Ξεκούραστοι πλέον ετοιμαστήκαμε να αναχωρήσουμε από το Μοναστήρι της Αγ. Αικατερίνης. Ένας προορισμός που μας προσέφερε μια μοναδική εμπειρία. Θεωρώ πως αξίζει τον κόπο να τη ζήσει όποιος επισκέπτεται την Αίγυπτο. Χαιρετήσαμε τον πάτερ Παΐσιο και αναχωρήσαμε ακολουθώντας δυτική πορεία. Θέλαμε να φτάσουμε στο Sarm el Sheikh οδηγώντας στη δυτική πλευρά της χερσονήσου του Σινά και όχι ανατολικά όπως μας πρότειναν οι περισσότεροι.
Ρωτώντας πληροφορηθήκαμε για το εξής: υπάρχει βίζα που εκδίδει η Αίγυπτος και αφορά μόνο την περιοχή Σινά. Με αυτή μπορείς να επισκεφτείς το μοναστήρι και τα ανατολικά παράλια της χερσονήσου μέχρι το Sarm el Sheikh. Μου φάνηκε λίγο παράξενο καθώς στην πρεσβεία στην Αθήνα, αν και ρώτησα, δεν μου ανέφεραν κάτι σχετικό. Οι βίζες μάς κάλυπταν για ολόκληρη την Αίγυπτο, δίνοντάς τη δυνατότητα να υλοποιήσουμε το πλάνο μας. Η διαδρομή ήταν περίπου 70χλμ. μέχρι να συναντήσουμε τη διασταύρωση με την εθνική Cairo – Sarm el Sheikh. Ο δρόμος διέσχιζε μια άνυδρη περιοχή, με πολλή ζέστη, ελάχιστους οικισμούς και τοπίο που είχε τα χαρακτηριστικά ερήμου.
Λίγο πριν το χωριό Feiran βρήκαμε μια όαση! Μια σχετικά μικρή περιοχή με μεγάλους φοίνικες. Μια πινακίδα στα αγγλικά που ενημέρωνε για τσάι και καφέ, αποτέλεσε την αφορμή για μια ολιγόλεπτη στάση. Ο περιφραγμένος χώρος ήταν ιδιοκτησίας Βεδουίνων, που δεν γνώριζαν ούτε λέξη στα αγγλικά!!! Παρόλα αυτά μας καλωσόρισαν, μας πρόσφεραν καφέ και μας έκαναν μια μικρή ξενάγηση στην όαση. Ουσιαστικά επρόκειτο για τον Κήπο της Εδέμ... Μέσα σε μια άνυδρη περιοχή, αυτό το μικρό κομμάτι γης διέθετε έναν παράδεισο φυτών: λεμονιές, πορτοκαλιές, ροδιές, ντομάτες, μελιτζάνες, πατάτες, κολοκύθια, καλαμπόκια, βασιλικούς και άλλα φυτά που δεν γνώριζα τα ονόματα τους! Και όλα αυτά από μια μεγάλη γεώτρηση στο κέντρο της όασης...
Συνεχίσαμε σε μια ερημική διαδρομή. Συναντήσαμε ελάχιστα οχήματα. Όσο προχωρούσαμε παραπέρα τόσο λιγόστευε η βλάστηση. Κάποια στιγμή συναντήσαμε το μπλόκο της αστυνομίας που σηματοδοτούσε την εθνική οδό για Cairo και το κοσμοπολίτικο Sarm el Sheikh (160χλμ.). Κατευθυνθήκαμε νότια. Η διαδρομή περνούσε –ουσιαστικά- από τμήμα της ερήμου. Μια απέραντη αχανής κοιλάδα που από τη μια πλευρά κατέληγε στη θάλασσα και από την άλλη σε πανύψηλους ορεινούς όγκους. Το καφέ χρώμα της ερήμου και το γαλάζιο της θάλασσας δημιουργούσαν ένα θαυμάσιο αποτέλεσμα! Η ζέστη ήταν αρκετή.
Προσπεράσαμε την πόλη El Tor (75χλμ.) και λίγο μετά συναντήσαμε την πρώτη πετρελαιοπηγή, με τη φλόγα να πετάγεται από το φουγάρο της! Προχωρώντας διακρίναμε –κάπως μακρύτερα- και πλωτές πετρελαιοπηγές... Ο δρόμος ήταν πολύ άνετος, μια απέραντη ευθεία. Αν κάπου διέγραφε μια «υποτιθέμενη» στροφή υπήρχαν προειδοποιητικές πινακίδες!!!
Περίπου 30χλμ. πριν το Sarm el Sheikh κινηθήκαμε ανάμεσα σε ορεινούς γυμνούς όγκους. Μακριά μπορούσαμε να διακρίνουμε το γκλαμουράτο τουριστικό θέρετρο χτισμένο πάνω σε μια μικρή χερσόνησο. Προσπεράσαμε το Εθνικό Φυσικό Πάρκο και φτάσαμε τα όρια της πόλης, που φυλάσσονταν από την αστυνομία. Και πάλι έλεγχος διαβατηρίων και κάποιες τυπικές ερωτήσεις για το σκοπό της επίσκεψης και το χρόνο παραμονής στην πόλη. Μπαίνοντας περάσαμε δίπλα από τη μικρή μαρίνα γεμάτη κότερα κυρίως πλουσίων Ευρωπαίων και Αράβων.
