Η μικρή πλατεία που βρισκόταν το ξενοδοχείο ήταν πολύ ήσυχη το πρωί. Μετά το πρωινό αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τους Τάφους της εποχής του Ποντιακού Βασιλείου. Το ωράριο του αρχαιολογικού χώρου ξεκινούσε από τις 9.15π.μ. και τελείωνε στις 7μ.μ.. Ακολουθώντας τις πέτρινες σκάλες φτάσαμε στην είσοδο.
Οι Τάφοι (τιμή εισιτηρίου: 3YTL/άτομο) ήταν επιβλητικοί. Πιθανότατα όμως αν κάποιος είχε επισκεφτεί την Καππαδοκία, να μην ενθουσιαζόταν τόσο πολύ. Έχουν τοποθετηθεί κάγκελα στις εισόδους των τάφων αποτρέποντας την είσοδο σε αυτούς. Στο μικρό εσωτερικό τους δεν υπήρχαν τοιχογραφίες ή κάτι άλλο. Η ιδιαιτερότητα που παρουσίαζαν ήταν το γεγονός πως τα χτίσματα αυτά δεν ήταν σπηλιές εντός των βράχων. Αποτελούσαν πέτρινα οικοδομήματα προερχόμενα από το λάξευμα των βράχων. Η πανοραμική θέα της πόλης που πρόσφερε το σημείο ήταν θαυμάσια. Γι' αυτό το λόγο καλύτερη ώρα για να επισκεφτεί κανείς το χώρο είναι το απόγευμα. Φεύγοντας κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση στο εκδοτήριο, όπου ο ευγενικός υπάλληλος μας κέρασε τσάι.
Κατά τις 10.30π.μ. αναχωρήσαμε με προορισμό τη Samsun (130χλμ.). Ο δρόμος δεν παρουσίαζε κάποιο ενδιαφέρον. Εκτός αυτού, είχε αρκετή κίνηση, με πολλά φορτηγά και η ποιότητα του οδοστρώματος δεν ήταν η καλύτερη. Οι κατά τόπους εργασίες οδοποιίας επιβάρυναν την οδήγησή μας.
Η Samsun (Σαμψούντα) αποτέλεσε ένα ερωτηματικό για εμάς. Ο οδηγός δεν την ανέφερε καθόλου, καθώς επίσης και ο χάρτης δεν την παρουσίαζε ως σημείο τουριστικού ενδιαφέροντος. Γι' αυτούς τους λόγους, θεωρήσαμε πως δεν έπρεπε να της διαθέσουμε πολύ από το χρόνο μας. Από τις πρώτες κιόλας εικόνες της Samsun διαπιστώσαμε πως επρόκειτο για μια μοντέρνα παραθαλάσσια πόλη, ένα εμπορικό λιμάνι. Συναντήσαμε κάποια πεζοδρομημένα τμήματα μιας αρκετά ανεπτυγμένης –με δυτικά πρότυπα- αγοράς. Η περιπλάνησή μας περιορίστηκε σε μια βόλτα με τις μοτοσικλέτες και στη συνέχεια κινηθήκαμε δυτικά, προς την έξοδο της πόλης για Sinop (150χλμ.). Αν κάποιος επέλεγε τη Samsun για παραμονή του, θα μπορούσε να επισκεφτεί το Αρχαιολογικό Μουσείο και έναν λόφο –προσβάσιμος με τελεφερίκ- που πιθανότατα διαθέτει εκπληκτική θέα. Καταλύματα συναντήσαμε στο δρόμο για Sinop (στο δυτικό τμήμα της πόλης) που στην πλειοψηφία τους ήταν παραλιακά ή κατά μήκος του δρόμου.
Έχοντας διανύσει περίπου 150χλμ. από το πρωί, η κούραση είχε αρχίσει να μας καταβάλει. Λογικό, μετά από 36 μέρες ταξιδιού και περίπου 9.500χλμ.. Ήμασταν περισσότερο ευάλωτοι στην κούραση. Επιπλέον, ο δρόμος, η κίνηση και το σχετικά αδιάφορο τοπίο επιβάρυναν την κατάσταση. Αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση στη Bafra για έναν καφέ. Όπως αποδείχτηκε ήταν μια αδιάφορη κωμόπολη. Το ότι βρήκαμε ένα πάρκο που διέθετε μια υποτυπώδη καφετέρια, θα πρέπει να θεωρηθεί επιτυχία! Τουλάχιστον, ξεκουραστήκαμε για να διανύσουμε τα τελευταία 115χλμ. μέχρι τη Sinop.
