Η βραδιά δεν ήταν τόσο άνετη… Το σημείο που είχαμε στήσει το αντίσκηνο, ήταν κοντά στον κεντρικό διάδρομο που ένωνε την παραλία με την έξοδο! Κουβέντες, γέλια και τραγούδια ακούγονταν όλο το βράδυ. Κατά τις 6π.μ. το πρωί σηκώθηκα να βγάλω μερικές φωτογραφίες… ακόμα υπήρχε κόσμος στην παραλία! Κατά τις 7.30π.μ. η παραλία είχε αδειάσει και μια ησυχία απλωνόταν παντού… την έπεσα πάλι για ύπνο. Όμως όχι για πολύ. Η ζέστη και οι μύγες μας σήκωσαν κατά τις 9π.μ., όποτε θεωρήσαμε καλή ευκαιρία να κάνουμε μια βουτιά πριν την αναχώρηση.
Κατά τις 11π.μ. ξεκινήσαμε για το Mountain Nebo (20-30χλμ.). Η διαδρομή σκαρφάλωνε σε γυμνούς ορεινούς όγκους για να καταλήξει στη μικρή Εκκλησία των Αποστόλων (τιμή εισιτηρίου: 1 Dinar/άτομο) στα 802μ. υψόμετρο. Από εκεί ανοίγεται μια φανταστική θέα προς τα δυτικά στον Ιορδάνη και τη Νεκρά Θάλασσα. «Κατά τις γραφάς» ο Μωυσής βρήκε στην περιοχή το τελευταίο του ησυχαστήριο, αν και ο τάφος του δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα. Τα απομεινάρια της εκκλησίας κοσμούν ψηφιδωτά με ελληνικές επιγραφές! Το σήμα κατατεθέν του μνημείου είναι ο μεγάλος σταυρός στον οποίο τυλίγεται ένα φίδι.
Την Ιορδανία διασχίζουν -από βορρά προς νότο- 3 δρόμοι: της Ερυθράς Θάλασσας, η King’s highway (ορεινή διαδρομή) και η Desert highway (δρόμος της ερήμου). Και οι 3 ξεκινούν από το Amman για να καταλήξουν στο μοναδικό ιορδανικό λιμάνι, την Aqaba. Επιλέξαμε το «Δρόμο του Βασιλιά». Ακολουθήσαμε τις πινακίδες για Madaba, γνωστή για τη Σχολή των Ψηφιδωτών. Συνεχίσαμε σε μια σχετικά στενή διαδρομή, με μέτρια κατάσταση οδοστρώματος και με αρκετές στροφές. Στην αρχή συναντήσαμε χωριά που θύμιζαν αντίστοιχα κυκλαδίτικα, λευκά σπίτια σε μια περιοχή με ελάχιστη και χαμηλή βλάστηση.
Περίπου 20-30χλμ. νοτιότερα συναντήσαμε ένα εντυπωσιακό φαράγγι! Σε μια διαδρομή περίπου 10χλμ. ελισσόταν ο σχετικά καλός ελικοειδής δρόμος. Αρχικά κατέβαινε σε βάθος 500μ. –που βρισκόταν το φράγμα του ποταμού-, για να ανηφορίσει στη συνέχεια από την άλλη πλευρά. Κατάλληλα διαμορφωμένα σημεία στην άκρη του ερημικού δρόμου μας προκαλούσαν να σταματήσουμε για να απολαύσουμε την εκπληκτική θέα!!!
Οδηγώντας το «Βασιλικό δρόμο» φτάσαμε στον Al Kerak, με το επιβλητικό φρούριο και την πλούσια ιστορία, που δεσπόζει στην κορυφή ενός λόφου 950μ.. Κάναμε μια στάση στην κεντρική πλατεία για φαγητό και τσάι. Είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε έναν συμπαθή Αιγύπτιο υπάλληλο, που μας έδωσε κάποιες πληροφορίες για το Al Kerak και την πατρίδα του.
Φύγαμε με προορισμό την Petra (145χλμ.). Οδηγήσαμε -και πάλι- στον King’s highway, που ελισσόταν γεμάτος στροφές στην περιοχή. Διανύσαμε περίπου 20χλμ. και βρεθήκαμε στο εκπληκτικό φαράγγι Wadi al Hasa. Περάσαμε το όμορφο ορεινό χωριό Tafilah με τη μοναδική πανοραμική θέα στο φαράγγι. Συνεχίζοντας συναντήσαμε τις πινακίδες για το φυσικό δρυμό Dana Nature Reverse. Μια προστατευόμενη περιοχή που αποτελεί το φυσικό καταφύγιο άγριων ζώων (πχ. αετών, αλεπούδων, κ.ά.) και πάνω από 600 διαφορετικών ειδών φυτών! Δεν το επισκεφτήκαμε όμως, καθώς είχε αρχίσει να βραδιάζει...
Ο δρόμος λίγο πριν το Ash Shawbak έγινε στενός, κακής ποιότητας και ερημικός. Πολλές φορές μου πέρασε η σκέψη από το μυαλό μήπως είχαμε πάει λάθος πορεία! Στο Ash Shawbak ανεφοδιαστήκαμε και συνεχίσαμε για την Petra (40χλμ.) έχοντας πλέον νυχτώσει...
Σε λίγο μπαίναμε στο Wadi Musa και από μακριά φαινόταν το φωταγωγημένο το χωριό, ανάμεσα στους βράχους. Αναζητήσαμε κατάλυμα που βρήκαμε σχετικά εύκολα και γρήγορα. Το Orient Gate Hotel (15 Dinars/δίκλινο & πρωινό), ήταν ένα λιτό και φθηνό ξενοδοχείο με συμπαθή ιδιοκτήτη και «χύμα» υπαλλήλους...
Περάσαμε τη βραδιά μας στην ταράτσα καπνίζοντας ναργιλέ και αγναντεύοντας τους ορεινούς όγκους όπου βρισκόταν η αρχαία πόλη των Ναβαταίων, η διάσημη Petra.
