Το ξύπνημα στο Amman δεν ήταν τόσο θορυβώδες, όπως το περίμενα, παρά το γεγονός ότι βρισκόμασταν στο κέντρο της πόλης! Πήραμε το πρωινό (λιτό σαν το ξενοδοχείο) και ξεκινήσαμε -με τα πόδια- να επισκεφτούμε το Ρωμαϊκό Αμφιθέατρο (τιμή εισιτηρίου: 1,5Dinars). Αποτελεί ένα από τα στολίδια της πόλης. Ήταν καλοδιατηρημένο και εντυπωσιακό! Εξίσου εντυπωσιακά ήταν τα λαογραφικά μουσεία που φιλοξενούσε, πλούσια σε στοιχεία της καθημερινότητας των Βεδουίνων.
Πριν αναχωρήσουμε από το Amman συναντήσαμε τον συμπαθή Ιορδανό φίλο μας, Nimri Sabri. Το ραντεβού δόθηκε στο ξενοδοχείο Hotel Grand Palace Amman, όπου εργαζόταν. Με πολύ χαρά και διάθεση μας έδωσε πληροφορίες τουριστικού περιεχομένου και μας προσκάλεσε στο Amman –για μια καλή ξενάγηση στην πόλη- στην επιστροφή μας από την Αίγυπτο.
Αναχωρήσαμε για τη Dead Sea (Νεκρά Θάλασσα) κατά τις 3μ.μ.. Οδηγώντας στον περιφερειακό δρόμο, βγήκαμε από την πρωτεύουσα, αν και δεν ήταν τελικά εύκολη υπόθεση. Το τοπίο ήταν εκπληκτικό: τεράστιοι ορεινοί όγκοι υψώνονταν στην ευρύτερη περιοχή. Η βλάστηση ελάχιστη όπως και η κίνηση στο δρόμο. Ακολουθώντας τις πινακίδες για Dead Sea και Baptism site, φτάσαμε στον κόμβο (40χλμ.) για το σημείο όπου βαπτίστηκε ο Χριστός –κατά τις γραφές. Αποφασίσαμε να το επισκεφτούμε.
Ακολουθώντας τη σήμανση για Baptism site, βρεθήκαμε σε αδιέξοδο. Εκεί βρίσκονταν τα εκδοτήρια εισιτηρίων (τιμή εισιτηρίου: 7Dinars/άτομο) για το συγκεκριμένο αξιοθέατο. Σταθήκαμε τυχεροί και προλάβαμε την τελευταία ξενάγηση (4.30μ.μ.) της ημέρας.
Αφήσαμε, λοιπόν, τις μοτοσικλέτες στο πάρκινγκ και με το φορτηγάκι –μαζί με κάποιους άλλους τουρίστες- κατευθυνθήκαμε προς τον Ιορδάνη Ποταμό, το φυσικό σύνορο Ιορδανίας –Ισραήλ. Διανύοντας περίπου 5χλμ. μέσα σε μια άνυδρη περιοχή, περάσαμε ένα στρατιωτικό φυλάκιο –προφανώς βρισκόμασταν σε παραμεθόριο περιοχή. Περπατήσαμε μερικές δεκάδες μέτρα, μέσα σε έναν μικρό πευκώνα- μέχρι τις όχθες του πιο γνωστού «θρησκευτικού» ποταμού, του Ιορδάνη. Λίγο παρακάτω ο ξεναγός, μας πληροφόρησε πως βρισκόταν το σημείο που βαπτίστηκε ο Χριστός(!), όπως προκύπτει σύμφωνα με τους αρχαιολόγους και τις αναφορές των θρησκευτικών βιβλίων. Συνεχίζοντας φτάσαμε σε μια μικρή εκκλησία –δωρεά του εφοπλιστή Σ. Νιάρχου- που, όπως αναφέρεται, είναι διακοσμημένη με ψηφιδωτά από τη Σχολή της Madaba. Βρίσκεται μερικά, μόλις, μέτρα από το σημείο, όπου ο ποταμός χωρίζει τα 2 γειτονικά κράτη. Η παρουσία των στρατιωτών και οι σημαίες επιβεβαίωναν το γεγονός.
Μετά τον Ιορδάνη ποταμό, μέσα στη ζέστη, αναχωρήσαμε για τη Νεκρά Θάλασσα. Μετά από 10χλμ. αντικρίσαμε το εκπληκτικό θέαμα που έμοιαζε περισσότερο με μια γαλήνια τεράστια λίμνη παρά θάλασσα. Με έπιασε μια μεγάλη λαχτάρα για μπάνιο... κάτι που σπάνια μου συμβαίνει! Με αυτή την εκπληκτική θέα, συνεχίσαμε προσπερνώντας πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες (βλ. Marriot Hotel). Φτάσαμε στην κλειστή παραλία Amman Beach. Μια οργανωμένη εγκατάσταση. Σκεφτήκαμε πως ήταν η πιο οικονομική λύση για κατάλυμα, καθώς η φθηνότερη διαμονή σε ξενοδοχεία της περιοχής ξεπερνούσε τα 120€/δίκλινο!!! Έχοντας μαζί μας αντίσκηνο (...να είναι καλά η Πλουμιστή!), αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε στην παραλία. Πληρώσαμε το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 14 Dinars/άτομο.
Βάλαμε τα μαγιό μας και βουτήξαμε στη μοναδική -του είδους της- θάλασσα! Το φαινόμενο της υπερ-άνωσης προκαλεί μια διαφορετική αίσθηση όταν κολυμπάς! Μπορείς να επιπλέεις με το μεγαλύτερο μέρος του σώματός σου να είναι έξω απ'το νερό!!! Αν έχεις κάποια γρατζουνιά ή πληγή θα το αντιληφθείς αμέσως, από το τσούξιμο που θα σου προκαλέσει! Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να βάλεις το κεφάλι σου στο νερό και πολύ περισσότερο να ανοίξεις τα μάτια σου... το πιθανότερο είναι να πάθεις εγκαυματική επιπεφυκίτιδα! Δεν ήθελα να βγω από το νερό. Η Πλουμιστή δεν έχασε την ευκαιρία και «πασαλείφτηκε» με τη μαύρη λάσπη πλούσια σε άργιλο.
Το ηλιοβασίλεμα δημιουργούσε ένα μοναδικό θέαμα. Όταν έπεσε ο ήλιος, οι φύλακες άρχισαν να σφυράνε για να βγει ο κόσμος από τη θάλασσα. Το κολύμπι επιτρεπόταν από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου. Κάποια στιγμή πεινάσαμε. Για κακή μας τύχη το εστιατόριο είχε κλείσει. Έτσι αναγκαστήκαμε να διανύσουμε 20 χλμ., για να βρούμε φαγητό. Απολαύσαμε το πρόχειρο δείπνο μας κάτω από τον έναστρο ουρανό, με θέα τα νερά της Νεκράς Θάλασσας. Μακριά πίσω από τα βουνά της απέναντι όχθης, φαίνονταν τα φώτα της Ιερουσαλήμ.
Ήταν μια από τις πιο όμορφες και ρομαντικές βραδιές του ταξιδιού...
