Προσπαθήσαμε να ξυπνήσουμε νωρίς, ώστε να έχουμε όλη τη μέρα μπροστά μας. Μας ετοίμασαν μια γευστική ομελέτα για πρωινό. Ο Umit μου χάρισε ένα τουρκικό κομπολόι, τον ευχαρίστησα και αφού βγάλαμε μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες, αναχωρήσαμε για το Goreme, στην καρδιά της Καππαδοκίας.
Ο επαρχιακός δρόμος δεν είχε κίνηση. Το μεγαλύτερο μέρος του διέσχιζε εκτάσεις με ελάχιστη βλάστηση. Μετά το Derinkuyu, η διαδρομή περνούσε μέσα από ένα φαράγγι συναντώντας 2-3 απομονωμένους οικισμούς. Το τοπίο ήταν εκπληκτικό! Συνεχίζοντας ανεβήκαμε στην κορυφή του φαραγγιού, βρισκόμενοι πλέον σε ένα υψίπεδο σε υψόμετρο. Η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα.
Φτάσαμε στο Mustapasa, την «ωραία κοιμωμένη της Καππαδοκίας», όπως την ονομάζουν οι ντόπιοι. Από την πρώτη –κιόλας- στιγμή μας έδωσε την εντύπωση πως ήταν κάτι διαφορετικό. Τα πετρόχτιστα παραδοσιακά σπίτια ήταν στα χρώματα της άμμου. Περιποιημένα και τακτοποιημένα. Η αρχιτεκτονική είχε αρκετά ελληνικά στοιχεία. Οι δρόμοι πλακόστρωτοι. Δεν είχαμε συναντήσει τέτοιο χωριό μέχρι τότε. Είδα μια επιγραφή «Old Greek House» και αποφάσισα να κινηθούμε προς τα εκεί.
Ο δρόμος οδηγούσε μπροστά σε ένα νεοκλασικό παλιό καλοσυντηρημένο κτήριο. Παρκάραμε τις μοτοσικλέτες και το επισκεφτήκαμε. Ο ιδιοκτήτης του, ο Souleiman μας υποδέχτηκε εγκάρδια λέγοντας μας «…είναι η τυχερή σας μέρα! Αύριο παντρεύεται η ανιψιά μου και είστε καλεσμένοι στο μεσημεριανό τραπέζι!» Ευχάριστα ξαφνιασμένοι αποδεχτήκαμε την πρόσκληση. Επειδή το τραπέζι θα ήταν έτοιμο μετά από ένα 2ωρο, του είπαμε πως θα επισκεπτόμασταν το Goreme και θα επιστρέφαμε. «Σας περιμένω», μας αποκρίθηκε.
Έτσι λοιπόν συνεχίσαμε την πορεία μας, συναντώντας αρκετές σπηλιές μέσα σε βράχους. Διάσπαρτες σε όλη την περιοχή. Δεν είναι υπερβολή που αποτελεί το σήμα κατατεθέν της Καππαδοκίας. Λίγο πριν το χωριό Goreme βρίσκεται το Park Goreme, όπου βρίσκονται τα περισσότερα και πιο καλοδιατηρημένα μνημεία των οικιών και εκκλησιών μέσα στους βράχους. Στο παρελθόν αποτελούσαν ασκητικούς χώρους χριστιανών μοναχών. Σήμερα αποτελούν Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς και προστατεύεται από την UNESCO. Το θέαμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό και πιστεύω πως ικανοποιεί και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη! Τόσο οι λαξευμένες εκκλησίες, όσο και οι νωπογραφίες που φιλοξενούν ήταν σε πολύ καλή κατάσταση και η φθορά που είχαν υποστεί προερχόταν μόνο από φυσικούς παράγοντες και όχι ανθρώπινους, σε αντίθεση με το Selime και το Peristrama Vadisi στην Ihlara. Περιπλανιόμασταν αρκετή ώρα, χωρίς να συνειδητοποιούμε πως κυλούσε ο χρόνος.
Στην περιοχή υπάρχουν και άλλα αξιόλογα αξιοθέατα και χωριά. Το πιθανότερο είναι να σας πλησιάσει κάποιος με σκοπό να γίνει ο ξεναγός σας. Με έναν όμως καλό βιβλίο-οδηγό θα τα καταφέρετε και μόνοι σας, καθώς οι αποστάσεις είναι μικρές.
Έχοντας στο μυαλό μας την προγαμιαία γιορτή στο Mustafapasa αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε εκεί. Το Old Greek Houseλειτουργούσε και ως ξενώνας (100YTL/δίκλινο). Όταν ανακοινώσαμε την απόφασή μας στον Souleiman μας προειδοποίησε πως, λόγω της γιορτής, θα είχε φασαρία. «Είμαστε συνηθισμένοι», του αποκριθήκαμε γελώντας. Τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας σε ένα πολύ γουστόζικο δωμάτιο και καθίσαμε στο τραπέζι για φαγητό. Kebap με ρύζι, τόσο νόστιμο που έφαγα και ΕΓΩ ρύζι!!!
