Το ξυπνητήρι χτυπούσε δαιμονισμένα... με δυσκολία κατάφερα να ανοίξω τα μάτια μου. Είχαμε πολλά χιλιόμετρα να διανύσουμε μέχρι το Gaziantep. Το πρωινό είχε σερβιριστεί, όταν βγήκαμε από το δωμάτιο. Ο Souleiman μας κάλεσε στο τραπέζι που καθόταν η οικογένειά του. Το πρωινό ήταν το πλουσιότερο που είχαμε φάει μέχρι εκείνη την στιγμή!!! Και τι δεν είχε... μάλλον περισσότερο με κανονικό γεύμα έμοιαζε!
Η ώρα περνούσε και δεν βρίσκαμε την όρεξη να ξεκινήσουμε. Με τη σκέψη όμως στα 500χλμ. –περίπου- που μας χώριζαν από το μέρος που θα διανυκτερεύαμε, μας έδωσε το κουράγιο να ετοιμαστούμε και να ξεκινήσουμε. Όλοι μας ευχήθηκαν καλό ταξίδι, αν και τους φαινόταν πολύ παράξενο που θέλαμε να επισκεφτούμε τη Συρία.
Ακολουθώντας το δρόμο για Goreme συναντήσαμε τις πινακίδες για Kayseri (Καισάρεια). Συνεχίζοντας σε αυτή την διαδρομή, οδηγήσαμε σε οροπέδια με υψόμετρο που ξεπερνούσε τα 1000μ. Το χαμηλότερο σημείο ήταν το Gaziantep. Στην πορεία που ακολουθήσαμε –αρχικά- περάσαμε από περιοχές με λίγη βλάστηση, τοπίο γυμνό και υψόμετρο που σε ορισμένα σημεία πλησίαζε τα 2.000μ. Κοντά στο χωριό Pinarbasi απολαύσαμε το ομορφότερο τοπίο.
Στο χωριό Goksun κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση σε μια λιτή ταβέρνα. Τα παιδιά της ταβέρνας ήταν πολύ εξυπηρετικά και το φαγητό, που δοκίμασε η Πλουμιστή, αρκετά νόστιμο. Μετά το χωριό η βλάστηση έγινε έντονη. Διασχίσαμε εκτάσεις με έλατα και πεύκα μέχρι την πόλη Kahramanharas. Από εκεί και πέρα το τοπίο έγινε περισσότερο «μεσογειακό» και ζεστό.
Κατά τις 7.30μ.μ. φτάσαμε στην Gaziantep. Η πόλη είναι γνωστή για την κουζίνα της αλλά και για τους μπακλαβάδες. Σχετικά εύκολα και με τη βοήθεια των ντόπιων, βρήκαμε το ξενοδοχείο Hotel Ayintap(95YTL/δίκλινο), που μας είχε προτείνει και ο φίλος μας Τούρκος μοτοσικλετιστής Oytun Pinar. Ο ίδιος μας είχε προτείνει και ένα πολύ καλό και φημισμένο εστιατόριο στην περιοχή Karagoz στο κέντρο της πόλης. Δυστυχώς ήταν κλειστό...
Σταθήκαμε τυχεροί όμως, στην τυχαία επιλογή μιας ταβέρνας με τα κλασικά λαδερά τουρκικά φαγητά. Το όνομά της «Evirges». Όπως αποδείχτηκε ήταν πολύ νόστιμα και μια ευχάριστη αλλαγή από τα kebap που δοκιμάζαμε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο με τη σκέψη μου, στην επόμενη μέρα... Θα μπαίναμε σε μια άλλη χώρα, τη Συρία.