Παρόλα αυτά το Sarm el Sheikh δεν μας εντυπωσίασε... Αρχικά κάναμε μια μικρή στάση για νερό και πληροφορίες. Στη συνέχεια περιπλανηθήκαμε τόσο στο κέντρο αλλά και περιφερειακά αναζητώντας κάποια παραλία. Όλες όμως ήταν περιφραγμένες και εκμεταλλευόμενες από τα τεράστια ξενοδοχειακά συγκροτήματα (βλέπε Marriot, Hilton, κτλ.) που δεν σου άφηναν το περιθώριο –λόγω των κτηρίων- ούτε να δεις τη θάλασσα! Μια άκρως τουριστική περιοχή, τόσο τουριστική που είχε χάσει την ομορφιά της!
Είναι πολλοί που τη θεωρούν τον καλύτερο τουριστικό προορισμό της Αιγύπτου. Θεωρώ πως η άποψη του καθενός σχετίζεται με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τις διακοπές. Αν θέλεις, λοιπόν, να έρθεις στο Sarm el Sheikh και να περάσεις χαλαρές και ξεκούραστες διακοπές μέσα σε ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα, χωρίς να σε ενδιαφέρουν γραφικά λιμανάκια και διαδρομές, τότε έχεις έρθει στο σωστό μέρος... Για εμάς όμως ήταν τελείως ακατάλληλο! Τόσο που δεν είχα τη διάθεση να τραβήξω ούτε μια φωτογραφία... Φυσικά εγκαταλείψαμε το αρχικό μας σχέδιο να διανυκτερεύσουμε.
Απογοητευμένοι συνεχίσαμε για το κοντινό χωριό Nahaba, που ουσιαστικά ήταν μια πιο οικονομική απομίμηση του Sarm el Sheikh. Σταματήσαμε σε ένα βενζινάδικο κοντά στο αεροδρόμιο, έχοντας την ευκαιρία να πιάσουμε κουβέντα με έναν εξυπηρετικό υπάλληλο. Μας πρότεινε το Dahab, ενώ ταυτόχρονα θυμηθήκαμε και τα λόγια του νεαρού ζευγαριού από την Καλαμάτα στο Djebel Musa (Όρος του Μωυσή).
Χαράξαμε νέα πορεία και βάλαμε προορισμό το γραφικό Dahab (80χλμ.). Η άνετη –παρά την κούρασή μας – διαδρομή περνούσε μέσα από ένα φυσικό πάρκο, το Nabq Protectorate. Μια περιοχή που αποτελεί μια από τις πιο διάσημες για δραστηριότητες, όπως διαδρομές με καμήλες και εξορμήσεις εκτός δρόμου με 4Χ4! Ο δρόμος προορίζεται για αυτοκινητόδρομος και μάλλον προσφάτως είχε δοθεί το ένα ρεύμα. Το τοπίο ήταν θαυμάσιο! Πάντα άνυδρο, με σχεδόν ανύπαρκτη βλάστηση και τεράστιους ορεινούς όγκους να καλύπτουν την περιοχή. Περίπου 10χλμ. έξω από το Dahab μας σταμάτησαν και πάλι για έλεγχο. Ίσως όλα αυτά σχετίζονταν με τις βομβιστικές επιθέσεις που είχαν γίνει πριν κάποια χρόνια και οι αιγυπτιακές αρχές έλαβαν τα μέτρα τους.
Μπαίνοντας στο χωριό περιπλανηθήκαμε λίγο συναντώντας αρχικά τα ακριβά ξενοδοχεία. Δεν ήθελα να πιστέψω πως η κατάσταση ήταν παρόμοια με το Sarm el Sheikh! Ευτυχώς τελικά η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Στη βόρεια πλευρά –πινακίδες για Police- βρήκαμε αυτό που ζητούσαμε: ένα μικρό πολύ γραφικό χωριό, με φθηνά αξιοπρεπέστατα καταλύματα και πολλές επιλογές για να περάσεις όμορφα το χρόνο σου...
Επιλέξαμε τυχαία το Hotel Oricana (200E£/δίκλινο & πρωινό), ένα πολύ όμορφο και περιποιημένο ξενοδοχείο που παρείχε όλες τις ανέσεις. Το σημαντικότερο όμως ήταν ο συμπαθέστατος και φιλικός ιδιοκτήτης του, ο Hossam, που «δέσαμε» από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας. Αφού τακτοποιηθήκαμε απολαύσαμε ένα ωραίο γεύμα δίπλα στην πισίνα, καθώς δεν βρίσκαμε το κουράγιο για βόλτα στο χωριό. Επίσης αποφασίσαμε να παρακολουθήσουμε τα μαθήματα κατάδυσης για τις επόμενες 3 μέρες. Μια δραστηριότητα για την οποία ήταν γνωστό το Dahab αλλά και –γενικότερα- τα παράλια της Ερυθράς Θάλασσας.
Από την πρώτη στιγμή ένιωσα πως το μέρος θα έκρυβε ομορφιές και ευχάριστες εκπλήξεις...
