις καθώς δεν ξέραμε αν θα καταφέρναμε να φτάσουμε στο χωριό πριν βραδιάσει. Μέχρι την Δάφνη ο δρόμος ήταν στενός και άσφαλτος όχι καλής ποιότητας αλλά το ίδιο ερημικός. Λίγο έξω από την Δάφνη συναντήσαμε τον εθνικό δρόμο 111 και ο ρυθμός μας ανέβηκε αλλά όχι πολύ καθώς οι συνεχόμενες στροφές μας εμπόδιζαν. Έτσι συνέχισε η διαδρομή μέχρι την Λάμπεια στην οποία σταματήσαμε για να δροσιστούμε στην βρύσες που υπάρχουν στην έξοδο του χωριού. Μετά το Χάνι Πανόπουλου ο δρόμος άρχισε να γίνεται καλύτερος και αρκετά γρήγορα φτάσαμε την διασταύρωση για το χωριό. Δεν στρίψαμε στην πρώτη πινακίδα που οδηγούσε για Καλέντζι καθώς ο δρόμος είναι χωμάτινος. Στρίψαμε στην διασταύρωση για Ερυμάνθεια, Καλέντζι, ενώ σε κάποια σημεία δεχτήκαμε ψιχάλες... αυτό μας έλειπε εκείνη την ώρα!!! Η διαδρομή από την διασταύρωση μέχρι το χωριό είναι γύρω στα 15χλμ. Ανηφορική και με πολλές στροφές την οποία δεν είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε καθώς φοβόμασταν να μην μας πιάσει η βροχή.

Μόλις, όμως, φτάσαμε στο Καλέντζι δικαιωθήκαμε... τόσο το χωριό όσο και η θέα καταπληκτική!!! Το όμορφο αυτό χωριό είναι χτισμένο στις πλαγιές του όρους Ερύμανθος και μπροστά του απλώνεται όλη η αχαϊκή πεδιάδα, ενώ στο βάθος μπορείς να διακρίνεις θάλασσα. Αποτελεί, επίσης, την γενέτειρα του Γεωργίου Παπανδρέου και υπάρχουν 2 μουσεία: ένα λαογραφικό και ένα της οικογένειας Παπανδρέου. Δυστυχώς, την ώρα που πήγαμε ήταν κλειστά. Αφήσαμε το χωριό ενώ ήδη είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Την βροχή, ευτυχώς, την γλιτώσαμε! Πήραμε τον δρόμο για Πάτρα και λίγο μετά τα πρώτα διόδια η ώρα είχε φτάσει 9.00. Σταματήσαμε να ξεκουραστούμε πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής για Αθήνα.

Τελικά, ενώ το εκδρομικό ξεκίνησε να είναι κοντινό, καταλήξαμε, φτάνοντας στην Αθήνα, να έχουμε διανύσει 650χλμ., έχοντας διανύσει δρόμους από πολύ στενούς μέχρι αυτοκινητόδρομους. Για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνεται η αντίληψη πως τα ταξίδια με μοτοσυκλέτα δεν έχουν όρια...