Το ταξίδι έχει αρχίσει να «παίρνει» χρώμα. Τελικά αφήσαμε το Pamukkale (Ιεράπολη) αν και θέλαμε να μείνουμε μια μέρα παραπάνω.
Αναχωρήσαμε και επισκεφτήκαμε το χωριό Yatagan, που -όπως το δηλώνει η ονομασία του- είναι διάσημο με την κατασκευή μαχαιριών και μικρών σπαθιών. Απέχει μόλις 40-50χλμ. από το Pamukkale στο δρόμο για Atalya. Για την ύπαρξή του μας είχε ενημερώσει ο Oytun Pinar –ένας φίλος μοτοσικλετιστής από την Izmir- αναφέροντάς μας χαρακτηριστικά: «...γνωρίστε τους ντόπιους, αν και δεν θα χρειαστεί για αυτό παραπάνω από 10 λεπτά...». Όντως έτσι έγιναν τα πράγματα.
Φτάνοντας στην πλατεία και ενώ περιεργαζόμασταν το χώρο, μας πλησίασε ένας αστυνομικός -η τοπική αρχή, όπως καταλάβαμε αργότερα. Μας ρώτησε από που ήμαστε και μας προσκάλεσε να πιούμε καφέ ή τσάι. Με το που καθίσαμε στο καφενείο, μαζεύτηκαν –ή μάλλον επιστρατεύτηκαν- 2-3 άτομα που ήξεραν κάποιες λέξεις στα αγγλικά. Η διάθεση όλων μας να επικοινωνήσουμε, είχε ως αποτέλεσμα να καταφέρουμε να συνεννοηθούμε.
Μας τίμησαν χαρίζοντάς μας αναμνηστικά μαχαιράκια, μας ενημέρωσαν για το ετήσιο φεστιβάλ που πραγματοποιείται κάθε Αύγουστο (1-3) και μας κάλεσαν να παραυρεθούμε. Δυστυχώς το ταξιδιωτικό μας πλάνο ήταν διαφορετικό. Τους υποσχεθήκαμε όμως πως θα το κάνουμε κάποια άλλη στιγμή. Είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε το διοργανωτή του φεστιβάλ -χάρη στον οποίο έγινε γνωστό το χωριό- και να μας ξεναγήσουν στη μικρή έκθεση του μουσείου που βρισκόταν πάνω από το αστυνομικό τμήμα. Πραγματικά έργα τέχνης τα μικρά αυτά «γιαταγάνια».
Δεν μπορώ να μην αναφέρω πως ο αστυνομικός μας συνόδευσε με το περιπολικό μέχρι την έξοδο του χωριού επιδεικνύοντάς μας το δρόμο για το Burdur!!! Να είναι καλά οι άνθρωποι! Άνθρωποι αγνοί, φιλικοί, αξιοπρεπείς...
Ακολουθώντας τη σήμανση για Burdur συναντήσαμε τη λίμνη Salda Golu. Η διαδρομή πριν και περιμετρικά αυτής ήταν καταπληκτική! Τα πεύκα και τα τιρκουάζ νερά της όχθης θύμιζαν πίνακα ζωγραφικής... Από εκεί και πέρα και μέχρι την πρώτη διασταύρωση για Sagalassos η διαδρομή δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Σε πολλά σημεία συναντήσαμε μεγάλους σιτοβολώνες. Οδηγώντας για περίπου 40χλμ. επαρχιακού δρόμου φτάσαμε στο χωριό Aglasun. Από εκεί ξεκινούσε ένας πολύ στενός, ανηφορικός, ελικοειδής δρόμος (10χλμ.) που καταλήγει ψηλά, στα ερείπια της αρχαίας Sagalassos (τιμή εισιτηρίου: 4YTL/άτομο).
Σταθήκαμε τυχεροί καθώς στον αρχαιολογικό χώρο βρισκόταν ο επικεφαλής των ανασκαφών. Ο Dirk Menten είναι Βέλγος αρχαιολόγος που ασχολείται με τη Sagalassos τα τελευταία χρόνια. Προθυμοποιήθηκε με χαρά να μας ξεναγήσει δωρεάν στο χώρο! Με πολύ όρεξη μας πληροφόρησε για την ιστορία της αρχαίας πόλης και των ευρημάτων. Μας εξήγησε τη διαδικασία και εξέλιξη των ανασκαφών, την τεχνοτροπία της αναστύλωσης. Μας τόνισε πως το χαρακτηριστικό της ανασκαφής ήταν το γεγονός ότι τα ευρήματα ήρθαν στην επιφάνεια χωρίς αλλοιώσεις, εξαιτίας της λάσπης που τα είχε καταπλακώσει, συμβάλλοντας έτσι στη διατήρησή τους. Ο Βέλγος αρχαιολόγος μάς ξενάγησε παραπάνω από μια ώρα χωρίς να κουραστεί, πραγματικά περήφανος για τη δουλειά του.
Κατά τις 6μ.μ. αναχωρήσαμε για Isparta -μια νεόκτιστη κωμόπολη χωρίς κάτι το ιδιαίτερο- και εν συνεχεία για Egirdir για το οποίο είχαμε ακούσει πολύ θετικά σχόλια. Η διαδρομή από το Aglasun μέχρι 10-15χλμ. πριν την Isparta (Σπάρτη της Πισιδίας) ήταν εντυπωσιακή, με έλατα που θύμιζαν αλπικό τοπίο! Η πόλη του Egirdir είναι χτισμένη στις όχθες της ομώνυμης λίμνης (Egirdir Golu). Το εντυπωσιακότερο όμως σημείο της είναι το νησάκι Yesilada που υπάρχει και ενώνεται με τη στεριά μέσω ενός δρόμου που δημιουργείται από ένα ανάχωμα.
Διανυκτερεύσαμε εκεί, στην όμορφη και ήσυχη πανσιόν Pansion Sehsuvar-Peace (50 YTL/δίκλινο & πρωινό). Ο ιδιοκτήτης της ήταν ένας συμπαθής γέροντας, ο πατέρας του οποίου καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη. Η συνεννόηση μαζί του στα τούρκικα και με νοήματα. Όλα όμως πήγαν μια χαρά. Η μέρα τελείωσε με φαγητό δίπλα στη λίμνη στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος... Χρώματα ίδια με αυτά που είχε αρχίσει να παίρνει το ταξίδι μας.