Καθίσαμε στη βεράντα και απολαμβάναμε το τσάι μας. Εν τω μεταξύ το σόι της νύφης είχε αρχίσει να μαζεύεται. Ηλικιωμένες γυναίκες με παραδοσιακές φορεσιές καθόντουσαν όλες μαζί, συζητούσαν και έτρωγαν. Οι άντρες έκαναν το ίδιο από την άλλη πλευρά. Παντού ακουγόντουσαν αστεία και γέλια. Άλλοι πάλι βοηθούσαν στις ετοιμασίες. Στον εξωτερικό χώρο είχαν τοποθετήσει καθίσματα και ένας μουσικός ετοίμαζε τα μικρόφωνα και ρύθμιζε τα όργανα. Μέσα σε όλα αυτά ήταν και δυο ξένοι, εμείς… χωρίς όμως να νιώθουμε καθόλου ξένοι!
Κάποια στιγμή εμφανίστηκε η νύφη. Όλοι σηκώθηκαν. Τη χειροκροτούσαν, την αγκάλιαζαν, τη φιλούσαν. Οι ηλικιωμένες γυναίκες άρχισαν το τραγούδι. Η νύφη μαζί με τις φίλες της, μπήκαν στο σε ένα δωμάτιο για να ετοιμαστεί για το τραπέζι. Όταν αργότερα βγήκε έλαμπε μέσα σε ένα επίσημο ροζ φόρεμα. Η μουσική είχε αρχίσει, και ήδη πολύς κόσμος είχε μαζευτεί στην πλατεία. Βγήκε και η νύφη και σιγά-σιγά άρχισε ο χορός και το γλέντι. Τότε ήρθε ο Souleiman και μας μίλησε για τα έθιμα, ενώ μάθαμε πως ήταν φίλος του Ηλία Μαμαλάκη. Τον είχε γνωρίσει όταν είχε επισκεφτεί το συγκεκριμένο σπίτι για μια εκπομπή του.
Κατά τις 9μ.μ. κατέφτασε ο γαμπρός, συνοδευόμενος από τον κουμπάρο (φορώντας κόκκινα περιβραχιόνια), τους φίλους του και τους μουσικούς. Το κέφι άναψε. Χόρεψαν όλοι μαζί με τη σειρά, ενώ ακολούθησε ένα εθιμοτυπικό που περιελάμβανε βάψιμο με μαύρη μπογιά των χεριών του γαμπρού και της νύφης! Το γλέντι συνεχίστηκε μέχρι της 11μ.μ., όταν αποχώρησε ο γαμπρός και η συνοδεία του.
Τότε ήταν που εμφανίστηκε ο Souleiman και μας προσκάλεσε να κατέβουμε στο τραπέζι για ένα «μεζέ και ποτό…» που είχαν ετοιμάσει στην εσωτερική αυλή του σπιτιού. Εκεί βρισκόταν όλο το σόι της νύφης. Μας έβαλαν να καθίσουμε με τους κοντινούς συγγενείς του, με την οικογένεια… Πώς ήταν δυνατόν να μην νιώσεις άνετα έτσι; Αυτό θα πει φιλοξενία! Το γλέντι ξεκίνησε με ζωντανή μουσική και -όπως ήταν αναμενόμενο- με πολύ φαγητό και άφθονο πότο!
Είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε όλους του κοντινούς συγγενείς. Προσπαθούσαμε να επικοινωνήσουμε όλοι μαζί σε αγγλικο-τουρκικά. Αστεία, πειράγματα και γέλια που έγιναν ακόμα περισσότερα όταν έμαθαν πως ήμασταν γείτονες Έλληνες. Αν και υπήρχαν και κάποιοι άλλοι ξένοι επισκέπτες, πιο κοντά –θεωρώ- πως βρεθήκαμε εμείς. Δεν είναι τυχαίο –ίσως- πως καθίσαμε μέχρι το τέλος της βραδιάς. Κάποια στιγμή ο Souleiman μας κάλεσε να χορέψουμε…και φυσικά δεν μπορούσαμε να του το αρνηθούμε.
Κατά τις 3.30π.μ. αποφασίσαμε να πάμε για ύπνο. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα με πολλούς από τους συγγενείς που μας προσκάλεσαν σε διάφορα μέρη της Τουρκίας! Να είναι καλά οι άνθρωποι! Στο μυαλό μου προσπάθησα να υποθηκεύσω όλα όσα είδα από αυτή τη μοναδική και όμορφη βραδιά του ταξιδιού. Μια βραδιά που θα θυμάμαι για πάντα…