Αν και περίμενα η διαδρομή να ήταν παράκτια, τελικά μόνο ένα μικρό τμήμα της επιβεβαίωσε την υπόθεσή μου. Το υπόλοιπο διέσχιζε κατάφυτες πευκώδεις περιοχές -ενίοτε και πλατάνια -, με πυκνή βλάστηση! Το σκηνικό ήταν φανταστικό! Το μειονέκτημα όμως ήταν η κατάσταση του δρόμου, που ήταν στενός και κακής ποιότητας, εξαιτίας των αυλακώσεων που είχαν δημιουργηθεί από τα φορτηγά, πράγμα επικίνδυνο για τις προσπεράσεις μας!
Κατά τις 5.00μ.μ. φτάσαμε στη Sinop (Σινώπη). Αρχικά σκεφτήκαμε να επιλέξουμε κάποιο camping για τη διαμονή μας, αλλά η ιδέα εγκαταλείφθηκε όταν ανακαλύψαμε πως βρίσκονταν εκτός πόλης. Καταλήξαμε στο πανδοχείο Yilmaz Pansion, που όπως αποδείχθηκε –εκ των υστέρων- δεν ήταν καλή επιλογή. Το δωμάτιο ήταν πολύ μικρό –σχεδόν «κελί»-, βρισκόταν στον 4ο όροφο χωρίς ασανσέρ, η τουαλέτα μύριζε και το βράδυ η ζέστη ήταν ανυπόφορη (δεν είχε ούτε ανεμιστήρα)!!! Αν και τα χρήματα που δώσαμε (35YTL/δίκλινο χωρίς πρωινό) ήταν σχετικά λίγα, δεν άξιζαν τον κόπο. Συνειδητοποίησα πως οι τουριστικοί οδηγοί μπορεί να αποτελούν βοήθημα, αλλά και «χαντάκωμα» πολλές φορές!
Πέρα λοιπόν από αυτή την παραφωνία –που μου χάλασε τη διάθεση- η Sinop αποτελούσε μια πολλή συμπαθητική παραθαλάσσια πόλη. Ελκύει πλήθος τουριστών κυρίως από την Istanbul και την Ankara. Διαθέτει αξιόλογα αξιοθέατα (πχ. το κάστρο, μουσεία, τζαμιά, κ.ά.) αλλά και κάποιες όμορφες παραλίες. Εμείς ξεκινήσαμε την περιπλάνησή μας από τη μικρή μαρίνα που βρισκόταν πολύ κοντά στο κατάλυμά μας. Περπατήσαμε προς τα τείχη (ανατολικά), καταλήγοντας στην κεντρική πλατεία. Κόσμος είχε πλημμυρίσει την περιοχή, κάτι που συνέβαινε κάθε απόγευμα. Είχε έρθει η ώρα του φαγητού όμως. Επιλέξαμε λοιπόν την περιοχή του πανδοχείου μας, που φημιζόταν για τα εστιατόρια. Καθίσαμε σε ένα από αυτά. Δοκίμασα το Iskender Kebap (=το κεμπάπ του Μεγάλου Αλεξάνδρου). Ήταν μοσχαρίσιος γύρος, με ψιλοκομμένη πίτα, γιαούρτι και λίγη κόκκινη σάλτσα. Το πόσο νόστιμο ήταν δεν περιγράφεται!
Το καλύτερο σημείο της ημέρας ήταν το βραδάκι. Στα τείχη υπήρχε η μπιραρία «Burg» που διέθετε εντυπωσιακή θέα και ένα εκπληκτικό μουσικό συγκρότημα. Τα καλοκαιρινά βράδια, μια παρέα νεαρών Τούρκων έπαιζαν ζωντανή μουσική, δημιουργώντας μια όμορφη και μελωδική ατμόσφαιρα! Επισκεφτήκαμε λοιπόν τη μπιραρία και απολαύσαμε υπέροχους ήχους και μουσικούς ρυθμούς που έμοιαζαν μερικές φορές με αντίστοιχους ελληνικούς.
Πέρα από αυτό, η Sinop φημιζόταν για τη νυχτερινή ζωή της όπως αποδείκνυε η ύπαρξη πολλών νυχτερινών μαγαζιών. Ο κόσμος ήταν άνετος χωρίς περιορισμούς, σαν αυτούς που επέβαλε η «ανατολίτικη» νοοτροπία...
